Het grote geldspe

Geld corrumpeert. De ondergang van Gamegate is daar een goede illustratie van. Nu kibbelen de nabestaanden over de erfenis.

Op het moment dat Gamegate in maart 2000 een zelfstandige bv wordt heeft het bedrijf van Albert Akkermans volgens eigen zeggen een jaaromzet van vijftig miljoen dollar en maakt het zelfs miljoenen dollars winst. Carp's 'coolest company van 2000' is in werkelijkheid een hiërarchisch geleid, verkoopgericht productiebedrijf. Een java-spelletjesfabriek die opportunistisch inspeelt op iedere kans die zich voordoet. En kansen zijn er genoeg in 1999 en 2000. "Ik vond het daarom een supergaaf bedrijf", zegt Rutger Peters, tot voorjaar 2001 vp Business Development van Gamegate. "We waren erg bekwaam in dat opportunisme en daar de vruchten van plukken en minder bekwaam in daar een gezond bedrijf van maken."

Gamegate is op eigen kracht gegroeid vanuit het webbureau Euro-Partners in Den Bosch, maar extern geld lokt. Een beursgang ligt begin 2000 voor de hand. Gamegate kan gemakkelijk honderd miljoen dollar op de Nasdaq ophalen, is het idee. De bv wordt opgetuigd met een nv en een Inc. in Amerika. Een volgende stap is een kapitaalinjectie van Roel Pieper's Insight Partners, die na de zomer met een boekenonderzoek beginnen. Eind augustus haalt Akkermans Unilever-veteraan Peter Polhuijs terug uit Azië om de organisatie van Gamegate op orde te krijgen. Polhuijs was in Azië twee kantoren aan het opzetten. "Dat was een hele goede move", zegt Rutger Peters. "Zo'n reorganisatie hadden wij met een gemiddelde leeftijd van 29 jaar niet gered." Ook ceo Richard Musch is op dat moment pas 29.

In oktober 2000 besluit Insight Capital toch maar niet in Gamegate te investeren. De partijen spreken af geen uitspraken over de redenen te doen. Volgens Rutger Peters investeerde Insight sinds mei al niet meer in nieuwe bedrijven in Europa. Op aandringen van Amerikaanse partners concentreerde het fonds zich op de bestaande portefeuille. Bovendien vond het boekenonderzoek plaats in een periode dat het sentiment in de internetwereld echt verzuurde. Het businessmodel hing op de portals die toen zware klappen kregen. Ook waren de boeken volgens Rutger Peters "niet helemaal perfect op orde". Het tekenen van contracten met klanten had een hogere prioriteit dan het bijhouden van de administratie.

Het laatste kwartaal van 2000 wordt het beste kwartaal voor Gamegate. Geldnood dwingt het bedrijf te focussen. "We concentreerden ons niet meer op honderd spelletjes, maar op de beste dertig", zegt Rutger Peters. Het bedrijf lanceert The Gamegate, een schaalbaar product met veel potentie. Grote klanten als Lycos en MSN worden binnengehaald. Intussen zoekt Akkermans nieuwe investeerders. Een bedrag van "zes nullen, niet substantieel groter" is nu genoeg.

De redders van Gamegate zijn de Rotterdamse multimiljonair Hans Eekhof en Krishna Gopala. Hun investeringvehikel Medical Investment Group (MIG) neemt Gamegate over ? MIG gebruikt naar buiten ook wel de naam Mentor Valley. Een hele dag en avond in december wordt de deal in Eekhof's paleisje uitonderhandeld op het scherpst van de snede. Albert Akkermans en andere aandeelhouders moeten flink bloeden. Akkermans verliest Gamegate en wordt gedegradeerd tot 'President of Strategic Deals'. Richard Musch wordt 'vp Strategic Deals'. Hans Eekhof wordt ceo. Krishna Gopala 'Strategic Director'. Eekhof wil Gamegate snel reorganiseren en dan met winst doorverkopen.

Een-tweetje?

Het blad Management Team suggereert later dat de hele operatie een een-tweetje was tussen Roel Pieper en Hans Eekhof, beide immers partners in Insight Capital. Pieper onthield Gamegate financiering waardoor de waarde van het bedrijf steeds verder zakte en Eekhof het voor een spotprijsje op de kop kon tikken. Pieper zou later toetreden tot een privé-syndicaat dat de aandelen zou beheren en delen in de winst na verkoop van Gamegate. Rutger Peters betwijfelt of zulke verbanden werkelijk bestaan. "Heel die investeringswereld is sowieso een kleine wereld", zegt hij. "Het was een deal net als elke andere deal."

Als het geld eenmaal weer stroomt komt van een reorganisatie weinig terecht. "Alle kantoren gingen weer open, we namen weer mensen aan, gingen naar mooie beurzen in Frankrijk", zegt Rutger Peters. "Ik kreeg een enorm déjà vu-gevoel." Gamegate is in februari met een zestien man sterke delegatie vertegenwoordigd op de Milia in Cannes. Het bedrijf is de focus weer helemaal kwijt. De dagelijkse leiding van het bedrijf is in handen gekomen van de echte 'people-manager' Joep Laeven, een man met een achtergrond in sociale wetenschappen. "Hij regeerde op basis van compromissen en durfde niemand te ontslaan", zegt Erik Goossens, toen verantwoordelijk voor marketing en strategie. "Een aantal mensen maakte misbruik van die situatie. Dat heeft de organisatie lamgelegd."

Rutger Peters zegt dat hij vier maanden heeft gevochten om Gamegate weer op het juiste spoor te krijgen. Uiteindelijk gooit hij de handdoek in de ring. Erik Goossens neemt in mei ontslag en gaat op wereldreis. Erik en Rutger komen elkaar weer tegen in San Francisco. Ze hebben daar eerder een half jaar gezeten voor Gamegate. Nu blijven ze een week om inspiratie op te doen voor een nieuw bedrijf. Eind mei richten ze Zylom op. Albert Akkermans en Richard Musch zijn op geen enkele manier bij Zylom betrokken. "Toen Rutger en ik weg gingen hadden we geen enkel idee dat Gamegate failliet zou gaan", zegt Erik Goossens. "Het kwam als een volslagen verrassing."

Gamegate kost meer dan het oplevert. Hans Eekhof onderhandelt met drie partijen over overname. Lost Boys zat daar niet bij. De belangstellenden waren het Canadese gokbedrijf Cyberworld, het Zweedse media- en internetbedrijf Gasoline en later Wildape, een bedrijf in Leusden dat websites voor de paardenhandel bouwt. Het personeel hoopt dat Gasoline de nieuwe moeder wordt, want de activiteiten van dat bedrijf staan het dichtst bij Gamegate. Terwijl Gamegate in een financieel moeras wegzinkt lopen de onderhandelingen op niets uit. In de derde week van mei, vlak voor het salaris en vakantiegeld moet worden betaald, trekt Hans Eekhof de stekker eruit.

Op 15 juni verklaart de rechter Gamegate failliet. Bas van Dooren van het advocatenkantoor Holla Poelman in Den Bosch wordt aangesteld als curator. Weet hij waarom Eekhof afhaakte? "Dat heb ik hem natuurlijk ook gevraagd," zegt Van Dooren, "want ze zaten er pas sinds december in. Ze hebben gewoon een investeringsbeslissing genomen en dachten een turnaround te kunnen maken. Na een aantal maanden hebben ze zich gerealiseerd dat er elke maand fors geld bij moest." De burnrate zou rond een half miljoen per maand gelegen hebben. "Ik denk dat ze nog een verstandige beslissing genomen hebben ook. Het is zuur, maar het is gewoon een beetje een domme investering geweest."

Wildape

Wildape neemt begin juli voor twee ton de boedel over. "Dat zet natuurlijk geen zoden aan de dijk als je een jaar daarvoor nog denkt dat je voor honderd miljoen dollar naar de Nasdaq gaat", zegt Van Dooren. Gamegate had wat debiteuren en wat inventaris. De boekhoudkundige waarde zou vooral in softe assets zoals goodwill zitten. Van Dooren kon daar niks mee. "Het bedrijf heeft nooit een cent winst gemaakt." Van Dooren is daar heel stellig in. Ook in 2000 was er geen winst, in tegenstelling tot wat Akkermans destijds beweerde. Zylom had alleen belangstelling voor enkele onderdelen van de boedel. Bas van Dooren wilde alles of niets verkopen. "Je mag best die software kopen maar je laat me niet zitten met de stoelen en tafels", heeft Van Dooren tegen Wildape gezegd.

Het gaat Wildape in de eerste plaats om de rechten en patenten op de spellen en merknamen, maar wist Wildape toen ze de boedel overnamen dat het personeel geen belangstelling had mee te gaan in een nieuwe Gamegate? "Dat was uiteraard niet bekend op dat moment", zegt Jeroen van der Weijden van Wildape. Na de overname heeft Wildape vier gesprekken met Gamegate-personeel. Van het ene op het andere moment haakt het personeel af. Van der Weijden wil daar niet meer over praten.

Ex-Gamegaters die met Wildape hebben gepraat werken nu bij Zylom. "Als je nog geen alternatief hebt houd je die gesprekken gaande", zegt Erik Goossens. "Uiteindelijk hebben die mensen ons benaderd. Wij hebben daarin redelijk snel geschakeld. Ik kan me voorstellen dat dat bij Wildape koud op hun dak kwam vallen." Het personeel wil volgens Goossens doorgaan in de lijn van het laatste Gamegate-kwartaal van 2000. Bij Wildape zagen ze daar geen kans toe. "Ze waren op zoek. Ze konden naar Wildape gaan of bij Origin SAP-programmeur worden. En toen kwamen ze hier op bezoek." Zylom begon met een half miljoen euro in kas, bij elkaar gesprokkeld door personeel, oprichters en "enkele adviseurs". Het bedrijf heeft een jaar om zich te bewijzen.

Zylom heeft weliswaar het personeel, maar niet de rechten en patenten. Dit leidt meteen tot conflicten tussen de erfgenamen. Wildape klaagt dat Zylom zich tegenover klanten uitgeeft als voortzetting van Gamegate. Wildape beschouwt zich nu als de enige echte Gamegate. "Er zijn absoluut twee erfgenamen", zegt Erik Goossens. "De ene heeft ervoor betaald, de ander niet. Wildape heeft de boedel, Zylom heeft de mensen." Zylom erkent dat Wildape alle rechten heeft, maar benadrukt dat hun eigen producten van de grond af nieuw zijn opgebouwd. "En dat is maar goed ook, omdat in de fundering van het oude product cruciale fouten zaten. In de backend zaten echte missers."

Overigens is het de vraag of de rechten en patenten werkelijk zo hard zijn. "Die spelletjes zijn niks waard", vindt curator Van Dooren. De rechten zijn weliswaar vastgelegd, maar de spelletjes zijn tamelijk generiek. Van Dooren vindt het moeilijk te beoordelen hoe waterdicht die rechten dan zijn. "Ik heb er in ieder geval geen garanties voor gegeven."

Kanttekeningen

Over het algemeen is de opkoper van de boedel de enige winnaar in een faillissement. Jeroen van der Weijden kan daar enkele kanttekeningen bij plaatsen. "Het ligt eraan wat je ermee kunt doen", zegt hij. "Failliet is failliet. Hoe goedkoop je het ook koopt, het model dat er was is op de fles. Je koopt geen lopend bedrijf. Wij hopen er toch een goede deal mee gedaan te hebben. Het personeel, de mensen die het concept kunnen dragen, is maar een aspect van het geheel."

Toch blijkt uit alles dat het steekt. Wildape herstelt de schade door op andere manieren met ex-Gamegaters samen te werken. De derde kleine Gamegate-erfgenaam Ants Entertainment heeft bijvoorbeeld een consultancyklus voor Wildape gedaan. "Ze hadden wat vragen over de spullen die ze hadden gekocht", zegt Wilfred Nas, een voormalig Gamegate-designer. Naast Nas bestaat Ants uit twee ex-Gamegate programmeurs. Het drietal is al in april voor zichzelf begonnen. Gamegate was een klant van Ants toen het failliet ging. Ook Richard Musch is weer opgedoken bij Wildape. Hij gaat voor het nieuwe Gamegate een project leiden met vier andere ex-Gamegaters.