Deel dit artikel
-

Topmanagers willen ander woord voor rfid

Hoewel zij de voordelen van de rfid-technologie luidkeels bejubelen, roept de afkorting rfid toenemende weerstand op bij het top-management van grote retailers. Hans-Joachim Körber, CEO van de Duitse Metro Group, zei deze week op het congres van ECR Europe in Brussel: “Wij hebben een probleem met de uitdrukking, rfid-tag. Dat hebben we dan ook veranderd in Smart Tag, om het uit de hoek van de technologie te halen.”

Terry Leahy, CEO bij de Britse retailer Tesco, vertelde in de wandelgangen van het congres dat zijn bedrijf afgelopen najaar de term Radio Barcode ingevoerd heeft om rfid aan zijn klanten te presenteren. Anders Moberg van Ahold sloot zich bij zijn collega’s aan, door op het podium te verklaren dat retailers niet van die moeilijke termen moeten hanteren.

Het offensief van de grote retailers is een poging om het maatschappelijk debat over de nieuwe inbouwchips een nieuwe wending te geven. Ze vrezen dat actiegroepen de aandacht teveel gaan leggen op de privacy-aspecten van deze technologie, en zoeken dan ook een klantvriendelijke naam voor hun tags.

In Duitsland lanceerde een actiegroep al de naam Snüffelchips, nadat Metro de chips ingebouwd bleek te hebben in de klantenkaarten van zijn Future Store. Dat was geen slimme zet, erkennen de grote retailers die samenwerken in de Electronic Product Code-groep. “We taggen producten, geen mensen,” herhaalde Terry Leahy op het congres keer op keer.

De levensmiddelensector heeft zich al eerder vergist in de kracht van actiegroepen, ook wel non-gouvernemental organizations of NGO’s genoemd. De ceo van Nestlé, Peter Brabeck-Letmathe, verwees naar het debat over genetisch gemanipuleerd voedsel, dat door actiegroepen al snel Frankenstein Food genoemd werd. “Achttien jaar geleden hadden we onze eerste presentaties over genetisch gemanipuleerd voedsel. Dat zou zoveel zegeningen brengen. We waren allemaal gefocused op de technologie. Tot die technologie in Europa uit de bocht vloog. Pas toen gingen we over de consument praten. Daar zouden we een les uit moeten leren.”

Ook Lee Scott, topman van Wal-Mart, waarschuwde zijn collega’s in Brussel. “Wij praten enthousiast over rfid, maar het publiek zegt: ’Wat betekent dat voor het milieu en onze privacy?’ En prompt zitten we weer in het defensief. Want wij hebben alleen aan de technologie op zich gedacht, en niet aan het voordeel voor de consument.”

Metro-baas Körber is geen man van het defensief. “Het zijn niet de consumenten die zich druk maken over privacy, maar actiegroepen.” Antony Burgmans van Unilever valt hem bij. “Nou hebben we zo’n fantastisch nieuwe technologie ter beschikking waarmee we de prestatie van onze sector dramatisch kunnen verbeteren, maar als ik naar de reacties kijk dan zie ik geen blije gezichten. Ik krijg het gevoel dat de stemming daalt. We praten onszelf een probleem aan, terwijl we juist een wonderschone technologie ter beschikking krijgen. Er zijn altijd actiegroepen die hun bestaansrecht ontlenen aan het tegenhouden van zulke innovaties, maar daar moeten we ons niet door laten stoppen.”

Inmiddels zijn er al verschillende alternatieven voor de uitdrukking rfid-tags gelanceerd. British Telecom promoot zijn expertise op dit terrein met het woord Auto-ID. Naast de termen Smart Tag van Metro en Radio Barcode die door Tesco gebruikt wordt, zijn in Duitsland de uitdrukkingen Smart Chip en zelfs Funk Chip al gesignaleerd. Het wachten is op een goed Nederlands woord. Is de uitdrukking Zendchip al in gebruik?

Deel dit bericht

3 Reacties

leenvr

Wat dacht u van barchip het is al in gebruik bij een horeca uitbater of legetimatiechip (bb84chip) 

Friso Gosliga

De topmanagers zijn kennelijk slecht geinformeerd en hebben boter op het hoofd.Uit uitgelekte vertrouwelijke documenten van het Auto-ID Centre – de door Unilever, Tesco etc. opgerichte club die de ontwikkeling en invoering van RFID stuurt -blijkt dat men al in 2001 wist dat de meeste consumenten vooral negatief zijn over de privacy aspecten. De invoering van de chip binnen de branche kan de consument hoegenaamd niks schelen; het probleem zit hem erin dat de chip ook na het verlaten van de winkel actief blijft en dat schept allerlei privacy-bedreigende mogelijkheden.Daarnaast wist men allang dat de consument de intenties van grote bedrijven wantrouwt en niet gelooft dat men de privacy zal beschermen. En wat doen die bedrijven vervolgens? Ze voeren geheime proeven uit met RFID die uiteraard ontdekt worden. Ze gaan tegen hun eigen belofte in om alleen producten te 'taggen'. Ze blijken niet eens in staat om de privacy van hun eigen rapporten te garanderen. En ze zijn meer geinteresseerd in de 'spin' van hun boodschap dan in het aanpassen van de techniek zodat consumenten de chips thuis kunnen 'killen'. Daar gaat het laatste kleine beetje krediet dan.Uit de rapporten blijkt trouwens de enorm cynische houding van de fabrikanten. Men rekent eigenlijk op de apathie van consumenten en verwacht de technologie simpelweg 'onvermijdelijk' te kunnen maken. Dan moet je niet zeuren als er actiegroepen ontstaan.Als RFID in de supermarkt mislukt, is het aan de knulligheid, onbetrouwbaarheid en kortzichtigheid van de fabrikanten en retailers te danken. De sterke punten van de techniek leggen het af tegen de zwakke punten van de mens.

Peter40

Ik had gedacht aan EPI: Electronic Product Information. Of aan PIC. Product Information Chip.

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond