Gaat Blendle de kranten redden?

Begin februari krijg ik een mailtje in mijn inbox van Alexander Klöpping, namens Blendle:  ‘Hier is je bètasleutel’. Een jaar lang hebben de mannen, waaronder oud Mediacentrale-bewoner en Front-end Baas Jesse, gewerkt aan dit nieuwe en veelbesproken nieuwsproduct. Ik ben razend benieuwd en bekijk de start-up niet alleen als gebruiker, maar ook als ondernemende nerd.

Wat is Blendle?
Uitgevers hebben een probleem: ze verdienen geen, of weinig geld aan online lezers. Om toch voldoende inkomsten te genereren, trekken vooral kranten betaalmuren op die niet klantvriendelijk zijn. Blendle probeert dit probleem op te lossen. Hun filosofie: maak de betaling voor het lezen van een (kranten-) artikel eenvoudig door gebruik te maken van onze webdienst.

Hoe werkt Blendle?
De bètaversie ziet er prachtig uit; de interface is rustig en alles werkt intuïtief. Op mijn 7 inch Android tablet kom ik wel een aantal schoonheidsfoutjes tegen. Zo verdwijnt een deel van de navigatie als ik mijn tablet in portretmodus gebruik. Maar eerlijk is eerlijk; dergelijke schoonheidsfouten mogen.

Timeline
Als ik Blendle open, kom ik standaard in mijn ‘Timeline’. Deze bestaat uit artikelen waar de mensen die ik volg op gereageerd hebben of die zij hebben aanraden. Een ander mogelijk filter op mijn Timeline is ‘trending’; artikelen die nu populair zijn.

Kiosk en Alerts
Naast mijn Timeline is er een Kiosk en zijn er Alerts. De Kiosk brengt mij naar een overzicht van alle kranten, tijdschriften en websites die aangesloten zijn bij Blendle. Met Alerts kan ik zoekwoorden opgeven. Voor nieuwe artikelen die aan het zoekwoord voldoen krijg ik een melding.

Kosten en bron
Terug naar de Timeline: het overzicht bevat een introductietekst en vertelt me uit welke krant of welk tijdschrift het artikel komt en wat het me gaat kosten. Dit verschilt van één eurocent voor een column van Georgina Verbaan tot 89 eurocent voor een lang artikel uit Het Parool.

Horizontaal lezen
Opvallend is dat de hele interface horizontaal is opgebouwd, terwijl nagenoeg iedere nieuwssite en ieder weblog verticaal georiënteerd is. Breken met de standaard is zelden een goede keuze. Er ontstaat in de door Blendle gekozen aanpak daarnaast weinig tekst per pagina, waardoor ik direct zou afstappen van een horizontale interface. Ter vergelijking; Medium.com en de site van De Correspondent zijn in mijn optiek beter leesbaar op tablet, mobiel en computer.

Wat koop ik eigelijk?
Voordat ik een artikel koop, zie ik de inleiding van het artikel, de kosten en eventueel het commentaar op het artikel van derden. Prettig. Een aanvullende suggestie: voeg er aan toe hoe lang het artikel is en wat de leestijd is. Als ik weet dat een artikel 380 woorden is en circa vijf minuten leestijd kost, geeft me dat een beter gevoel bij wat ik koop.

Geld terug
Als ik een artikel heb gelezen, krijg ik van Blendle de vraag ‘of ik mijn geld terug wil’. Persoonlijk vind ik dit een hele slimme manier om mij als gebruiker alleen te laten betalen voor een product waar ik ook echt voor wíl betalen.

Alles werkt, maar…
Het hele systeem werkt: ik kan artikelen lezen, ik kan betalen en als ik niet gelukkig ben met de content, dan krijg ik mijn geld terug. Blendle is daarmee ook echt geschikt waarvoor het bedoeld is; betalen voor artikelen. En het bijzondere is dat het niet van één krant is, maar van vele kranten en bladen.

Workflow gaat mank
Helaas is het aantal keren dat ik ook daadwerkelijk wil betalen voor een artikel beperkt. Hoe ziet mijn workflow eruit? Iemand tweet een – naar zijn idee – interessant artikel en ik wil het lezen. Vervolgens kom ik bij de betaalmuur van bijvoorbeeld de Volkskrant. Dan zijn er twee opties:

• Ik zoek het artikel op in Blendle en ik heb nog niet ontdekt hoe dat eenvoudig kan;
• Er komt een Blendle logo waarna ik inlog met mijn account.

Optie twee is de meest waarschijnlijke integratie. Dat brengt ons bij het tweede punt:

Uitgever moet zich aanpassen
Iedere uitgever – krant, website en magazine – moet zijn content ontsluiten via Blendle en de eigen website aanpassen. Dat is een enorme drempel voor zowel uitgever als klant.

De spagaat
Het algehele gevoel is dat het systeem van Blendle in een spagaat zit: wat is Blendle eigenlijk? Is het een verrekensysteem voor losse artikelen? Nee, want het artikel dat ik op sociale media heb gevonden, kan ik niet eenvoudig afrekenen via Blendle.

Is het een verzamelkrant van de beste artikelen uit alle kranten? Ook niet. De Trending-lijst is namelijk veel te weinig gericht op de nieuwsvoorkeuren van mij als individuele gebruiker. Daar komt bij dat een ideale krant heel duur gaat worden met de huidige tarieven.

Is het een sociaal platform waarmee ik betaal voor de beste content van de mensen die ik volg? Daarvoor is het huidige systeem helaas nog niet sterk genoeg. Bovendien zijn er een hoop andere en sterkere partijen die zich stukbijten op het ontwikkelen van een goed ‘sociaal’ nieuwsaggregatiesysteem.

Is het dan een zoekdienst voor content die ik interessant vind? Ook niet, want daarvoor is de Alert functie te beperkt.

Het niet maken van een keuze zorgt ervoor dat Blendle niet excelleert in één functie. Ashton Kutcher zei in een interview ooit dat Steve Jobs enorm goed was in focus. Die focus mis ik bij Blendle.

Voor wie is Blendle?
Vervolgens komt de vraag naar boven voor wie Blendle dan bedoeld is. Je kunt geen product bouwen voor de hele markt, je bouwt het voor een specifieke doelgroep. Is de ideale klant van Blendle de 21-jarige smartphone verslaafde die in zijn hele leven nog nooit een krant heeft gekocht? Is het de 33-jarige nerd die geen krant meer koopt? Is het de 45-jarige moeder die op haar gemak om half negen ‘s avonds de krant op de tablet leest?

Alexander Klöpping zegt onder andere bij zijn pitch op SXSW dat het een product is voor ‘zijn generatie’. Als ik mezelf – de 33-jarige nerd – neem, dan is Blendle geen product voor mij, maar waarom niet?

Ik wil niet betalen per artikel
Daarmee komen we bij het laatste en echte probleem: ik download geen losse Mp3’s bij iTunes, maar gebruik Spotify. Ik betaal niet per losse video-download; ik gebruik Netflix.

Het door Blendle gekozen ‘betalen- per-artikel-model’, oftewel de iTunes voor nieuws, is een ouderwetse tussenvorm. Ik wil een Spotify voor artikelen. Wat ik wil is:

1. Artikelen die ik lees kunnen beoordelen (één tot vijf sterren);
2. Een bedrag vaststellen dat ik per maand uitgeef aan content;
3. Dat dit verdeeld wordt op basis van de beoordelingen die ik heb gegeven.

Het bijzondere is dat dit al bestaat, in de vorm van Flattr. Blendle moet in mijn optiek Flattr voor content worden. Bovendien wil ik als uitgever mijn site wel aanpassen, als ik betaald krijg door een social rating system aan mijn site toe te voegen. Zoiets is technisch relatief eenvoudig.

Betaald krijgen voor je content, inzicht in wat de klant van je verwacht en dat met weinig moeite. Zo krijg je de markt mee en kranten vormen daarbij een prima testgroep. Daarnaast word je als Blendle heel goed in één ding: lezers eenvoudig laten betalen voor kwalitatief hoogstaande content.

Gaat het Blendle lukken?
Eenvoudig betalen voor kwalitatief goede content; dat is wat ik wil. De kern moet eenvoudig zijn, net als Spotify. Het programma waar al je muziek gemakkelijk vindbaar is, is immers veel makkelijker dan het opzoeken van websites, de Mp3’s downloaden en dat vervolgens op mobiel of computer zetten. Netflix is om dezelfde reden eenvoudig. Spotify en Netflix zijn dé voorbeelden waaruit blijkt dat de consument graag betaalt voor eenvoud. Blendle is nog geen Spotify. Niet in dienst en niet in betalingsmodel.

De potentie van Blendle is echter enorm. Het is de eerste dienst in de wereld waarmee je artikelen uit alle nationale kranten kunt lezen en ervoor kunt betalen. Het is daarmee ook het eerste platform waar al die content überhaupt samenkomt; een unieke prestatie. Daarnaast is de hele gebruikerservaring super. Ze hebben dus de content en het team dat dit naar klanten kan brengen.

Ik denk dat het team van Blendle als geen ander snapt dat Spotify beter werkt dan iTunes. Ik hoop dat de mannen de kranten weten te overtuigen van de omslag die ze moeten maken. Lukt ze dat niet, dan heb ik een hard hoofd in het succes van Blendle en het voortbestaan van kranten. Lukt het wel, dan kan deze mooie Nederlandse startup internationale naam en faam gaan maken.