Deel dit artikel
-

Creditcards

Online betalen kan niet eenvoudiger: een creditcardnummer en een adres intikken. Evenredig aan het gemak is de angst voor fraude. Aanleiding voor Emerce om een aantal feiten en cijfers over creditcards op een rij te zetten. Door Anton van Elburg

Hoe betalen Europeanen online?

Het gebruik van creditcards verschuilt aanzienlijk per Europees land, zo constateerde onderzoeksbureau ProActive. 90% van de Engelsen betalen hun privé-aankopen op internet met een creditcard, tegen 35% van de Nederlanders. Acceptgiro's daarentegen komen in Engeland niet voor, maar zijn populair in Zweden, Denemarken en Nederland. Kopen op rekening is na creditcards de meest gebruikte methode.

Hoeveel consumenten hebben fraude-ervaringen?

Daar is weinig over bekend. Bureau Multiscope peilde in 1999 de meningen onder een groep van 4000 Nederlandse internetters. 1485 daarvan kochten wel eens wat online, en daarvan had 9,9 procent negatieve ervaringen met e-commerce. 22% noemde daarbij fraude met creditcards (zie tabel). In deze peiling kwam dat neer op zo'n dertig mensen. Onduidelijk is volgens Multiscope in een telefonische toelichting, of dit daadwerkelijke of vermeende fraude betreft.

Hoeveel internet-winkeliers hebben fraude-ervaringen?

Creditcardfraude is volgens sommige schattingen drie keer hoger op internet dan in de fysieke wereld. (bron: De Volkskrant, 22 augustus 2000.) Onderzoeksbureau GartnerGroup kwam op 28 juli met nog alarmerender cijfers. Creditcard-fraude zou bij meer dan 1% van de internet-transacties voorkomen. Dat is tien keer meer dan bij transacties in de fysieke wereld.

Wat betaalt een internet-winkelier aan de creditcardmaatschappij?

Commissie. Interpay gebruikt de volgende criteria om het commissiepercentage (ergens tussen de 2% en 5%) vast te stellen:

1. De omvang van het bedrijf. Gaat het om een of meer filialen?

2. Wat is het aantal te verwachten transacties en gemiddelde transactiebedrag?

3. Op welke wijze worden de transacties voor verwerking bij Interpay Nederland aangeboden?

4. Wat zijn de specifieke eigenschappen in een bepaalde branche die van invloed kunnen zijn?

5. Welk (fraude)risico is voor een bedrijf acceptabel?

6. Wat zijn de frauderisico's voor de kaarthouder en het bedrijf in het algemeen voor deze branche?

Voor welk betaalsysteem kan een winkelier kiezen?

Het Electronic Commerce Platform Nederland heeft in samenwerking met het Nationaal Chipcard Platform een lijvig rapport gepubliceerd over de voor- en nadelen van verschillende betaalsystemen op internet. Het hele rapport is te vinden op www.ncp.nu .

Wat is een charge-back?

Fraude wordt vaak gerelateerd aan charge-backs: transacties die door de kaarthouders worden betwist. Dat kan gaan om bestellingen die nooit gedaan zijn. Dan is er sprake van fraude door een creditcarddief. Het kan ook zijn dat de kaarthouder zijn bestelling niet heeft ontvangen, of vergeten is dat hij ergens een abonnement op heeft genomen. Gartner meldt dat 90 procent van de ondervraagde e-tailers een charge-back percentage heeft van gemiddeld 2,64%. Daarvan zou zo'n 40% te wijten zijn aan fraude. First Data Corp zegt dat 1,25% van alle internet-transacties eindigt in een charge-back. (bron: Wall Street Journal)

Wie betaalt de charge-back?

In ieder geval niet de consument, want die is tenslotte koning. De kosten van een charge-back liggen normaal gesproken bij de creditcardmaatschappij. Op het web is de winkelier echter de klos, omdat er geen handtekening gezet wordt onder de transactie, met alle frauderisico's van dien. De winkelier moet de kosten aan de creditcardmaatschapij vergoeden. Woordvoerder Marcel Woutersen van Interpay Nederland (dat Eurocard/Mastercard transacties afhandelt ) zegt hierover:

"Voor wat betreft de aansprakelijkheid voor SSL-transacties het volgende. Deze wordt vooraf en per bedrijf vastgesteld. In zijn algemeenheid ligt deze bij de internetwinkelier. De belangrijkste reden hiervoor is dat via deze wijze van betalen de authenticiteit van de kaarthouder niet kan worden vastgesteld. Uiteraard kan in overleg een aantal aanvullende maatregelen worden getroffen die de risico's beperken. De bewijslast ligt hierdoor veelal bij de winkelier in geval van een betwiste transactie. Overigens aanvaart de winkelier dit risico wanneer hij/zij op deze wijze betalingen via internet accepteert. Uitzonderingen hierop zijn echter mogelijk. De belangrijkste toegevoegde waarde van betalen via Eurocard/MasterCard met SET en Maestro met SET is dat de echtheid van beide partijen vooraf kan worden vastgesteld."

Top 10 aangevoerde redenen voor charge-back (bij post, telefoon, catalogus en internet transacties)

1. Frauduleuze post/telefoon transactie

2. Stopzetten terugkerende transactie

3. Goederen of diensten niet als beschreven

4. Afgeleverde goederen kapot

5. Gevraagde transactie-informatie niet ontvangen

6. Frauduleuze transactie ? geen imprint

7. Dubbele transactie

8. Frauduleuze transactie ? handtekening niet verkregen

9. Terugstorting na retourzending niet verwerkt

10. Geen ontvangst van goederen.

Bron: www.nochargebacks.com (op deze site ook adviezen aan winkeliers hoe te handelen)

Deel dit bericht

1 Reactie

Frank J. Leevendig

Reeds drie jaar geleden zijn Mastercard, VISA en Diners Club wereldwijd begonnen hun kaarten te vervangen voor kaarten waarop de CVC2 (Card Validation Code) prijkt. Per 1 april 2001 is deze code voor het IOTOMO marktsegment (Internet Order, Telephone Order en Mail Order) verplicht. Iedere kaart heeft aan de achterzijde een handtekeningstrip met daarop een lange reeks nummers. Deze reeks matcht, op drie cijfers na, met de cijfers die aan de voorzijde 'embossed' geponst staan.Welnu, deze code werkt als een 'soort' pin-code, die door Interpay al drie jaar gebruikt wordt door hun eigen call center. Indien de merchant deze code mee heeft gegeven in het bericht naar een Trusted Payment Processor (TPP), zoals Guidance Payment Technologies, dan is de uitbetaling naar de merchant gegarandeerd. Charge backs komen voor rekening van de Acquiring Bank en vervolgens bij de Issuing Bank, waarbij noch de merchant noch de consument de dupe hoeven te worden.Feitelijk is deze analoge code de rechtstreekse concurrent van SET, aangezien ze veel simpeler is te implementeren dan SET en veilig in mijn leren 'wallet'in mijn broekzak zit. Een stuk makkelijker te implementeren en wat goedkoper is voor de merchant hoeft de klant niet op z'n bordje gepresenteerd te krijgen. SET is dood, lang leve CVC2! (Ik kijk al uit naar de discussie die zich zal ontspinnen en met name naar de reacties van de Nederlandse banken;-)Veel succes en ga zo door met jullie magazine!

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond