De geboorte van de Reclamecode Social Media
Vanaf 1 januari 2014 treedt, als onderdeel van de Nederlandse Reclame Code, de bijzondere code Reclamecode Social Media (RSM) in werking. Daarmee zal hij gelden voor het hele adverterende bedrijfsleven. De RSM maakt een begin met het reguleren van reclame en marketingactiviteiten via social media.
Wordt het publiek met een (financiële) beloning aangespoord om via social media reclame voor een bedrijf te maken, dan is er sprake van social media marketing. De RSM verbiedt deze praktijk in beginsel niet, maar eist wel dat hier openheid over wordt gegeven.
Noodzaak?
Die openheid is volgens de samenstellers van de RSM en initiatiefnemer Dutch Dialogue Marketing Association (DDMA) noodzakelijk, omdat het bij reclame via social marketing niet altijd duidelijk of een onafhankelijke gevormde, dan wel een door een bedrijf beïnvloede mening wordt verkondigd. Bekendheid met de relatie tussen de adverteerder en degene die de reclame-uiting verspreidt bij het publiek, moet hieraan bijdragen.
Maar is de RSM nu eigenlijk wel nodig? Over deze vraag werd de laatste tijd hevig gediscussieerd. Dat reclame herkenbaar moet zijn staat immers al in artikel 11 van de Nederlandse Reclame Code. Diana Janssen, directeur DDMA zegt hierop: “Voor juristen zijn de regels misschien gesneden koek, maar de consument en onze marketeers weten vaak niet wat dit concreet voor hen betekent. We zien met enige regelmaat voorbeelden van blogs, posts of tweets die niet aan de algemene regels voldoen. Mensen worden beloond om een bericht door te plaatsen. Dit is reclame en dus moet je dat aan je lezers duidelijk maken.”
Om die reden bepaalt de RSM dat ook reclame via social media duidelijk als zodanig herkenbaar dient te zijn. Onder reclame via social media wordt verstaan iedere aanprijzing (van een bedrijf, product of dienst) via social media (tweet, post, blog). Ontvangt de verspreider een vergoeding in geld of natura van de adverteerder, dan dient dat uitdrukkelijk in de reclame-uiting te worden vermeld.
De RSM geeft hiervoor een aantal suggesties. Bij blogs en post kan veelal worden volstaan met mededelingen in de trant van: “ik ontving productnaam van merk:…”, “het bedrijf … stimuleerde mij tot dit bericht” of “Ik ben betaald door merk…” Bij tweets kan worden volstaan met de volgende toevoegingen: #spon, #paid, #adv, #sample of #prom.
Dit betekent dat wanneer bijvoorbeeld een consument of een BN’er een vergoeding (in geld of in natura) krijgt om een nieuw product te reviewen, hij dit moet melden. Bijvoorbeeld door te zeggen ‘ik kreeg deze tablet gratis om hem te testen’.
Misleiding
Daarnaast dient de adverteerder ervoor zorg te dragen dat een beeld over een product of dienst dat uit blogposts opdoemt niet misleidend is. Bij eigen media dient de adverteerder daarom iedere door hem verrichte vorm van selectie of wijziging van posts openbaar te maken. “Een adverteerder mag op een eigen forum niet zomaar alle negatieve reacties verwijderen, dat is misleidend”, aldus mevrouw Janssen. Het bewerken van berichten mag wel zolang dat duidelijk wordt gemaakt en de relevante relatie wordt vermeld. Het onder valse profielen verzenden van reclame-uitingen mag, vanwege het misleidende karakter ervan, dan weer niet.
De adverteerder kan posts los van het forum waar ze op zijn geplaatst verder natuurlijk naar eigen inzicht inzetten. Uiteraard voor zover daarmee niet in strijd met de Nederlandse Reclame Code wordt gehandeld. Het gaat er hier om dat voorkomen wordt dat er een open forum wordt gesuggereerd dat er niet is, zo meldt de toelichting op de RSM.
Niet elke relatie tussen adverteerder en verspreider is in het kader van de RSM relevant. Niet relevant is bijvoorbeeld een relatie tussen adverteerder en verspreider die al bij de consument bekend is of wordt verondersteld. Is dat niet zo, dan is de RSM van toepassing en dient die relatie met de uiting weldegelijk bekend te worden gemaakt.
Indien er wel sprake is van een relevante relatie en vloeit die relatie voort uit een overeenkomst, dan moet de adverteerder de verspreider verplichten de RSM na te leven. Dit kan bijvoorbeeld door een bepaling op te nemen in de opdracht, arbeidsovereenkomst of actievoorwaarden.
Indien er geen sprake is van een overeenkomst moet de adverteerder bij het uitnodigen van verspreiders om hun mening over zijn producten te geven, hen nadrukkelijk op de RSM wijzen.
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond