Nog geen digitale vervanging voor dalend aantal publieksbladen
Uitgevers zijn nog erg voorzichtig met nieuwe digitale uitgaven. Dat concludeert Retriever Media Informatie, leverancier van informatie aan mediaprofessionals.
Na 2008 is het aantal verdwenen (papieren) titels substantieel hoger dan het aantal verschenen titels. Het eerste half jaar van 2013 laat voor het eerst sinds 2008 een lichte daling zien in het aantal verdwenen advertentiedragende publieksbladen ten opzichte van dezelfde periode in voorgaande jaren. Het totaal aantal titels binnen de advertentiedragende publieksbladen neemt echter nog steeds structureel af.
Volgens het Amsterdamse bureau wordt de daling niet opgevangen door nieuwe digitale uitgaven van advertentiedragende publieksbladen.
Smartphones en tablets bieden meer mogelijkheden om deze content, zelfs heel gericht, te verspreiden. Uitgevers zijn echter nog steeds op zoek naar betaalmodellen om de investeringen in deze nieuwe manier van uitgeven terug te kunnen verdienen. Daarbij zijn de voorspellingen over de mate waarin consumenten bereid zijn te betalen voor digitale content laag.
Volgens Retriever Media Informatie liggen er volop kansen. De mediamarkt was eerst lokaal, maar smartphones en tablets maken het mogelijk de content wereldwijd te verspreiden. Daarnaast heeft ook de economische middenklasse sinds kort ook toegang hebben tot deze smartphones en tablets.
Deel dit bericht
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond
6 Reacties
Thijs van der Hoorn
Deze zin: Uitgevers zijn echter nog steeds op zoek naar betaalmodellen om de investeringen in deze nieuwe manier van uitgeven terug te kunnen verdienen. Zegt voor mij alles over de hele industrie, er wordt gezocht, maar zelden iets nieuws uitgeprobeerd. En dat werd mij maar al te duidelijk in het drieluik: Iedereen Journalist van de NTR. Wat trouwens een aanrader is!
Paul Christian
“Daarnaast heeft ook de economische middenklasse sinds kort ook toegang hebben tot deze smartphones en tablets.” Helemaal mee eens…echter neemt dit niet in overweging dat mensen in grote lijnen simpelweg niet meer lijken te willen betalen voor content… De perceptie van de massa is dat bladen concurreren met ‘gratis’, en concurreren met gratis is heel erg pittig…
Edwin Vlems
Ik geloof heel erg in de stelling “Give the bytes for free, let them pay for the atoms”. Nu alle bedrijven uitgeverijen worden, zullen de klassieke uitgeverijen op zoek moeten naar manieren om ‘analoog’ geld te verdienen aan het publiek dat ze digitaal trekken. De Libelle-dagen zijn wat dat betreft een goed voorbeeld.
Hans ten Berge
Er zijn al veel digitale readers waar de content op geladen kan worden. Neem een kobo waar je gewoon zou kunnen abonneren op bijvoorbeeld een dagblad en zijn rubrieken en artikelen en advertenties. Naar mijn mening zou je dus de distributie kosten en druk kosten volledig aan dit digitale platform kunnen spenderen, ik neem aan dat de marges niet in dit proces van publicatie wordt verkregen.
Digitale readers en tablets zijn er al nu nog een goede app om te lezen.
Jaap
“Volgens Retriever Media Informatie liggen er volop kansen.” Dat denk ik ook. Maar hoeveel kan er mee worden verdiend? Net zoveel als vroeger? … Hoewel ik veel kritiek op hoe de traditionele uitgevers op de online revolutie hebben gereageerd deel, is het ook wel heel makkelijk. Feit is dat maar weinig bedrijven online zoveel geld verdienen als de traditionele uitgevers (bij elkaar) deden in hun hoogtijdagen. Heel veel geld verdienen op internet is nog altijd niet makkelijk. Er kunnen nu eenmaal niet heel veel Googles of (op een iets ander niveau) NU.nl’s zijn; daarvoor is de (betalende) markt simpelweg niet groot genoeg. En hoewel deze bedrijven veel dingen heel goed hebben gedaan, is er ook altijd een geluksfactor. De basis van het succes van deze bedrijven is tot slot ook gelegd in een tijd dat ze juist profiteerden van het feit ze niet van Microsoft of Sanoma waren. Het was immers een ‘revolutie’.
Astrid Maria Boshuisen
Als publicist en journalist heb ik nog het meeste vertrouwen in het zelfcorrigerend vermogen van het – nu ja, in elk geval dit – systeem. We klotsen online langzaam tegen het randje aan van een zee aan waardeloze informatie. Niet voor niets werkt Google aan de introductie van hogere-kwaliteitzoekresultaten, die vaker wel dan niet (verrassing!) leunen op de gevestigde media, zoals internationaal hoog aangeschreven kranten. Ik weet alleen niet hoe lang het gaat duren voordat – om maar eens in waterige termen te blijven – de wal het flut-informatieschip keert.