Deel dit artikel
-

The Happy Transaction

Marketeers krijgen steeds meer mogelijkheden om individuele consument te bereiken. Waren voorheen televisie, radio, buitenreclame of direct marketing de media, tegenwoordig voegen we daar zonder nadenken de mobiele telefoon en (mobiel) internet aan toe.

Consumenten begrijpen echt wel dat de marketingcommunicatie niet hun belang dient, maar dat van de marketeer. Wellicht had het anders ook ‘consumenten communicatie’ geheten.

Mede door deze laatste media typen kunnen marketeers het gedrag van hun consumenten steeds beter tracken en analyseren. Dat is ook wel nodig want individualiteit neemt alsmaar toe waardoor wensen en gedrag van consumenten veel minder makkelijk voorspelbaar worden. En voorspelbaarheid van gedrag is waar je als marketeer naar zoekt. Consumenten laten zich echter steeds minder inpakken door de gladde praatjes van de marketing afdelingen en de bureaus. Consumenten hebben eenvoudigweg dondersgoed door dat ze erin geluisd worden. Ze begrijpen echt wel dat de marketingcommunicatie eigenlijk helemaal niet hun belang dient, maar dat van de marketeer. Wellicht had het anders ook 'consumenten communicatie' geheten. Kijk maar eens naar de televisie, zet een uurtje de radio aan of vang een week lang alle direct mail uit je brievenbus. De meeste communicatie is niet in jouw belang. Dit is op zijn minst opmerkelijk, zeker als je bedenkt dat veel marketeers juist de wensen van hun consumenten zeggen te dienen. De wil is er dus wel, want zelfs marketeers beseffen zich dat ze niet lang meegaan als ze de belangen van hun consumenten niet goed dienen. Daarom zouden moderne marketeers moeten werken aan manier om hun consumenten een gelukkig gevoel te geven. Je moet als moderne veeleisende consument gewoon een goed gevoel krijgen bij een bepaalde aannbieder. Daarna ben je bereid om te kijken naar zijn aanbod en gun je hem zijn business misschien wel. En juist daar wordt onze marketeer dan weer blij van.

We zijn dus eigenlijk op zoek naar het starten van een interactie die de basis legt voor het verder uitdiepen van het wederzijds geluk, middels het nastreven van een op transacties gebaseerde relatie. Hierover filosoferend met mede Emerce columnist Ruud Smeets, kwamen we op de term 'Happy Transaction'. De Happy Transaction is de feelgood combinatie van entertainment en marketing. Kijk bijvoorbeeld maar naar een 'location based experience' als het Holland Heineken House tijdens de Olympische spelen, de Nike Dome tijdens het WK, de Chesterfield labelland feesten, Drum Rythm Festival of de Robeco Zomerconcerten. Allemaal zijn dit voorbeelden waar de kost van de marketeer voor de baat uitgaat en waar entertainment de kern van de propositie is. Slimme entertainmentconcepten laten consumenten het merk dan ook in zijn natuurlijke omgeving beleven, dit is de experience, hier krijgt je als consument een goed gevoel van. Je realiseert je echter ook wel dat niets voor niets komt en bent dan ook best bereid om te participeren in een interactie met het merk (interaction). Hierdoor laat je meer van jezelf los, bijvoorbeeld bepaalde voorkeuren, een e-mail adres of een telefoonnummer. Dit maakt permission marketing mogelijk en dat wil de marketeer natuurlijk graag. Pas als deze stappen zijn doorlopen, kan er sprake zijn van waarde uitwisseling op het materiele vlak en komen we bij de Happy Transaction. Deze Happy transaction maakt jou als consument blij, je had al een goed gevoel bij de aanbieder in kwestie en door de eerste transactie aan te gaan geef je aan dat er wat jou betreft best een basis is voor een relatie. Hiermee maak je de marketeer blij. Het is nu aan hem om jou blij te blijven maken zodat hij een relatie met je kan opbouwen en zich kan gaan richten op wat hij eigenlijk wil: het maximaliseren van de waarde die jij voor hem kan betekenen, je customer life time value. Let op: het gaat hier wel om een twee-weg relatie, dat betekent dus luisteren voor de marketeer en niet terugvallen naar domme eenrichtingscommunicatie.

Volgende maand: bereik of interactie?
Experience op locatie heeft een groot nadeel want als marketeer kun je maar een beperkte groep mensen jouw experience laten beleven. Het is dus misschien wel interessant om een groter bereik te realiseren. Maar dan moeten we misschien gaan kijken naar televisie en radio. Media die vooralsnog weinig tot geen interactiviteit bieden.

(Job Franken is marketing manager bij Macaw. Hij schrijft deze column op persoonlijke titel.)

Deel dit bericht

4 Reacties

Kees Snitjer

Weet u wat ik wil? Ik word overdonderd met informatie. Ik gooi 95% van de informatie weg. Van de commerciële informatie gooi ik 99% weg. Wat ik overhoud is informatie die zich zou kunnen relateren aan mijn behoefte. Ook dit is teveel om door te werken; hiervan gooi ik 75% weg. Van elke Euro die commercieel op mij wordt afgevuurd komt zo maar een 1/2 cent op de plaats van bestemming. Het voorgaande artikel wil ik dus bestemmen als te licht; dwz dat ik constateer dat marketing en/of consumentencommunicatie tot op heden blijft hangen in het met een kanon op een mug schieten. Welke een failliet van de sector! Toch is van mij goed bekend wie ik ben. Ik verdien 2x modaal, woon in een wijk met gelijkgestemden, bezit een Renault en een wehkampgids, had ooit een persoonlijke lening bij Rabobank en Dick Scheringa, deed mee aan beleggingingen bij Alex, incasserde m'n verlies, logde in bij financiële sites, solliciteerde naar een aantal banen, publiceerde op verschillende sites, heb een Ahold en Laurus bonuskaart, ben bekend bij de videotheek op de hoek, haal massa's op bij Kazaa, heb een pensioenverzekering en een Rabo-account, heb een snelle internetverbinding etc.etc. Van de week wilde ik een nieuw fototoestel kopen. Dat heb ik ook gedaan; met name omdat ik een zaak in Duitsland binnenliep die prijzen hanteerde die op alltheweb.com had gevonden. Scheelde me 25%; van 330 naar 250 Euro. Iedereen kan dus weten wie ik ben. Een slimme Marketeer stuurt dus een tailormade-aanbieding naar Snitjer@wanadoo.nl Wedden dat ik in de komende 5 jaar alleen maar shit ontvang? Wat ik hiermee maar wil zeggen is dat het een illusie is om te denken dat het met verschillende vormen van (permissie) marketing al veel verder zou zijn als de fase van uitvinden en definitie. Dat met de openstelling of verkoop/acquisitie van toegang tot verschillende databases veel mogelijk is erken ik. Maar omdat vele organisaties de gegevens (vaak terecht!) afschermen, zorgt ervoor dat interassante queries niet alleen te complex maar vaak zelfs onmogelijk zijn. Een bedrijf dat deze, op input uit verschillende databases gebaseerde toegevoegde waarde, opneemt in een businesscase in mijns inziens 5 jaar te vroeg. Blijft staan de investering die je doet in je eigen bestaande klanten of prospects, natuurlijk gebaseerd op eigen informatie, waarbij per bereikte prospect veel meer kan worden uitgegeven en dat van te voren exact kan worden berekend wat de slagingskans is. En dat zou de dagelijkse praktijk kunnen zijn. Mijn lokale bank kent mij en weet precies wat er maandelijks binnenkomt op mijn rekening. Zij hebben daarmee veel meer scoringskans dan dat tot op heden werd benut. De, op deze gronden gebaseerde acties, moeten echter nog komen. Zelfs wanneer het intern prioriteit krijgt wordt er nog maar weinig mee gedaan; sommige banken leren nu pas hoe de d-base echt commercieel kan worden gebruikt. Maar de financiële sector is niet de enigste. Ook andere bedrijven die zich profileren als zeer bijdetijds zijn vaak geen steek verder. Ik stel dat het in veel bedrijven nog tijden zal duren voordat permissie marketing een financieel meetbare toegevoegde waarde zal hebben. Tot die tijd blijf ik sponsor van de Gemeentereinigingsdienst.

Donders

Stel nou dat Kees Snitjer voor de verandering eens besluit om die aankoop bij Wehkamp niet te betalen, of zijn lening bij de Rabobank niet af te lossen. Hoe snel verspreiden zijn dubieuze debit-data zich dan? Hoe lang duurt het voor Experian een negatief advies geeft, en het Bureau Krediet Registratie waarschuwt voor Snitjer? Ik weet het antwoord niet, maar het zou me niks verbazen als blijkt dat bedrijven al heel ver zijn in het delen van data voor de negatieve selectie van klanten.

Kees Snitjer

Naschrift. Op gemoemd email-adres (ik check het nog dagelijks :-)) inmiddels 50 spams per dag (Gelukkig heb ik ook de spyware z'n gang laten gaan…) Het is dus nog erger dan dat ik schreef toen….40.000 e-mails inmiddels dus. Tja.

kees snitjer

Dat was 9 jaar geleden..hmm. Nog steeds erg actueel!

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond