Mobile Payments: Wie betaalt de rekening?
Nou, dat is een inkopper zult u denken. Ik zelf natuurlijk! En weet u wat? U heeft helemaal gelijk. Einde column.
Of toch niet. Want uiteraard betaalt de consument uiteindelijk de rekening van zijn mobiel gedane aankopen. De interessante vraag is echter wie de transactie gaat verzorgen en daarmee de dominante partij wordt in de mCommerce waardeketen.
Ruud Smeets legt uit hoe banken en telco’s van elkaar leren, en vraagt zich af wie gaat opdraaien voor het lesgeld.
De partij die deze rol gaat spelen moet minimaal een factuurrelatie hebben met de eindgebruiker en betrouwbaar genoeg zijn voor zowel de eindgebruiker als de e-tailer. Kijkend naar de spelers in de waardeketen van m-commerce komen hiervoor twee partijen in aanmerking: logischerwijs de financi�le dienstverleners, maar ook de telecommaatschappijen. Beide partijen zijn in staat gepersonaliseerde facturen op grote schaal te cre�ren en te versturen en beide partijen zijn ook vertrouwde gezichten op de deurmat van de eindgebruiker en de e-tailer.
Stelt u zich eens voor dat de telecommaatschappijen, door meer daadkracht te tonen dan de banken, deze positie gaan innemen. U koopt dan straks het bekende blikje fris bij de automaat middels enkele drukken op uw mobiele telefoon en treft de afrekening van het blikje fris een paar weken later aan op uw telefoonrekening. Deze betaalt u dan weer via uw bank.
Uw telefoonmaatschappij crediteert het bedrag vervolgens weer aan de verkoper van het blikje fris, hetzij via zijn telefoonrekening, hetzij via zijn bankrekening. En het staat de telco uiteraard vrij een marge te rekenen voor deze service, net zoals dat geldt voor creditcards en pintransacties. Daarnaast mag de telco het geld best een paar dagen vasthouden om rente-voordeel te trekken.
De rekensom is simpel: hoe meer mobiele abonnees een telco heeft, hoe groter de hoeveelheid transacties die via de telco lopen en hoe groter dus de onderhandelingskracht (lees: marge) richting de e-tailers.
U begrijpt dat dit scenario een nachtmerrie vormt voor banken. Nooit eerder was voor hen deze "disintermediation" zo dichtbij. U ziet dan ook momenteel allerlei proeven en initiatieven ontstaan vanuit de financi�le dienstverleners. Postbank en O2, Fortis en Free Record Shop, SNS en KPN's i-Mode enzovoort. De financieel geplaagde telecommaatschappijen zijn momenteel maar wat blij dat de financieel sterke banken proeven met hen willen uitvoeren, het drukt hun eigen investeringen en ze kunnen leren van de meer ervaren banken. De banken doen hun broodnodige ervaring op met de mobiele technologie en het consumentengedrag rondom mobiel bankieren.
Op dit moment hebben de telecommaatschappijen en de banken elkaar dan ook hard nodig. Een heel ander verhaal gaat ontstaan als hun beider leercurves voldoende afgerond zijn en ze besluiten alleen verder te gaan. Pas dan wordt de rekening opgemaakt en kan bepaald worden wie het gelag betaalt en wie de afwas mag gaan doen.
Volgende maand: 1-0 voor de Digitale Radio
Deel dit bericht
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond
5 Reacties
Jeroen van Velzen
Beste Ruud, Goede analyse en helemaal correct. De telco's (in Nederland) zijn niet in staat om het risico van de transacties te dragen. Zeker niet als het gaat om bedragen die het bekende blikje fris te boven gaan. De banken willen allemaal hun eigen standaard in de markt zetten en hebben weinig zin in een nieuw Mobile Chipknip/Chipper Fiasco. Zo creer je ruimte voor de onafhankelijke partij die gebacked wordt door een bank en zowel de retailer als de consument van dienst is. Want dat speelt een grote rol: de winkelier heeft geen zin in een KPN/Rabo Kassa; een Vodafone/ING Kassa etc.
Simon Lelieveldt
Heldere analyse van de business-kant van de markt. Wat echter ontbreekt is de regelgevende aspecten bij dit verhaal, in het bijzonder de toepasselijkheid van de Wet toezicht Kredietwezen. Bij een pre-paid telefoontegoed van waaruit een betaling aan derden gedaan moet worden is sprake van elektronisch geld conform de definitie in de Richtlijnen Elektronisch Geld (geïmplementeerd in de Nederlandse Wet toezicht Kredietwezen). Marktpartijen die een pre-paid betaalmogelijkheid aan derden bieden (wat onstaat door bijvoorbeeld de combinatie pre-paid tegoeden / betaalde SMS) zijn een elektronisch geld instelling en dienen -afhankelijk van schaalgrootte- aan specifieke wettelijke vereisten te voldoen. Deze zijn voor elektronisch geld instellingen 'lichter' dan voor de traditionele banken. Al met al maakt deze regelgevende achtergrond dat het spel om marktaandeel niet alleen een technisch-commerciële component heeft, maar ook een regelgevende. Er is verder ook een duidelijke Europese dimensie (op dit moment de mogelijkheid dat met name Britse elektornisch geld instellingen gebruik gaan maken van een paspoort-regime t.b.v. diensten in Nederland). Meer informatie over de regelgevende kant is te vinden op de {website; http://www.11a2.nl } van Vereniging van Elektronisch Geld instellingen in Nederland.
Marcel Dol
Inderdaad een goede analyse van het spanningsveld tussen banken en telco's als het gaat om mobile payments. Ik gebrijp alleen niet zo goed waarom het voorbeeld van het blikje fris iedere keer weer aangehaald moet worden. Volgens mij biedt de mobiele telefoon veel meer mogelijkheden om betalingen te kunnen doen die op dit moment niet goed te maken zijn via een andere infrastructuur. Voor het vergemakkelijken van kleine betalingen als het blikje fris of parkeren is de chipknip / chipper al lang geleden ingevoerd. Persoonlijk geloof ik op korte termijn veel meer in de rol van de mobiele telefoon om kleine on-line betalingen te doen, iets waar op dit moment nog geen goede mogelijkheden voor zijn. Ook voor zogenaamde person-to-person betalingen (persoonlijke tegoeden rechtstreeks verrekenen) lijkt me de mobiele telefoon een erg geschikt apparaat. In het buitenland wordt op dit moment al geexperimenteerd met dit soort initiatieven, maar Nederlandse spelers kijken vooralsnog de kat uit de boom. In plaats van te proberen om bestaande betalingsmethoden van banken te vervangen, biedt de mobiele telefoon juist mogelijkheden voor telco's om met nieuwe manieren van betalen de banken de afwas te laten doen.
Aart-Jan Schouten
Goed artikel en erg actueel! Wat mij betreft is met name het onderscheid in zgn. "micro" en "macro" payments relevant. Micro payments zijn betalingen van max. *2 en macro payments alles daarboven. Onderscheid is m.n. relevant omdat verschillende betalingswijzen per categorie beschikbaar zijn. In het algemeen: de telefoonrekening voor micro payments en de credit card voor macro payments. Voorbeeld van micro payments: downloaden van ringtones via i-mode (je betaalt de content fee via je KPN Mobile telefoonrekening). Voorbeeld van macro payments: bestellen van een vliegticket via een mobiele site (je betaalt via je credit card, maar wel on-line op de mobile site). Dit laatste om te voorkomen dat je telefoonrekening i.p.v. bijv. *50 ineens *500 bedraagt en daarmee ook ter voorkoming van een mogelijk bad debt saldo voor de telecom operators. Het percentage wanbetalers bij (mobiele) operators schijnt toch al te stijgen, dus macro payments zitten ze waarschijnlijk niet op te wachten. Maar goed, dit brengt ons weer bij de wondere wereld van Revenue Assurance. Ben inderdaad benieuwd wie de nieuwe winnaars worden op het gebied van m-commerce payments en of dit een nieuwe niche market gaat worden voor nieuwe partijen met nieuwe rol in de waardeketen. Vooralsnog hebben de telecom operators de banken hard nodig.
Titus Darley
Telco's hebben in het verleden reeds uitgebreid de mogelijkheid gehad om bank te worden maar hebben dat niet gedaan: KPN had eenvoudig zijn scope kaart kunnen voorzien van een Visa of Mastercard logo en de transacties (al dan niet via telefoonrekening) incasseren. Telco's zijn echter voorzichtig met het aangaan van krediet risico's omdat het niet tot de core business behoort. Dit was een van de redenen voor de introductie van pre-pay kaarten. Het lijkt me vestandig dat banken hun bestaande internet banking applicaties uitbreiden met een mobiele module. On-line authorisatie en bevestiging is daarbij wel een voorwaarde voor succes. Een nieuwe partij kan zich beter op de technologie richten dan op de service. Het is immers niet eenvoudig om miljoenen consumenten en retailers op een lijn te krijgen.