Deel dit artikel
-

Avastars!

Een poosje geleden las ik de technologische voorspellingen voor de toekomst van British Telecom (Exact Technologies). Een leuk document vol met fantasieën, maar ook met logische redeneringen. De heren en dames van BT geven aan wanneer wij welke technologische doorbraken kunnen verwachten. Conclusies die ze trekken op basis van de stand van zaken van de huidige technologie, onderzoek en gepland onderzoek in diverse categorieën. Een van de zaken die ik er in dit stukje uit wil lichten is de opkomst van virtuele beroemdheden, voor het gemak noem ik ze maar even Avastars. BT voorspelt namelijk dat in 2010 25 procent van de TV-persoonlijkheden niet fysiek bestaat.

Ruud Smeets inventariseert voor- en nadelen van de volgende generatie beroemdheden – die voor een deel bestaat uit persoonlijkheden die niet fysiek bestaan.

Virtuele beroemdheden zijn op zich geen nieuw fenomeen. Hollywood experimenteert al jaren met Avastars. Een van de meest bekende voorbeelden van de laatste tijd is natuurlijk de compleet virtuele Yoda in de laatste Starwars, die er toch maar mooi in slaagt om het bioscooppubliek te doen gillen tijdens de coole vechtsc�ne in (de verder matige) Attack of the Clones. Andere voorbeelden zijn de resurrectie van Marlene Dietrich vertoond tijdens Siggraph 99 en de re-creatie van Susan Day in de film "Looker"uit 1981. Nog een recent voorbeeld: virtual babe Lara Croft.

In Nederland verscheen enige tijd geleden een klein berichtje over het bedrijf Isioux uit Hilversum, getiteld "Virtuele gast aan tafel". Navraag leerde dat dit bedrijf een technologie heeft ontwikkeld waarmee het mogelijk is om zeer kosteneffici�nt Avatars te cre�ren en deze, samen met mensen van vlees en bloed, te laten acteren in tv-programma's.

Maar waarom zijn Avastars nu zo interessant? Allereerst is daar natuurlijk het productievoordeel. Een Avastar spreekt namelijk alle talen ter wereld en kent geen fysieke en wetgevende beperkingen zoals dood, moe, geen zin, op vakantie, ARBO, vakbond, sterallures enzovoort. Een Avastar doet wat je wilt en voor het geld dat je wilt. Ten tweede zijn de merchandising mogelijkheden immens. Bezit je de rechten op een Avastar als Yoda of Lara Croft, dan kun je deze oneindig uitbuiten in allerlei producten en diensten. Yoda heeft immers geen scrupules, om over de normen en waarden van Lara nog maar te zwijgen! Het laatste voordeel dat ik hier wil noemen is de mogelijkheid die Avastars hebben – in tegenstelling tot hun fysieke concurrentie – om op meerdere plekken tegelijk een rol te spelen in de virtuele wereld en als zodanig op een zeer persoonlijke wijze te interacteren met fans en doelgroepen.

Elk voordeel hep natuurlijk se nadeel. Zo verliest de roddelpers een welkome bron van schandalen door het gebrek aan menselijke zwakheden bij Avastars. Ditzelfde gebrek aan menselijkheid kan ook een diepe emotionele binding tussen fan en Avastar in de weg staan. (Hoewel ik nog nooit een bioscoopzaal heb horen gillen als Hasta la Vista Schwarzenegger weer eens klappen aan het uitdelen was.)

Momenteel spitst de ontwikkeling van Avastars zich dan ook toe op het tot leven wekken van dode beroemdheden en zo hun commerci�le levensduur te verlengen. Logisch, aangezien deze iconen reeds emotioneel betekenisvol zijn en de rechthebbenden (familie, agenten, producers) er direct baat bij hebben. Binnenkort dus: Elvis in Concert, Rebel without a cause 2 en eindeloze sequels van Indiana Jones! Maar de stap van re�ncarnatie naar incarnatie is al gezet: Elite Modelling heeft namelijk in 1999 al Elite Illusion 2K opgericht: "Virtual Models and Actresses Management".

In ieder geval is er dus weer een nieuwe bedrijfstak tot leven gewekt. Ben benieuwd of de virtualiteit ervan gaat leiden tot fysieke en tastbare cash.

Volgende keer: Electronische kranten – op zoek naar de TeleGraal

Drs. Ruud M. Smeets is werkzaam bij KPMG Business Advisory Services

Deel dit bericht

4 Reacties

Kees Snitjer

Was het niet de door de Art of Noise gebruikte/gecreeerde Max Headroom, (Paranomia) die als symbool voor de Amerikaanse 'airhead' nieuwslezer gold en in 1986 (!!) als bewijs diende van mediale oppervlakkigheid. Die clip herinner ik me nog heel goed als de eerste die ik zag van een virtuele personality. Wordt daarmee 16 jaar geleden al aangetoond dat hetegeen een virtuele persoonlijkheid te bieden heeft, niet veel meer dan lucht is? Of is de wereld in 1,5 decennium zo veranderd dat we van dit soort lucht echt kunnen leven (getuige "'t gaat ongelooofelijk hard" Morley met z'n O2?) Paranomia was een hit, mede dankzij de clip van Max. Zeg 't maar, dan snap ik 't ook weer.

peter

Max Headroom was geen 'echte' avastar, want gespeeld door een echte acteur (ene Mat Frewer, die na opnames in de montagekamer op grappige wijze verknipt werd). Maar er was al in 1996 in Japan een 100% virtuele ster: {Kyoko Date; http://www.happening.com.sg/film/1998/features/september/star/ } met hitsingles en eigen radioprogramma. En als ik me niet vergis heeft Elvis vorig jaar nog een heuse wereldtournee gemaakt. Dus oud nieuws allemaal.

Lodewijk

Nah, virtuele acteurs hebben één nadeel… het zijn geen mensen. En zolang er voor het vertonen van één virtuele acteur hele massa's technici en designers nodig zijn zie ik ook de kostenbesparing niet. De mensen die enthousiast zijn over dit verschijnsel zijn vooral de mensen die bang zijn voor hun eigen soortgenoten. Trouwens, over die Max Headroom, als ik die foto van die Smeets zo bekijk… veelzeggend.

joost

Het blijft leuk om de reacties te lezen bij columns. Kees Snitjer noemt het een luchtbel, omdat… ehm ja waarom eigenlijk? Peter komt gelukkig met Kyoko. Inderdaad een erg succesvol voorbeeld uit de oudheid (96). En Lodewijk mist de warme menselijkheid die een "echte" filmster heeft. Ook ik kan het niet laten om er iets over te zeggen. Als we kunnen huilen om Bambi en opgewonden kunnen worden van een foto van gedeeltelijke borst, zie ik niet in waarom avatars niet succesvol zouden kunnen zijn. De vraag zelf is al overbodig want ze zijn het. Een foto is ook geen echt mens laat staan een tekening. Dat ze geen prive-leven hebben is inderdaad een nadeel. Ze hebben daarentegen wel makers, fans en vormen waar ook iets over te schrijven is. Zie deze column en de reacties bijvoorbeeld. Avatars zijn op dit moment op een behoorlijk hoog niveau. Zo hoog dat sommige {chatbots; http://www.alicebot.org } bijvoorbeeld aangezien worden voor mensen. Een betere vraag zou dus kunnen zijn wanneer we het verschil tussen een avatar en een mens niet meer zien, nu het verschil lezen al lastig wordt.

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond