Deel dit artikel
-

MP3 & Het schuimbekken van de gevestigde orde

Ik ben een groot fan van MP3. Nee, niet omdat ik dagelijks voor 8 miljoen Meg aan obscure house-klassiekers van het net pluk, en er vervolgens niets voor hoef te betalen. Nee, ik houd van het fenomeen omdat zoiets triviaals als een 'compressiemethode' een complete industrie tot waanzin drijft. Het is een prachtige praktijkcase van de kracht van decentralisatie – en de hysterische reactie van de gevestigde orde daarop.

Jacob van Duijn (directeur van webbouwer Netlinq) ziet in het succes van een simpele compressiemethode een prachtige praktijkcase van de kracht van decentralisatie – en de hysterische reactie van de gevestigde orde daarop

De gevestigde orde? In de tijd van 'langspeelplaat' en 'grammofoon' ontstonden de platenmaatschappijen, die van oudsher de distributie & technek bezaten en dus de macht – macht over zowel consument als artiest. Deze muziekmafia heerste tot voor kort. Met de introductie van de taperecorders voor de individuele consument maakte ze zich even zorgen, maar de introductie van de CD bracht de platenbazen weer terug in het zadel. Maar sinds 1998 is het echt crisis in platenland. David is namelijk opnieuw opgestaan tegen Goliath; zijn slinger is ditmaal internet en zijn projectiel een MP3-bestand.

Zoals het een goed projectiel betaamt is MP3 snel en handzaam. Muziek is zwaar: ��n minuut stereo digitale audio van CD kwaliteit neemt al snel een Megabyte of 10 in beslag. Met MP3 worden digitale muziekfiles aanzienlijk kleiner gemaakt zonder hoorbaar kwaliteitsverlies. Het MP3's verspreiden en downloaden via internet is inmiddels bijna net zo gewoon als e-mail sturen en ontvangen. Maar de werkelijke onrust veroorzaakt David ditmaal met zijn slinger: internet is een onge�venaard krachtig, gedecentraliseerd distributiekanaal dat elke muziekfan in staat stelt platenbons te spelen.

En de maatschappijen hebben het nakijken. Eerst joegen ze wanhopig op de sites waar de MP3s verspreid werden, maar al spoedig constateerden dat dat dweilen met de tuinslang open was. Vervolgens begonnen ze zelf tegen betaling downloadbare muziekfiles op het web aan te bieden, maar hee, de consument is op internet alleen geinteresseerd in gratis. En recentelijk kondigde de bonzen hun eigen initiatief tot een digitale muziekstandaard aan, SDMI, die door een monsterverbond met de hardwareproducenten wereldwijd ondersteund zal worden. (Je zag ze pseudo-triomfantelijk kijken.)

Leuk verzonnen, maar het zijn stuiptrekkingen van een industrie die, onder andere dankzij internet, gedoemd is op termijn te verdwijnen. Binnen een paar jaar is er weer een nieuwe MP3, waardoor het circus opnieuw begint. De wetten van vraag en aanbod zijn fundamenteel aan het veranderen: door toenemende vrijheid van informatieverspreiding en -vergaring wordt het steeds minder lucratief om ergens "tussen" te zitten en daar je geld mee te verdienen. Het verschijnsel 'platenmaatschappij' in zijn huidige vorm is achterhaald. Links gepasseerd door de techniek en rechts door de nieuwe economie.

En de artiesten zelf? Zangeres Alanis Morissette plaatste haar muziek op internet maar werd door haar platenmaatschappij teruggefloten, iets wat ook Public Enemy overkwam. Alanis laat haar tour nu sponsoren door MP3.com; Public Enemy verspreidt zijn muziek nu zelf op internet, en wint daar allerhande awards mee.

Laatste woord geven wij aan Flavor Flav, de enigmatische tweede rapper van Public Enemy. Wat vindt hij van deze ontwikkelingen? "Eh, cool."

Deel dit bericht

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond