Deel dit artikel
-

Dominique Weesie

De adverteerder verliest zijn greep op de consument, die bovendien aan de haal gaat met zijn zorgvuldig opgebouwde merk. In de rubriek ‘Lunchtijd’ fileert Dominique Weesie (37), oprichter en directeur van GeenStijl, de mediaconsumptie.

Dominique Weesie lijkt moe, van onder zware oogleden kijkt hij je aan. Niet verwonderlijk, gezien de hoeveelheid balletjes die hij hoog houdt. Een bedrijf van vijftien mensen runnen, reclameconcepten bedenken, het nieuws volgen, schrijven, een programma ontwikkelen met BNN en aan de lopende band GeenStijl-spin-offs lanceren. Een grijs kantoor zou niet passen bij Nederlands bekendste ‘shocklog’ en daar is ook geen sprake van.

Felroze doeken vechten om de aandacht met helrode lampen, een opdringerige koekoeksklok, een verdwaalde skihut en een strop die aan het plafond bungelt.Wel is het stil op de redactie – hier wordt hard gewerkt. Het is snel gegaan met GeenStijl. Na een onstuimige start – en een korte onderbreking als gevolg daarvan – was het ineens een serieus bedrijf. Leidinggeven heeft Weesie deels in training geleerd, als dagbladredacteur had hij die vaardigheden niet nodig. Nieuws blijft een passie, maar zijn interesse begint langzaam af te buigen naar advertising. Door de innige samenwerking met adverteerders kreeg hij de smaak te pakken.

Traditionele uitgever

Sinds 2005 laat GS commerciële partijen toe op de site. De eerste vlaag van scepsis bij de lezers werd al snel overstemd door het besef dat deze gratis informatie toch ergens mee betaald moest worden. Een jaar later werd bovendien De Telegraaf voor veertig procent aandeelhouder. Deze investering hoefde tot nu toe niet aangeboord te worden. Droog vertelt Weesie: “Er is dus geld te verdienen op internet, maar dan moet je wel onderscheidend bezig zijn én bereik hebben.” De site trekt maandelijks 1,7 miljoen unieke bezoekers. Volgens Weesie is GS het fenomeen weblog dan ook ontstegen. “Je kunt ons vergelijken met een traditionele uitgever.”

De druk op de alertheid en scherpe pen van de redacteuren is hoog. Deze worden regelmatig geplukt uit de ‘reaguurders’, vertelt Weesie. “En dat blijken dan meestal journalisten te zijn, grappig genoeg. De laatsten heb ik overigens weggehaald bij AD en Nieuwe Revu. Ze moeten meester zijn in korte verhalen schrijven, uitstekend de weg kennen op internet, nieuws herkennen en de juiste invalshoek kiezen.” De strijd tussen redactie en commercie is ook Weesie niet vreemd. “Sales zou het liefst de hele homepage volbanneren.”

Toch is die relatie compleet anders dan hij gewend was bij de krant. “Daar werd iemand van de advertentieafdeling gewoon de redactie afgeschopt. Op internet loopt het veel meer door elkaar. Daarvan kunnen kranten nog wat leren. Je redactionele onafhankelijkheid hoeft helemaal niet in het geding te zijn als je een stapje in de richting van sales doet.”

Samenwerking

Bij GS wordt er veel met adverteerders samengewerkt, er wordt advies gegeven over campagnes en getest bij de doelgroep. Zo werd de sms-taal in een banner van Orange door de redactie herschreven. De nieuwe banner had een doorklikpercentage van 8 procent, dus Orange was tevreden.

“Wij weten als geen ander wat de doelgroep wil, wat ze eet, wat ze drinkt. Daar doen we onderzoek naar, maar we leren ook heel veel uit de reacties en de mails die we krijgen. Adverteerders vragen ons dan ook steeds vaker om concepten te ontwikkelen. Dat gebeurt door marketing, in samenwerking met de redactie. Zolang je maar niet gaat roepen dat Albert Heijn de lekkerste yoghurt heeft.”

Weesie ziet een duidelijke ontwikkeling bij adverteerders die in de begintijd nog niets moesten weten van internet. Mede geholpen door hard cijfermateriaal staan ze meer en meer open voor suggesties. “Al valt er nog wel het een en ander te overwinnen. Maar als het dan eenmaal loopt, zijn ze zo trots als een pauw op hun innovativiteit”, glimlacht Weesie.

De grens trekt hij bij seksadvertenties, gokken en leenboeren. “We hebben maar een beperkt aantal plekken, die zijn niet goedkoop, maar dan ben je wel verzekerd van kwaliteit. Zes, zeven posities op de homepage, maar de header kan ik wel tien tot twintig keer per maand verkopen. Dan zijn virals nog een mogelijkheid, maar dat kost veel tijd en dus veel geld.”

Zelfs de redactionele kolommen zijn niet taboe, vertelt Weesie, al zou het dan wel iets heel goeds moeten zijn. “We beginnen langzamerhand steeds meer op een reclamebureau te lijken. Het is zeer arbeidsintensief, maar wel verdomde leuk!” Hij haalt een recente viral voor winterbanden aan, waarin Piet Paulusma wordt aangereden. De hoeveelheid ophef bevestigt enerzijds de impact van GS, en anderzijds het verschil in denken tussen de oude en de nieuwe generatie. “Er was een reactie van een vader van 41 die zich rot was geschrokken, terwijl zijn kinderen van 11 en 13 direct door hadden dat het om een teaser ging.”

Leren luisteren

De internetter verschilt wezenlijk van de traditionele lezer of kijker, vindt Weesie. “Hij is anarchistisch, gericht op vrijheid. Zo gaat hij ook om met merken. Op tv zie je veel meer gesponsorde dingen, op internet zou een bezoeker daar onmiddellijk doorheen prikken. Het is essentieel dat je je bezoeker serieus neemt, wat bij kranten bijvoorbeeld niet gebeurt. Daar heb je ook geen interactie.Wij weten wat er leeft.”

Het argument dat een journalist best mag bepalen wat belangrijk is, veegt hij van tafel: “Wie zijn zij dat ze dat kunnen zeggen? Van die hautaine houding zullen ze echt afmoeten en leren luisteren naar de lezer.” Om inspiratie op te doen, gaat Weesie elk jaar vier weken naar Amerika. “Zoals men daar met advertising omgaat, daar lopen wij tien jaar bij achter. In Nederland moeten journalisten zich gaan realiseren dat nieuws gratis is en dat de commerciële afdeling het geld verdient. Maar ook het nieuws brengen ze daar heel anders, veel meer op emotie gericht en zeer regionaal.”

De burger dom houden, is dat wat hij wil? “Nee, maar zolang er een NOS en Nova bestaan en een aantal goede kranten… Ik ben er niet om de wereld te verbeteren, maar om vermaak te leveren.” Weesie erkent dat de scherpe kantjes er bij GS een beetje af zijn. “Je weet dat dat het gevolg is als je groter wordt,” stelt hij schouderophalend.

Over een jaar of drie wil hij toch wat anders gaan doen. “Af en toe moet je je grens verleggen. Tv vind ik leuk, maar het zou ook zomaar een eigen krant kunnen zijn. Of ik ga verder in reclameconcepten. Maar ach, misschien ga ik eerst wel een jaar niks doen, op een eiland zitten.”Wil hij niet naar zijn grote voorbeeldland? “Jazeker, ik heb m’n greencard al aangevraagd. Nee echt, ik moet hier zo snel mogelijk weg! Naar New Jersey bijvoorbeeld, of een berghut in Colorado. Ik zie mezelf wel zo’n freak worden…”

Deel dit bericht

11 Reacties

Schnoetsz

In dit verhaal lijkt Geen Stijl een geweldig fenomeen. Maar het onderbuik gehalte is mijns inziens dubieus. Ik lees graag meningen van mensen. Te vaak worden anderen af gedaan als lafaards, links tuig, sukkels & prutsers, die vooral dood moeten. Die green card voor Weesie kan mij niet snel genoeg komen.

Wim Heitinga

Stiekem zijn ze een beetje bang!  http://www.volkskrantblog.nl/bericht/132099

Wim Heitinga

Ik ben de enige echte Wim Heitinga! De reactie hierboven is van een nepperd!

Wim Heitinga

NEEN. IK ben de enige echte originele Wim Heitinga! Mvg Wim Heitinga. code: ar39x

kabouter plof

wil de echte wim heitinga nu opstaan!

dranrebel

ik ben denige echte en that's it!!!!

Wimpie Heitinga

Willem hier, Nog berichten voor mij? De Heit

Fonze

Ja, wie is nou de ECHTE Wim Heitinga?! Kan die even opstaan?

Slurrekie

Heeft Weesie niet gewoon zware oogleden (lees: wallen) van het zuipen?

Spartacus

IK ben SPARTACUS…………..Dominique is well een beetje een heaumeau naam voor een kerel.

Wim R Heitinga

Willen alle nep-Wim Heitinga's optyphen? IK ben en blijf de one and only Wim R. Heitinga. Stelletje lutsers. Wim Real Heitinga

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond