Schoonheid in eenvoud  

Omdat ik mijn Netflix-serie had uitgebingewatcht, ‘zapte’ ik in bed via de Ziggo-app eens langs de lineaire tv. Ik stuit op een uitzending van Tegenlicht over de race om de superbatterij. Naast interessante weetjes over hoe ijzer en zwaartekracht kunnen helpen bij de opslag van energie, is met name een oudere meneer me bijgebleven. Zijn aanpak toont de schoonheid van eenvoud. Óók bij complexe vraagstukken.

Wars van moeilijk technologisch gedoe had de beste man uit eigen middelen een soort van warmteschuur gebouwd. Inhoud: de meest voorkomende steensoort op de wereld, wat buizen en een dikke laag steenwol. Dit had ook een middelbare school-opdracht Natuurkunde kunnen zijn. Maar het werkte. De zonnepanelenenergie verwarmde in de zomer het steen tot bizarre temperaturen, en in de winter kon ‘s mans huis er met gemak van worden verwarmd. De oude man schokschoudert dat er eigenlijk alleen gekeken wordt naar hightechoplossingen. Zijn lowtechoplossing is niet sexy genoeg. Maar het wérkt wel, vraagt de interviewer. Ja, het werkt. Ook op grotere schaal.