Deel dit artikel
-

Column: War on downloads

Zijn downloads de nieuwe drugs? Het lijkt er soms op. Het publiek wil ze hebben, de overheid wil ze bestrijden. In juridische zin wordt die strijd nu vertaald in enerzijds een stroming die voorstelt het auteursrecht geheel af te schaffen, en anderzijds een stroming die de handhaving strenger wil regelen door downloaden (uit illegale bron) geheel te verbieden.

Het kabinet kondigde onlangs aan dat de komende drie jaar besteed gaan worden aan het uitwerken van een downloadverbod. Terwijl het kabinet nadenkt, heeft de entertainmentindustrie tijd om alternatieven te bedenken voor de illegale downloads. Maar wat als er (nog steeds) geen goede alternatieven komen?

Informatie wil gekopiëerd worden. De pogingen om de consument te dwingen alleen officieel goedgekeurde waar te kopen, kan niet anders dan op een mislukking uitdraaien. De vergelijking met de heilloze strijd tegen de drugshandel dringt zich op. Wetten en verboden kunnen de wensen van burgers niet uitroeien, maar ze kunnen de maatschappij wel schade berokkenen.

Aan het auteursrecht ligt het niet. Het auteursrecht geeft de maker het uitsluitende recht op verveelvoudigen en openbaar maken (met een handjevol uitzonderingen, zoals voor de privé-kopie of handelingen in de huiselijke kring).

Aangezien de omschrijving "verveelvoudigen en openbaar maken" techniek-onafhankelijk is, valt bijna iedere handeling er onder. Daardoor lijkt het alsof het auteursrecht zich steeds verder uitbreidt, tot ergernis van velen. De recente ophef over BumaStemra die een rekening wilde sturen voor embedded files is daar een voorbeeld van. Maar de werkelijkheid is natuurlijk dat er steeds meer openbaar wordt gemaakt en wordt verveelvoudigd.

De rechthebbenden zouden dan ook rijker moeten zijn dan ooit. Helaas heeft het volk zijn mening over de werkelijke waarde van het auteursrecht kenbaar gemaakt. Auteursrecht is voor losers. En als het digitale boek een succes wordt, zullen uitgevers waarschijnlijk al vrij snel in dezelfde positie verkeren als platenmaatschappijen. Niet erg benijdenswaardig.

Makers hebben auteursrechten nodig om van hun werk te kunnen leven, maar strenge handhaving door dreiging met gevangenis en boetes is niet de beste manier om sympathie te winnen. Het is zelfs de vraag of het de beste manier is om geld te verdienen. Aan de andere kant: wat heb je aan een recht dat je niet kunt handhaven?

De kwestie is in feite of er een auteursrecht (lees: businessmodel) is dat de voordelen van internet (relatief eenvoudige toegang tot een groot publiek) in evenwicht brengt met de nadelen (ongelimiteerde kopieën). Dat vraagt om een andere benadering van zowel het web als van het recht.

Het is modern om nieuwe wetten (liefst verboden, en gevangenisstraf) te eisen wanneer er zich een probleem aandient. Maar als het voorstel om downloaden te verbieden wordt gevolgd (zoals in Duitsland en Frankrijk al het geval is), wordt de downloadende consument tot vijand verklaard. Zijn privacy wordt opgeheven en zijn hang naar consumptie wordt gefrustreerd. Dat kan niet anders dan een heilloze weg zijn. De geschiedenis leert dat mensen dan een omweg zoeken.

Het auteursrecht biedt mogelijkheden genoeg om aan talloze partijen een vergoeding voor talloze soorten gebruik te vragen. De kwestie is wie het meest geëigend is om die vergoeding te betalen. Als het (blijkbaar) niet de consument is, dan kan het ook de tussenpersoon zijn. Maar downloaden verbieden, miskent de werkelijkheid van het internet. Willen we werkelijk een "war on downloads"?

Ingezonden column door Erik E. de Vos, advocaat bij Kracht Advocatuur

Deel dit bericht

4 Reacties

Edwin van Dijk

Goed verhaal. Net als in de financi?le wereld is er in de entertainment industrie een fictieve waarde bubble gecre?erd die nu niet meer handhaafbaar blijkt. De waarde, in de zin van vraag en aanbod, van een liedje of een film is nu eenmaal niet zo groot als de maker zou willen. Zeer verontrustend dat overheden mee gaan helpen om deze waarde bubble in stand te houden. Dit zal het ontstaan van nieuwe, betere verdienmodellen uiteindelijk in de weg staan.

jansen

Het boekje van Heertje, "echte economie" wijdt ook uit over de waarde van kunst. Kunst is uniek en onvervangbaar, vandaar dat daar andere (economische) regels voor gelden dan voor gewone goederen en diensten. Boeken en muziek en beeldmateriaal zijn weer een andere tak van sport, die kunnen eindeloos en met veel gemak vervangen ofwel gecopieerd worden. Tegenwoordig dan. In het recente verleden waren zelf gemaakte copien van slechtere kwaliteit dan het orignineel en copien van copien weer slechter. Maar tegenwoordig dus niet meer. Dit vraagt om andere regels. Maar zoals de schrijver al aangeeft, de overheid die de regels opstelt maakt geen haast. Overigens denk is dat de maker zelf kan gaan verkopen. Ik ben zeer wel bereid een paar euro voor een (electronisch) boek te betalen als ik weet dat dit bedrag bij de schrijver uitkomt. Een paar euro is wat de schrijver nu krijgt, de rest gaat naar de uitgever. Hetzelfde geldt voor muziek. Ik denk dat het de uitgevers zijn die er maar tussenuit gehaald moeten worden. Een schrijvers collectief, muziek collectief enz kan gewoon zelf de verkoop ter hand nemen. Gemakkelijke betalingen en opbrengst direct naar de artiest. Veel goedkoper en iedereen is dan beter af.

KarinC

De consument is veel prijsbewuster tegenwoordig. We weten bij benadering wat de kostprijs van een cd is. Dat geldt ook voor boeken. De artiest zelf krijgt maar een klein percentage. Ook hebben we mee kunnen genieten van artiesten die tegen hun platenmaatschappijen ingingen. We respecteren daardoor platenmaatschappijen niet meer. Eigenlijk willen we meer eerlijkheid voor de artiest. Want die willen we best betalen voor diens werk. Er zijn er ook veel die hun eigen promotie maken, dus waarom zouden we daar een platenmaatschappij voor betalen? Verder biedt internet een gevoel van dichtere betrokkenheid bij de artiest. Dat is allemaal veel leuker. Dus betalen prima: maar wel aan de juiste persoon. Trends zorgen ervoor dat uitgeverijen en platenmaatschappijen een ander business model moeten kiezen. Dat moeten anderssoortige bedrijven zo vaak vanwege veranderingen in technologie, consumenteneisen etc. Dat is toch normaal in veranderende omstandigheden? Verbieden heeft geen zin. Dat is ook niet echt creatief. Dan zijn alle consumenten criminelen. Kom nou.

Willem Mastenbroek Jr

Bekijk de documentaire RIP ( http://films.nfb.ca/rip-a-remix-manifesto/ ). Hoe copyright tot stand is gekomen en hoe het nu innovatie in de weg zit. 

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond