Sociale netwerken in 2020: Hyperconnectiviteit

Er is een nieuwe generatie opgestaan onder de naam Generatie HD. De afkorting voor ‘Head Down’. De generatie die altijd naar beneden kijkt om de laatste updates op hun smartphone te checken. We kunnen onze ogen in het dagelijks leven bijna niet meer van de smartphone afhouden. Tijdens het onlangs gehouden World Economic Forum werd besproken hoe grote bedrijven, instellingen en overheden om moeten gaan met de groeiende connectiviteit tussen mensen. De term die hiervoor gebruikt wordt is hyperconnectiviteit.

Wat is hyperconnectiviteit?
Hyperconnectiviteit beschrijft de ontwikkeling dat een grote groep mensen een steeds groter aantal relaties heeft met anderen via de apparaten die zij gebruiken. Volgens voorspellingen loopt dit op tot 24 miljard apparaten in 2020. Daarnaast worden deze onderlinge connecties steeds krachtiger.

Alle connecties die worden gemaakt tussen mensen of met computers zorgen voor de overdracht van uitzonderlijk grote hoeveelheden data. Big Data, inderdaad. Grote bedrijven als Google zijn al jaren bezig met het opslaan van deze data. Vanwege de benodigde rekenkracht is nog niet mogelijk om al deze data op grote schaal te kunnen verwerken en interpreteren.

De voorspelling is echter dat er rond 2020 processors dermate krachtig zijn dat ze deze data wel kunnen verwerken. En die data worden erg waardevol voor veel bedrijven. Dat bleek onlangs weer toen Facebook besloot WhatsApp over te nemen voor maar liefst negentien miljard dollar. De data, of beter gezegd de telefoonnummers, die ze daarmee binnen haalden bleek de grootste drijfveer voor Facebook om WhatsApp over te nemen.

Hoe pakt Google het aan?

Enkele jaren terug is Google begonnen met het bouwen van een semantische zoekmachine. Deze zoekmachine, die aangedreven wordt door duizenden processors, is al sinds 2010 bezig met het analyseren van data die online te vinden is. De zoekmachine zou na verloop van tijd patronen moeten kunnen herkennen en antwoord kunnen gaan geven op vragen. Het verschil hierbij is dat je als zoekopdracht in de toekomst een gewone vraag stelt aan Google.

Een van de redenen dat ze begonnen zijn aan het project Glass is dat ze hiermee hopen van de zoekmachine een persoonlijke assistent te maken. Stel, je wilt graag een nieuwe auto kopen, dan zou je momenteel de zoekopdracht geven: ‘Nieuwe audi kopen’ om vervolgens zelf uit te zoeken welke website jou kan helpen bij het aankoopproces. In het geval van de nieuwe zoekmachine zou je kunnen vragen: ‘Glass waar kan ik het beste een nieuwe audi kopen?’ waarop Google alle variabelen in enkele milliseconden zal verwerken om je een passende Audidealer te tonen.

Deze ontwikkeling is zich langzaamaan al aan het uitrollen en kan al gebruikt worden wanneer je bijvoorbeeld de naam van een voetbalclub intypt in Google. Het systeem herkent de naam en geeft snelle informatie weer zoals spelersdata en ranglijsten. 

Voor- en nadelen van Hyperconnectiviteit
Om terug te komen op hyperconnectiviteit, je ziet dat slimmer worden van apparaten om ons heen ervoor zorgt dat we in de toekomst op een heel snelle manier toegang kunnen krijgen tot een gigantische berg informatie. Hulpmiddelen zullen bijdragen aan het filteren van deze informatie.

Er komen echter ook nadelen aan het daglicht. Zo wordt er door enkele partijen gewaarschuwd dat het makkelijk vinden van informatie zorgt voor achteruitgang in de intelligentie van de mens. Vanwege het makkelijke zoeken zullen de meeste gebruikers beseffen dat de informatie voor het oprapen ligt. Alleen is informatie geen kennis en zal je in veel gevallen enkel oppervlakkige informatie verwerken. Feit blijft dat er veel staat te gebeuren en dit onze maatschappij enorm gaat beïnvloeden. Oordeel zelf of het vooruit of achteruitgang is.