De muziekindustrie vecht tegen de bierkaai
De afgelopen tien jaar heeft internet een groot aantal markten volledig op z’n kop gezet. Sommige branches hebben zich opnieuw uitgevonden, zoals de reisbranche. Sommige zijn vanuit het niets ontstaan, zoals sociale netwerksites. Sommige markten variëren van comateus tot overleden, zoals die van de niet-zakelijke post. Maar het meeste gerommel is er in de muziekindustrie.
De verkoop van muziekopnames zorgde in 1999 in de Verenigde Staten nog voor 10 miljard euro omzet per jaar. Iets meer dan 10 jaar later is daar de helft van over. Napster, KaZaa en al die andere downloadprogramma’s waren moordende meteoren die de dinosaurussen wegvaagden..
In plaats van te constateren en te accepteren dat internet de verkoop van muziek voor altijd heeft veranderd, blijft de industrie vechten tegen de bierkaai. In de utopische wereld van de muziekindustrie worden websites á la The Pirate Bay met een vingerknip offline gehaald, en worden internetproviders verplicht om precies bij te houden wat u allemaal uitspookt op internet. Áls het iemand dan nog lukt om een illegaal MP3’tje te downloaden, gaat die info gelijk naar de politie. Af en toe sue je een alleenstaande moeder ter waarschuwing, en dan is het vast zo afgelopen met al dat gedownload. Het gekke is: ze geloven daadwerkelijk dat ze met dit soort maatregelen illegaal downloaden kunnen uitbannen.
De naïviteit waarmee ze denken dit technische kat-en-muisspel ooit te winnen is tot daar aan toe. Over de totale desinteresse voor de privacy van Nederlandse internetgebruikers ga ik het niet eens hebben. Maar het feit dat ze als industrie geen stappen zet om te experimenteren met nieuwe, online business modellen en daarmee een wereld mét internet accepteren als een gegeven én de voordelen daarvan gaan zien, is volstrekt onbegrijpelijk. Hoewel de discussie nu al meer dan tien jaar speelt, zitten ze nog steeds liever achter de Pirate Bays aan, in plaats van dat ze bedenken hoe ze internet kunnen gebruiken om centen te verdienen met de legale downloadmarkt.
In januari modereerde ik een awarduitreiking op Eurosonic Noorderslag in Groningen. De awards zijn bedoeld voor de meest interactieve online concepten die legale, online muziekverkoop te stimuleren. Conclusie: er zijn wel een paar initiatieven (22tracks won een award) maar veel substantieels zit er niet tussen. Echt nieuwe modellen, die optimaal gebruik maken van alle mogelijkheden van internet, ontstaan niet of krijgen geen serieuze kans. De industrie blijft namelijk torenhoge royalties vragen, die niet op te brengen zijn voor startende websites met mooie ideeën. Dat de muziekindustrie zichzelf zo sloopt, is onbegrijpelijk en vooral heel, heel treurig.
Gerelateerde opleiding
Deel dit bericht
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond
5 Reacties
Luc
Muziek Industrie is eigenlijk Muziek DISTRIBUTIE Industrie. En hier hebben auteurs en artiesten op meegelift.
Anno 2011 moet de huidige wetgeving internationaal op de schop rondom copyright / auteursrechts, etc. Het maakt van iedereen een crimineel die eens wat luisterd, download of doorstuurd. Het vergt wat kritische introspectie en zeitgeist om hier iets aan te doen. Dus Politiek, Wie durft?
De wetgeving staat innovatie inde weg. En wie is hiervan slachtoffer, de artiest / auteur.
Op deze wijze zal de industrie de broekriem almaar strakker aantrekken tot alle legal budgets op zijn en outsiders zich te goed doen aan mazen in de wet (IJsland?), en je zult zien dat dat ook op een zolderkamer zal ontstaan, ipv vanuit de industrie zelf.
Goed artikel!
Arjan
http://www.spotify.com
Hans
Jammer dat de toegevoegde waarde (bv. financiering en marketingondersteuning) van platenmaatschappijen altijd onderschat wordt. Daar hebben ze nog steeds een duidelijk toegevoegde waarde voor het gros van de artiesten. Helaas wordt die rol voor platenmaatschappijen steeds moeilijker, omdat er minder serieuze inkomsten tegenover staan. Bovendien wordt het legale alternatief voor downloads het leven ernstig zuur gemaakt door schimmige personen die over de ruggen van auteurs, componisten, uitvoerenden en platenmaatschappijen geld verdienen door het verkopen van advertentieruimte op sites waar ongeautoriseerd aanbod staat. Als crimineel kun je beter op deze wijze geld proberen te vergaren dan met de import van drugs, want pakkans kleiner, risico’s kleiner en straffen stellen ook weinig voor.
Intussen zie ik om heen labels verdwijnen die het niet meer bolwerken, waardoor steeds meer muziek op legale wijze niet meer verkocht wordt.
Het blijft onmogelijk om te concurreren met ‘gratis’ aanbod. Dat is een ding. En om steeds maar weer te hameren op privacy is ook een plaat die in dezelfde groef blijft hangen. Vooralsnog worden er geen individuen vervolgd, zeker niet in NL, waar downloaden uit illegale bron helaas wettelijk nog steeds mag. Maar mocht die wet veranderen en mocht iemand dan wel uit illegale bron downloaden, dan is hij of zij toch echt wel in overtreding. En net als bij het kopen van een gestolen fiets, verlies je dan toch zekere rechten. Overigens wil ik daarbij niet pleiten voor het massaal vervolgen van individuen, dat heeft helemaal geen zin.
Casper
@Arjan (11-2). Je opmerking dat Spotify een oplossing zou moeten zijn voor de muziek industrie (ik neem aan dat je dat bedoeld), slaat eigenlijk nergens op. Als je je een beetje inleest in het verdienmodel van Spotify zal je zien dat artiesten weinig tot niets verdienen aan dit concept. Lees bijvoorbeeld dit artikel maar eens: http://www.nrcnext.nl/blog/2011/02/10/maar-wat-levert-spotify-de-artiest-eigenlijk-op/ Kortom: een beetje moeite doen voordat je een post plaatst.
Bas
@Casper, het is logisch dat iTunes significant meer opbrengt aangezien Spotify eigenlijk nog maar net begonnen is. In het artikel wat je linkt wordt ook aangegeven dat de opbrengsten stijgen.
Daarnaast denk ik niet dat per digitale verkoop (of subscription) iTunes meer afdraagt. Ook bij iTunes ziet de artiest namelijk maar heel weinig terug van de een verkoop. Wellicht zal dit in de toekomst, door concurrentie, voor de artiest verbeteren. Vooralsnog zijn dergelijke platformen puur en alleen voor promotie dan voor echte commerciele doeleinden (voor de ‘kleine’ artiesten).