Plastic censuur

Onder druk van Amerikaanse christelijke actiegroepen verplichten banken en creditcardbedrijven de seksindustrie om haar online porno-aanbod aan te passen. Maar niet al te streng, er gaan immers miljarden in om.

Christelijke pressiegroepen voeren al jaren verbeten strijd tegen (commerciële) seks op het internet, en drie jaar geleden bedachten ze een nieuwe manier van actievoeren. Met haar rapport ‘Vies Rijk Worden – de Witte Boorden Porno Bende' gaf de actiegroep ‘Concerned Women of America' het startschot. De organisatie, die ijvert voor het herstel van bijbelse waarden binnen het gezin, kapittelde grote bank- en creditcardbedrijven voor hun rol bij de verspreiding van ‘obsceniteiten', die immers doorgaans met creditcard worden afgerekend.

American Express, MasterCard en Visa bleken buitengewoon gevoelig voor de opgelopen imagoschade en begonnen hun gebruikersvoorwaarden bij te stellen. Kort daarna kregen ‘enkele tientallen' Nederlandse aanbieders van ‘extreme' cyberseks, bijvoorbeeld met geweld of dieren, een brief met de mededeling dat zij hun aanbod moeten kuisen.

Sindsdien moest een enkele Nederlandse aanbieder van harde porno in Nederland na een verloren rechtszaak bakzeil halen. Zo oordeelde de rechtbank dat PaySquare, de firma die de betalingen voor MasterCard verwerkt, specifieke transacties mag weigeren als die een conflict opleveren met haar opdrachtgevers en/of contractuele voorwaarden. Verder is het echter opmerkelijk stil aan het online pornofront. "Ik kan niet precies vertellen hoeveel online pornobedrijven er sindsdien zijn uitgesloten, maar zeker niet meer dan een paar", aldus een woordvoerster. Zij sluit niet uit dat PaySquare nog steeds klanten bedient die extreme seks over het internet verspreiden. "Wij controleren wel, maar soms is het erg moeilijk na te gaan wie welke sites vanaf welke locatie exploiteert."

Spagaat

Volgens een van de grotere Nederlandse pornoproducenten is dat echter niet de enige reden. "Creditcardmaatschappijen zitten in een spagaat", aldus een woordvoerder. "Aan de ene kant moeten zij aan hun imago denken, aan de andere kant levert deze branche ontzettend veel winst op. Niet alleen vanwege de omvang, maar ook omdat creditcardmaatschappijen voor online pornotransacties hogere percentages in rekening brengen. Het lijkt er dus op dat de strengere regels vooral zijn bedoeld om de buitenwacht van het lijf te houden. "

"Creditcards zijn een algemeen aanvaarde manier van betalen en de porno die niet meer met creditcard kan worden betaald is hier nog steeds legaal", motiveert de pornoproducent zijn stelling dat het hier gaat om een ‘onacceptabele beperking van de vrijheid van meningsuiting'. Hij staat daarin niet alleen. Diverse Amerikaanse burgerrechtenorganisaties spraken al hun onvrede uit over de ‘pornocensuur'. "Het is natuurlijk niet de bedoeling dat banken en creditcardmaatschappijen straks bepalen wat wij op internet kunnen zien of kopen", aldus een advocaat van de Electronic Frontier Foundation uit San Francisco.

Copyright

Overigens hebben de pornoproducenten de creditcard inmiddels zelf ook ontdekt als dwangmiddel. Verschillende grote spelers sleepten creditcardmaatschappijen en hun betalingsverwerkers voor de rechter omdat zij zaken deden met websites die illegaal gekopieerde porno bevatten. "Ik heb zelf verschillende rechtszaken gevoerd tegen copycats die mijn content verkopen", vertelt een Nederlandse pornoproducent. "Als die om juridische redenen niet aan te pakken zijn, bijvoorbeeld als ze in een of ander vaag belastingparadijsje zijn gevestigd, spreken we het bedrijf aan dat de betalingen voor ze verwerkt. Als we aantonen dat er sprake is van inbreuk op copyright, wordt de samenwerking met de overtreder meestal snel gestaakt."