Snapchat, Magic Leap en de interface van de toekomst

2016 was hét jaar van Augmented Reality. Toch? Voor velen verstrijkt momentum zonder dat er zichtbaar revolutionaire veranderingen plaatsvinden. Maar dat komt misschien wel doordat we ons blindstaren op de toekomst, gevoed vanuit een lineair verwachtingspatroon.

Een toekomst gebaseerd op algemene verwachtingen en een stukje beroepsdeformatie. We willen zo graag dat AR slaagt, daar waar het vanuit ons perspectief de meeste potentie biedt. Vanuit die redenatie kijken we structureel naar sectoren als de gezondheidszorg, het onderwijs en ‘the office of the future’. Maar doordat wij ons zo sterk focussen op de wenselijke toepassingen, zien we de praktische toepassingen over het hoofd. Een daarvan is entertainment.

De opmars naar structureel gebruik van AR is er namelijk al, maar bevindt zich in de onverwachte hoek. Want hoewel we roepen dat de jeugd de toekomst heeft, doen we met dat gegeven vaak veel te weinig. We realiseren ons onvoldoende dat juist de jeugd bepalend is voor de houdbaarheid van onze businessmodellen in de toekomst.

Uit onverwachte hoek

Laten we even aannemen dat als we het over AR hebben er wat belletjes gaan rinkelen. We zijn over het algemeen bekend met de Google Glass, Microsoft HoloLens, Facebook (en wat zij met AR doen) en wellicht Magic Leap. De eerste twee zijn relevant en de laatste twee zeker interessant. Maar de belangrijkste in het rijtje ontbreekt: Snapchat. Als het over Snapchat gaat schudden velen van ons meewarig met het hoofd terwijl de rest zijn schouders ophaalt. Maar dat grotendeels onbegrip. Want hoewel wij onszelf vaak open en adaptable vinden, zijn we dat in de praktijk veel te weinig.

We kijken vaak met een scheef gezicht naar de jeugd en de trends die zij omarmen, in plaats van dat we begrip tonen en op zoek gaan naar participatiemogelijkheden. Wij denken niet in nieuwe markten of volledig nieuwe producten. Ons denken wordt gevoed vanuit verwachtingen en aangevuld met lineaire ontwikkelingen die zich logischerwijs voltrekken vanuit een menselijke perspectief. Hierdoor houden we echter veel te weinig rekening met de constante versnelling waar we ons in bevinden. Want terwijl de traditionele instellingen van deze wereld lijvige rapporten schrijven over de ontwikkelingsstatus van AR, liggen de feiten bijna voor het oprapen. Mits je goed kijkt. Én naar de juiste doelgroep, dat wel.

Snapchat

Snapchat. Ook wel het sprookje van de westkust genoemd. In Nederland heeft het sociale entertainmentplatform inmiddels meer dan 2,5 miljoen gebruikers. Het bedrijf deed onlangs een officieel verzoek tot IPO (initial public offering), en is volgens beursanalisten daarmee in potentie de meest waardevolle beursgang sinds Facebook. Maar wat is Snapchat, hoe is het bedrijf relevant en waarom moeten wij op het bedrijf letten?

Die vraag is inherent aan de stelling dat het bedrijf momenteel een zeer belangrijke rol speelt in het mainstream worden van AR, en de gevolgen die dit heeft voor hoe wij interacteren met de digitale wereld in een bredere context. Want hoewel Snapchat aan de oppervlakte misschien niet veel meer lijkt dan een tool die ons faciliteert in onze eindeloze drang naar constante zelfverheerlijking, getuigt een dergelijke aanname ook van een gebrek aan visie.

We gaan dan te gemakkelijk voorbij aan het onmiskenbare momentum waarop het bedrijf opereert, de unieke propositie die Snapchat gebruikers biedt en de enorm waardevolle customer feedback circle die het bedrijf heeft gecreëerd. Maar voordat we het hebben over AR als mainstream toepassing en de kansen die dit biedt met betrekking tot het creëren van een user-generated-interface, is het interessant om eerst even stilstaan bij de meest gehypte olifant in de kamer: Magic Leap. Overigens vooral om te kijken hoe het niet moet.

Magic Leap

De potentie van AR werd tot voor kort suggestief gevormd door de berichtgeving rondom Magic Leap. De mixed reality toepassing van Magic Leap suggereert een wereld waarin schermen niet langer een beperkende factor vormen voor onze onderlinge communicatie. Magic Leap schetst een wereld waarin interactie met elkaar, de wereld om ons heen en onze digitale context naadloos overvloeien om zo een perfecte nieuwe realiteit te creëren. Die revolutie zou het intermenselijke contact weer terugbrengen naar de essentie, onderwijl onze toegang tot de digitale wereld eindeloos verrijkend. Een waar sprookje. Was het niet dat Magic Leap nooit één gebruiker had?

Het sprookje bleek dan ook te mooi om waar te zijn en grotendeels te berusten op een hoax. Volgens berichtgeving lopen de investereringen in het bedrijf op tot ver over de miljard dollar (onder andere Google en Alibaba investeerden). Het leverde de investeerders niet meer op dan wat extern ingekochte visuele fantasieën, berustend op de wankelende illusie van hoop. Een wonderschone illusie. Zo’n illusie waar wij gezamenlijk maar wat graag in geloofden. Zo gaat dat vaak met sprookjes. Totdat we geconfronteerd worden met de realiteit. Maar ondanks dat we illusie armer zijn is de potentie niet minder groot. En zo komen we terug bij Snapchat.

Snapchat en de CPU van de toekomst

Snapchat biedt een relatief jong publiek een platform waarop zij (vrij van vorm en inhoud), hun verhalen kunnen vertellen, verrijken en delen. Snapchat is tamelijk uniek door gebruikers een interface te bieden met een sterke focus op AR. De interface moedigt de gebruiker aan tot het ‘augmenten’ van zichzelf en van de hun directe omgeving. Dit doet het bedrijf door wisselende tools, software, emoji’s, berichtjes, video’s en maskers te bieden, gecreëerd met behulp van zeer specifieke facial en context recognition software.

Gebruik van Snapchat vindt in de eerste instantie plaats in de context van sociaal entertainment, gedreven door nieuwsgierigheid naar het nieuwe platform. Maar Snapchat creëert met deze brede toepassing van AR een volledig nieuwe markt met een zeer unieke wisselwerking tussen vraag- en aanbodzijde. Gebruikers creëren met Snapchat onbewust een volledig persoonlijke AR-context van de wereld. Middels AR kennen zij waardes toe aan zichzelf, hun omgeving en aan de wereld om hen heen.

Dit alles gebeurt vooralsnog op speelse en ongedwongen wijze. Maar doordat Snapchat gebruikers zelf aan de slag laat gaan met de software, ontwikkelt het bedrijf een zeer gedetailleerd beeld van hoe de optimale gebruikerservaring eruitziet, en daarmee tegelijkertijd een beeld van hoe de optimale user interface eruitziet. De waardes en emoties die Snapchat meet aan de hand van de interpretaties en de beleving van de gebruikers, koppelt het bedrijf onmiddellijk terug door nieuwe features toe te voegen.

AR gestuurde interface

Snapchat schuift hiermee feitelijk steeds sneller op naar een volledig AR-gestuurde interface. Alleen die ontwikkeling gaat niet volgens onze verwachtingen. Want terwijl wij een bepaald beeld hebben van hoe een interface eruit hoort te zien, breekt Snapchat daar fundamenteel mee door aan te sturen richting een interface die de fysieke werkelijkheid onlosmakelijk met onze digitale wereld verbindt.

Vanuit die context is de introductie van een device als de Spectacles een zeer logische ontwikkeling. Want hoewel de hippe zonnebril in eerste instantie bedoeld is voor korte video-opnames, is de device qua specificaties bij uitstek geschikt voor AR-gebruik. Met de ontwikkeling naar een AR-gestuurde wearable komen we ook steeds dichter bij een realiteit waarin schermen niet langer een beperkende factor vormen voor onze communicatie met elkaar en met de wereld om ons heen. En dan?

En nu?

Als we vanuit deze ontwikkeling niet lineair volgen, maar rekening houden met een exponentiële versnelling, dan komen we uiteindelijk in een realiteit terecht waarin we een interface aan zullen sturen vanuit ons brein, verbonden met de cloud. In eerste instantie staan we dan misschien meer in contact met de werkelijkheid door het wegvallen van het scherm als obstakel, tegelijkertijd wordt die werkelijkheid meer en meer gevormd vanuit de context van onze eigen beleving.

Een subjectieve context waarin digitaal en fysiek steeds meer in elkaar overvloeien. Naarmate die scheidslijn nauwer wordt is er niet langer sprake van één van beide, maar van een hyperrealiteit, waarin AR en VR een door ons brein geconstrueerde omgeving laten zien. Alleen zichtbaar voor ons en ingericht naar onze specifieke voorkeuren. Een werkelijkheid waarin onze omgeving aansluit op onze beleving in plaats van vice versa.

De waarheid is natuurlijk per definitie onderhevig aan onze interpretatie van de realiteit (en daarmee feitelijk niet meer dan een constructie ons brein). Maar als in de toekomst het verschil tussen de interpretatie van de realiteit en de realiteit zoals wij die zelf fysiek en digitaal vormgeven, verdwijnt, creëren we dan niet feitelijk onze eigen Matrix? En als we onze eigen Matrix kunnen creëren, wie garandeert dan dat we dat niet allang gedaan hebben en we (zoals Elon Musk verondersteld) in een game leven.

Wat ik probeer aan te geven is dat het nooit makkelijk is om een nauwkeurig beeld van de toekomst te schetsen op basis van incomplete informatie. En aangezien beschikbare informatie vrijwel altijd incompleet is, blijft het gissen.

Zowel het verhaal van Snapchat als dat van Magic Leap bevestigt dat. De een zagen we wel aankomen maar bleek een farce, de ander zagen we niet aankomen maar blijkt onverwachts een groot succes. We kunnen dus eindeloos hoopvolle verwachtingen formuleren, maar niets garandeert dat de realiteit zich formeert naar onze verwachtingen. Wij kunnen veel beter de veranderende realiteit leren omarmen om er zo optimaal op in te kunnen spelen. Fijne kerst!

*) Foto boven: Haldane Martin (cc)