-

Connected Devices, een gedwongen verbinding met de fabrikant?

Elektronicafabrikanten hebben de afgelopen jaren slinkse manieren gevonden om je als consument te verleiden tot een aankoop van hun product op de momenten wanneer het hen uitkomt.

Het begint allemaal met de welbekende gloeilamp. Philips, Osram en General Electric hebben bijna een eeuw geleden in het diepste geheim samengewerkt zodat de werking van de gloeilamp werd vastgesteld op slechts 1000 branduren. In 1924 was de industriestandaard 2500 uur, maar door deze kartelvorming was het zelfs decennia later in 1940 niet mogelijk om een gloeilamp te kopen die langer dan 1000 uur zou blijven branden. Deze zogenaamde planned obsolescence had uiteraard maar één doel: de consument misleiden zodat er telkens sneller en vaker een nieuwe gloeilamp zou worden aangeschaft, de oude gingen immers niet meer zo lang mee.

Het fenomeen van langzame iPhones

Fastforward naar de 21ste eeuw. Apple lanceert al sinds 2007 elk jaar een nieuwe iPhone. Om ervoor te zorgen dat de verkopen jaar na jaar blijven stijgen, het liefst met dubbele groeicijfers, heeft de Amerikaanse fabrikant een geraffineerd plan bedacht om oudere iPhones ‘obsolete’ (hopeloos verouderd) te maken: verplichte software updates.

Iedere iPhone gebruiker herkent vast wel het probleem dat een iPhone na enkele jaren steeds trager reageert, apps starten niet meer snel op en het navigeren door de menu’s gaat ook niet meer zo soepel. Updaten naar nieuwe software lijkt dan de oplossing. Maar sommige oudere iPhone modellen ontvangen helemaal geen software updates. Je toestel blijft dus langzaam en daarbovenop werken je favoriete apps plotseling niet meer omdat appontwikkelaars worden gedwongen om hun applicaties te voorzien van een software-aanpassing zodat ze enkel functioneren op nieuwe iPhones.

Tegenwoordig koop je geen Apple product maar gebruik je een Apple product, op de manier die Apple voorschrijft en tegen een beperkte tijdsperiode die alleen de tech fabrikant bepaalt.

het-fenomeen-van-langzame-iphones
Apple ontkent deze tactiek in alle bewoordingen en biedt de consument één oplossing voor een trage iPhone; een nieuwe iPhone. Het is dan ook niet voor niets dat Apple elk jaar een nieuwe iPhone presenteert in combinatie met een kredietplan waarbij je tegen een vast tarief per maand elk jaar een nieuwe iPhone ontvangt, de ‘oude’ lever je weer in.

Door deze streken word je een hyperactief huisdier waar Pavlov jaloers op zou zijn: bij elke nieuwe Apple Keynote trek je al kwijlend je portemonnee. De leverancier bepaalt wat je koopt en wanneer je het koopt.

De inktzwarte verkooptactiek van HP

Je zou denken dat je als vrije consument vrijwillig een apparaat koopt tegen een vooraf opgestelde voorwaarde over de wijze waarop je het product gebruikt. Toch is dit niet vanzelfsprekend. Consumenten met een printer van het merk HP, soms al jaren geleden aangeschaft, kwamen erachter dat zogenaamde huismerkcartridges na een software update plots niet meer werkten. De printer gaf een melding dat de cartridge defect is.

Maar de melding kwam zelfs tevoorschijn bij gloednieuwe inktcartridges, zelfs bij originele HP-cartridges (uit de HP fabrieken) die later zijn nagevuld door andere partijen. Lijkt het erop dat HP consumenten zelfs jaren na aanschaf letterlijk dwingt om een originele HP cartridge te kopen?

HP had in 2015 een omzet van maar liefst 138 miljard dollar, zo’n gerenommeerd bedrijf heeft toch wel voldoende integriteit om zich niet te wagen aan dit soort wanpraktijken? Niets is minder waar, nadat HP eerder aangaf dat een software update voor een fout zorgde in de compatibiliteit met andere inkt cartridges, zijn ze inmiddels teruggekomen op hun woorden.

In een officieel bericht laat HP weten dat ze nieuwe firmware updates bewust sturen naar verkochte printers. De software checkt of je gebruik maakt van een originele HP inkt cartridge waarbij je vervolgens gloednieuwe cartridges die niet van HP zijn, in de prullenbak kunt gooien.

Je bent dus gebonden aan een wurgcontract dat je alleen mag ondertekenen met originele HP-inkt. Vandaag gaat het om huismerkcartridges, morgen worden halflege cartridges geblokkeerd en overmorgen verwijdert een printerfabrikant belangrijke software waardoor het apparaat helemaal niet meer werkt en er niets anders op zit dan weer een nieuwe printer aan te schaffen.

Waar eindigt dit machtsspel? Hoe is het zover gekomen dat we in deze moderne samenleving zijn getransformeerd van kritische consumenten tot vrijwillige slaven van de techindustrie? Het antwoord ligt dichter bij jezelf dan je denkt. We leven tegenwoordig in een gehaaste maatschappij waarin we continue aan de lopende band nieuwe dingen willen zien, horen, voelen en kopen. Dit gaat ten koste van de duurzaamheid van het betreffende product.

Is dit de toekomst? Kunnen we ons dit gedrag wel verantwoorden?

De techfabrikanten hebben hun toekomst al bepaald, maar voor de consument is het zeker nog niet te laat. Denk na over je elektronica-aankopen. Het druist tegen alle logica in zodra we met z’n allen een smartphone kopen van soms wel bijna 1000 euro waarvan we op voorhand al weten dat die binnen twee jaar bepaalde (via software ingeplande) mankementen zal vertonen.

Het lijkt erop alsof we bewust afhankelijk willen zijn van de industrie. Maar is dat wel zo? Alleen de bewuste consument kan deze vraag beantwoorden.

planned-obsolescence

Deel dit bericht

1 Reactie

Edwin Vlems

Dus dat er veel gezocht wordt op ‘slome iPhone’ is bewijs voor een complottheorie? Een beetje dun.

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond