Column: Gevalletje retail

Er is hoop. Hoop voor kwaliteit. Hoofdredacteur Peter Vandermeersch van NRC Media kondigde onlangs zijn vertrek aan en kon zich ongegeneerd op de borst slaan. Volgens hem staat zijn kwaliteitskrant er beter voor dan ooit. Hoewel krant? Het heeft even geduurd, maar bij NRC heeft men ‘digital first’ nog net op tijd ontdekt. Op het nippertje zijn ze in de voetsporen getreden van het grote voorbeeld in de Verenigde Staten: de New York Times.

Met de Times gaat het niet goed, het gaat geweldig. De krant heeft achttienhonderd redacteuren in dienst, meer dan ooit. En van de 4,3 miljoen abonnees zijn er maar liefst 3,3 miljoen digitaal. Niet alleen vanwege de fenomenale journalistiek, ook abonnementen op de befaamde kruiswoordpuzzels en kookrubrieken doen het erg goed. De nieuwsorganisatie zet digitaal dan ook meer om dan op papier. Net als de Financial Times trouwens. Dus leve de ooit zo verfoeide paywall.

Het goede nieuws hier is dat de consument dus wel degelijk bereid is om voor content te betalen, mits die maar van hoge kwaliteit is. Dat geldt naast nieuws net zozeer voor media als video en audio. Zoals bekend groeien Netflix en Spotify maar door, veelal ten koste van de traditionele spelers.

De online mediawereld gaat zo meer en meer lijken op de retail. Enerzijds gaat het goed met de absolute top, waar kwaliteit hoog in het vaandel staat. Anderzijds met de onderkant, die producten levert voor de massa – die is immers kassa. De spelers in het middenveld hebben het echter moeilijk en zullen pijnlijke keuzes moeten maken.

De trend – en tevens het slechte nieuws voor zowel concurrenten als consumenten – is dat de moderne mediaplatformen zich steeds meer met exclusieve content proberen te onderscheiden. Zo zijn Netflix Originals nergens anders te zien en betreedt men bij Spotify hetzelfde pad met de podcasts van het onlangs voor honderden miljoenen euro’s gekochte Gimlet. Plus: ook muziek lijkt er niet aan te ontkomen. Jay Z trok zijn muziek als eens terug van Spotify ten faveure van Tidal en ook andere artiesten spraken een voorkeur uit voor een specifiek platform. Een voorschot op wat komen gaat? En belangrijker nog: wat vindt de consument eigenlijk van deze uitsluiting? De vraag is wanneer de (pay)wal het schip gaat keren.