Dialogic: de “e” zal uit e-business verdwijnen

Plato een succesvolle businesscase? Allereerst mijn complimenten voor het interessante rapport waar in dit artikel over geschreven wordt. Het biedt veel aanknopingspunten voor het beoordelen van businessmodellen in specifieke projecten zoals consultants die tegen komen. Tijdens het lezen van het rapport viel mij iets op aan de businesscase van Plato. Plato is in mijn ogen geen goed voorbeeld van een succesvolle businesscase, want:· Plato maakt geen winst met de site· Daarnaast zijn Bezoekersaantallen laag, als gevolg van een onjuiste marketingstrategie· Het concept is kopieerbaar· De site biedt geen flexibiliteit voor individuele bezoekers· Er is geen webbased pricing, omdat winkelbezoek dan af zou nemen (is dat zo?), terwijl het daarnaast een doel van Plato is de druk op de kassa te verminderen, dit spreekt elkaar enigszins tegen. De onderzoekers prijzen Plato om haar interne automatiseringsslag en de synergie die behaald wordt (ondanks dat deze zich niet uitdrukt in bedrijfseconomische voordelen). Naar mijn mening is hier te veel sprake van een technologische en minder van een zakelijke beoordeling van het internetproject van Plato.

Plato een succesvolle businesscase?Bij het lezen van dit artikel was ik direct benieuwd om welke redenen een initiatief als Plato online tot een succesvolle businesscase benoemd kan worden. In het onderzoeksrapport werd daarnaast ook nog eens de FreeRecordShop besproken. Een prototype van een bedrijf dat worstelt met de inzet van internet technologie binnen de bedrijfsvoering.De vraag die dan bij mij opkomt is waarom er zoveel slecht doordachte internet initiatieven ondernomen worden. Als de term webtoepassing valt duikelen verantwoordelijken als lemmingen over elkaar heen en realiseren de meest onduidelijke concepten. Toegevoegde waarde. Dit terwijl de uitgangspunten van een webtoepassing en wezen redelijk eenvoudig zijn en goed te overzien: wie is mijn doelgroep, welke toegevoegde waarde kan ik leveren, wat zijn mijn sterke en zwakke punten en wat wil ik bereiken (in realistische kwantificeerbare criteria). Hierbij moet het duidelijk zijn dat internet een specifiek ander kanaal is waar andere regels gelden voor doelgroep, toegevoegde waarde en concurrentie. Hieraan voorbijgaan is een van de meest gemaakte fouten. De FRS is bijvoorbeeld begonnen als low-budget winkel, maar concurreerde voor een groot gedeelte van het online assortiment (met winkelprijzen) tegen online aanbieders als CDNow en Amazon met een veel lagere prijsstelling. Geen goede propositie, tenzij prijs gecompenseerd kan worden met toegevoegde waarde op andere gebieden (levertijd, betaalgemak, assortiment etc.). Iets dat lang niet gebeurde. Wat is succes? Het succes van veel webtoepassingen wordt vaak afgemeten aan criteria die achteraf worden vastgesteld (omzet, aantal bezoekers, etc.). Dit is niet realistisch. Succes wordt bepaald door de criteria die vooraf zijn vastgelegd. Was de doelstelling kennis en ervaring opdoen, meet dan niet de gerealiseerde omzet of winst. De vraag blijft dan of Plato genoemd kan worden als een voorbeeld van een succesvolle e-tailer? De interne organisatie is overgestapt op internet technologie dat wel. Maar een echte e-tailer ondersteunt zijn verkoopproces met internet technologie. Voor Plato geldt dan dat er een onduidelijk propositie is, het aantal bezoekers terugloopt, de kostenstructuur relatief hoog is, en de omzet tegenvalt waardoor er geen winst wordt gedraaid (geen wonder zonder bezoekers en toegevoegde waarde). Mijn vraag is dan waar is het succes?

Als een van de auteurs van het rapport, wil ik graag reageren. Plato was zeker een goed lopende Internet winkel tot dat Plato weigerde in te gaan op gedwongen winkelnering bij een bepaalde zoekmachine. Dat had nogal wat gevolgen voor de Plato-organsiatie. Overigens speelde dit al voor de zgn. dot.com crisis, voor de opkomst van Napster et cetera. Wat ik knap vindt van de ondernemer achter Plato is dat hij zijn investeringen terug (probeert) te verdienen door volledige integratie van zijn (winkel-, bestel-, et cetera ) administratie (back office) met zijn webwinkel. Een strategie uit nood geboren. Desalniettemin is de Plato case een mooi voorbeeld van hoe click & mortar bedrijven met Internet kunnen omgaan. In het rapport geven we nergens de kwalifiatie 'succesvol', als wetenschapper zou ik dan eerst willen weten wat daar dan de criteria voor zijn. Laat onverlet dat ik denk dat het goed is om vooral positieve ontwikkelingen rond Internet en eCommerce te illustreren.

Als niet-wetenschapper verbaas ik mij over onderzoekers die geen criteria voor succes kunnen bedenken, maar schijnbaar wel een maatstaf voor 'positieve' ontwikkelingen hanteren.

Zoals ik in mijn eerste reactie al schreef, denk ik nog steeds dat er te veel sprake is van een technische waardering van de Plato-case. Een integratie van je internetsite met je systeem kan heel mooi zijn, maar als je er op de lange termijn niets mee verdient heb je niet zo veel aan zo'n technisch hoogstandje. De kwalificatie succesvol is overigens niet in het onderzoek gehanteerd, maar wel in het artikel hierboven. Daar was mijn eerste reactie ook op gericht. In een afgelopen jaar in opdracht van Neximus uitgevoerd onderzoek is de kostenkant van internet onderzocht. Daarin kwamen aspecten als success en waarde aan de orde. Grofweg komt het er op neer dat je iets succesvol kan noemen als je door een hoeveelheid input een hogere output krijgt. (lees: als een investering toegevoegde waarde heeft). Dit is echter vergelijkbaar met de reactie van Gijsbert. Wanneer heft iets waarde? Als je je doel bereikt of als je geld verdient? Het hangt dus van het vooraf opgestelde doel van de site van Plato af, of je deze succesvol mag noemen. Ik denk overigens dat, als door de betaling aan een zoekmachine je omzet en winst omhoog gaan, dat dan een verantwoorde investering is en in dit geval een criterium voor succes. Ondanks dat je de manier waarop dat gaat wellicht minder leuk vindt.