Verbazing

Dit is de derde keer dat Emerce het blad en de site een restyling heeft laten ondergaan. Ik verbaas me erover dat men het nodig vond, want ik was persoonlijk zeer tevreden met het geheel. Daarom heb ik ook bewondering voor het feit dat het toch weer gelukt is om de site en het blad weer een stapje beter te maken. Alle respect voor het team dat er al sinds medio 1999 (en waarschijnlijk al daarvoor, maar zover terug reikt het online archief niet) in slaagt om telkens weer hoge kwaliteit af te leveren. Maar dat terzijde want deze column gaat over iets anders.

Job Franken overpeinst alvast het volgende jaar en verbaast zich erover dat er ook dan genoeg zal gebeuren om zich over te verbazen.

Meer dan 130 columns zijn er inmiddels gepubliceerd. Een verbazingwekkend aantal. Daarvan heb ik er zo'n 29 mogen schrijven. Soms waren het slimme, soms briljante (vond ik dan) en soms gewoon slechte columns die ontsproten aan mijn brein. Een leuke reeks columns en toch heb ik vandaag pas voor het eerst de definitie van 'column' opgezocht. Volgens Van Dale is een column een 'regelmatig verschijnende ondertekende rubriek in en dag- of weekblad, met een eigen karakter'. Dat is nogal een mond vol, maar het klopt wel met wat je op Emerce tegenkomt.

Gisteren avond heb ik, ter voorbereiding op deze column, een aantal van de columns weer eens gelezen. Het is leuk om sommige zienswijzen en discussies terug te lezen. De verwonderde reacties van sommige lezers, de soms originele, soms afgezaagde meningen blijven boeien, ook al zijn de discussies meestal niet (meer) erg relevant. Wat me gisteren echt verbaasde was dat het thema 'verbazing' een beetje de rode draad is in mijn eigen stukjes. Ik verbaas me in veel teksten over van alles en nog wat. Zelfs nu ik dit schrijf, weet ik me weer een beetje te verwonderen over het feit dat verbazing in al haar verschijningsvormen de rode draad is in mijn columns. Dat zal jullie misschien niet zo veel schelen, maar ik vind het wel grappig om te constateren.

Verbazing blijft, dus is er altijd nog wel wat te leren. Daarbij blijft juist de realiteit altijd een zeer interessante bron van zaken waarover een columnist zich telkens weer kan blijven verbazen. Je hoort niet voor niets vaak mensen zeggen: "dat verzin je toch niet", als ze iets horen dat ze verbaasd. Zo zit bijvoorbeeld het hele verhaal rond SMS wat mij betreft vol vraagtekens. Momenteel komt namelijk zo'n tien tot vijftien procent van de winst van telco's uit SMS-verkeer. Bij commerci�le televisiestations, grote trekkers van SMS-verkeer, bestaat de omzet maximaal voor ��n procent uit SMS-inkomsten. Het is opvallend dat telco's zo ongelofelijk veel geld verdienen met SMS. Te meer omdat, zo heb ik me laten vertellen, het versturen van een SMS-bericht net zo weinig of zelfs minder beslag legt op de netwerkcapaciteit als 'gewoon' voice verkeer.

Ondanks dit verbazingwekkende feit liggen de prijzen van mobiel telefoneren en SMS'en mijlen ver uit elkaar. We hoeven niet slechts te gissen naar de rationale hierachter. Er moet geld komen om de UMTS-gaten te vullen! Hoe je het ook wendt of keert, voor deze misstand mogen we voornamelijk bij onszelf als consument te rade gaan. Wij betalen lachend absurde bedragen. Vorige week hoorde ik van een geval waarbij, ondanks een prijsverhoging van honderd procent op een bepaalde SMS-dienst, het verkeer gelijk bleef. Domme, domme consumenten zijn wij dus want zo weinig prijselasticiteit voor een volledig niet noodzakelijke, voornamelijk entertainment verschaffende en niet te vergeten dure dienst als SMS mogen we onszelf aanrekenen.

Ja, er blijft genoeg om je over te verbazen. Je kunt er dan ook op rekenen dat het volgende jaar ons weer voldoende interessante, vreemde, irritante en verbazingwekkende realiteit zal brengen. En dat is prettig, want verbazing, de verrassing van echte, kinderlijke verbazing is goed beschouwd toch het mooiste dat bestaat?