Berenschot: Banken moeten samenwerken voor internetbetalingen

"waarbij met name onder rembours veruit favoriet is""betaling bij levering is volgens de e-tailers het veiligst" Als (bijv.) TPG zich op rembours verzending zou richten en hun tarieven voor een rembourszending zou verscherpen, dan wordt dat toch een interessante manier van betalen. Vooral voor de wat duurdere artikelen. Mobiel pinnen, hoef je geen contant geld in huis te hebben en de postbode hoeft niet met contant geld over straat.

Kijk, dit is nu wat je noemt een zinvol onderzoek. Wat een nieuws. Dat weet iedere Jan Lul toch al lang. Daar heeft Berenschot vast een goedkope stagiaire opgezet tegen een uurtarief van fl 350,- Wat moet ik nog meer zeggen?. Collega's, de wereld gaat kapot aan de consultancy. Vroeger noemde je ze gewoon vertegenwoordigers. Wanneer gaan we hier eens iets aan doen. De uurtje factuurtje maffia moet nodig een halt worden toegeroepen. Degene die zich niet aangesproken voelt behoeft niet te reageren.Gegroet,sander

Onder rembours betalen vind ik geen goede optie: daarvoor moet je thuis zijn op het moment van aflevering, en dat ben ik toevallig nooit. Ik wil wel mijn geld terug als de webwinkelier niet levert, en daarvoor zie ik een mooie taak voor ttp's. Overigens gebruik ik voor kleinere bestellingen altijd een wwwbon (voor 20 euro te koop op het postkantoor). Hoef ik geen kaartlezer of zo aan mijn computer te hangen, en ook niet mijn creditcardgegevens "over het web" te gooien. Een combinatie van zo'n prepaid systeem als de wwwbon met een ttp is volgens mij voor zowel webwinkelier als consument het veiligst.

:V? ?zoek en de suggesties leveren inderdaad weinig toegevoegde waarde. Het bevat tevens onjuistheden. Zo werkt de oplossing van ABNAMRO reeds op basis van het SET-protocol (dit product heet de ABNAMRO e-wallet en is begin juni geintroduceerd). Dit geen zelfstandige oplossing, maar uiteraard afgestemd e binnen de infrastructuur van Interpay. Zie verder http://www.abnamro.nl/e-wallet

ff ter info, tante Post heeft allang tests gehouden met pinnen aan de deur. blijkt ook niet voldoende draagvlak voor te zijn. Dit komt m.i. o.a. daardat CEO Scheepbouwer van TPG zich zegt te richten op B to B en niet op B to C. En inderdaad, Berenschot trapt wel heel grote deuren in. Ik koop zelf regelmatig bij mangementboek .n. (nee, ik heb er geen belang in) en krijg daar een acceptgiro, werkt perfect. Maar ook koop in het buitenland met mijn creditcard. Ik snap nooit zo goed waarom de combinatie creditcard-internet zoveel aversie oproept, terwijl we met hetzelfde gemak de Italiaanse ober op een terras onze creditcard geven om te betalen. De mogelijkheid om dan even je cardnummer en je vervaldatum op een papiertje te schrijven en die te misbruiken is net zo makkelijk, zoniet makkelijker. En als er een bedrag wordt afgeschreven dat ik niet kan plaatsen? Dan kan ik binnen 90 dagen reclameren, krijg ik mijn geld terug, en dan moet de creditcard company voor mij op onderzoek uit en bewijzen dat de afschrijving wel terecht was…..kortom: weinig risico aan mijn kant. Het probleem zit hem erin dat banken en andere bedrijven niet graag wijzen op deze mogelijkheid omdat die ook makkelijk ter kwader trouw wordt misbruikt. Maar voor mij als consument is het risico uiterst beperkt, onterecht afschrijvingen brengen hoguit wat ongemak met zich mee. En mede doordat ik over het algemeen koop bij "bekende namen" heb ik nog nooit een vervelende ervaring gehad op dit gebied. Volgens mij praat iedereen elkaar na, en degene die het hardst roepen zijn degenen die denken dat internet de moderne versie van Sodom en Gomorra is. Ik groet u!

nog even een aanvulling: Heel leuk dat remboursverhaal, maar postbodes met een stapel geld op zak zijn een uiterst aantrekkelijk doelwit voor mensen die het niet zo nauw nemen met de wet. Of is er iemand die denkt dat alleen pizzakoeriers een klap op hun koker krijgen en hun geld moeten inleveren en men bij het aanschouwen van het "stoere PTT Post uniform" uit respect liever een stukje omloopt?

Sander/Gerard weet zijn eigen naam niet?

Ik ben het helemaal met sander/gerard eens!Bovendien inhoudelijk: de verschillende betaalmethoden zorgen ervoor dat banken eindelijk eens met elkaar kunnen concurreren. Wil Berenschot dan weer een monopolie van Interpay, nu ook op Internet? Gelukkig is het technisch ontzettend moeilijk om echt pinnen op Internet mogelijk te maken. Pinnen in de niet-virtuele wereld is immers gebaseerd op gesloten (gecontroleerde) kastjes en dito lijnen. (Dat is wat betreft beveiliging maar goed ook trouwens, maar het is wel een monopolie.) Op Internet liggen de zaken anders. De Rabobank heeft een uniek systeem dat voor Rabobank-klanten prima werkt. Ik kan me voorstellen dat andere banken daar ook aan werken. Wat voor de winkelier natuurlijk van belang is, is een gemakkelijke integratie van al deze betaalmethoden. Nog wat puntjes: * "Onder rembours favoriet". Dit lijkt mij erg sterk, het is een dure betaalmethode die bovendien niet eens gegarandeerd is (weigeren aan de deur). Ik ben hem in elk geval nog maar zelden tegen gekomen. * "Verburgh ziet ook een rol weggelegd voor chipcards." Met alle respect voor deze ex-ING-er, maar chipcards zijn in de fysieke wereld al mislukt, in de Internet-wereld wordt het al helemaal niets. (kijk maar naar Mondex, ProtonWorld) * "Dat banken hun eigen producten ontwikkelen zie ik niet als een probleem", zegt Verburgh, "zolang het maar methoden zijn die breed gedragen worden en ondersteund worden binnen Interpay." – Ik denk dat banken graag eens wat producten ontwikkelen zonder dat ze daarbij aan de leiband lopen van Interpay. * "Het adviesbureau spreekt van "miljarden aan inkomsten" die e-tailers mis zouden lopen als gevolg van de bestaande betaalmethoden" – Okee, dus als we veilig zouden kunnen pinnen over Internet dan zou het opeens allemaal wel goed gaan met b2c e-commerce? Geloof ik niets van. Lekker onderzoekje van Berenschot, (not), worden er ook nog zinnige dingen gepubliceerd in Nederland?

Naar aanleiding van een eigen onderzoek bepleit adviesbureau Berenschot de samenwerking van banken voor Internetbetalingen. Het is niet de eerste keer dat een dergelijk pleidooi wordt gehouden, en het zal ook wel niet de laatste keer zijn. Eén enkele betaalmethode zou inderdaad prachtig zijn, maar het is een utopie. Dat komt doordat factoren zoals veiligheid, betaalgemak, acceptatie, kosten en niet te vergeten de verschillende belangen van de betrokkenen, elkaar in de weg staan. Betaling bij levering vinden de onderzochte e-tailers het veiligst, zo wijst het onderzoek uit. En dat vindt de consument ook, vandaar dat betalen onder rembours veruit favoriet is. Toch ondersteunt nog niet de helft van de Internet-winkeliers deze betaalmethode. Het zijn 'dure, inefficiënte methoden' vindt Berenschot, en daarom zou er wat anders moeten komen. Maar voorlopig ontbreekt bij de consument de acceptatie van (voor de winkelier!) goedkopere alternatieven, ondanks verbeterde beveiliging bijvoorbeeld met behulp van SET (Secure Electronic Transaction). Voorbeelden zijn Rabodirect en de e-Wallet van ABN AMRO, die op dit protocol zijn gebaseerd. Uiteindelijk is het natuurlijk de consument die bepaalt hoe hij wil betalen, niet de bank of de e-winkelier. Berenschot signaleert hier een duidelijke discrepantie, met als meest schrijnende constatering dat driekwart van de Internet-winkels betalingen met credit cards ondersteunt, maar dat slechts een kwart van de consumenten hiervan gebruik wenst te maken. Waar het op neerkomt is dus dat de e-winkeliers zoveel mogelijk verschillende betaalmethoden moeten ondersteunen om hun klanten de keuze te geven. Dit geldt in sterkere mate als de winkelier de mogelijkheden van het internet ten volle wil benutten en zijn producten ook in het buitenland wil verkopen. Zodra hij de grens oversteekt moet hij ook rekening gaan houden met de verschillende lokale betaalgewoonten in die landen. En dat kan ook probleemloos, door partijen zoals Bibit, die bovendien maatregelen kunnen treffen om het risico van fraude voor de winkelier te beperken. Waarbij wij overigens van mening zijn dat de consument en de winkelier ieder hun eigen verantwoordelijkheid hebben ten aanzien van het frauderisico, net zoals in de "gewone" economie ("je mag alles van me weten, behalve ?"). Voor de winkelier is Internet-handel niet anders dan bijvoorbeeld postorder-verkoop: wanneer de klant en z'n betaling op afstand blijven, moet de winkelier extra maatregelen nemen om zich ervan te verzekeren dat zijn geld binnenkomt en -blijft. Het pleidooi van Berenschot komt neer op een aanbeveling te wachten op de ontdekking van Utopia. De klanten zullen dan al lang en breed vertrokken zijn… Martijn HovingaChief Marketing Officer Bibit

Fijn ook dat jullie zo goedkoop zijn, slechts 189 EURO per maand. En die halve Euro per transactie, die jullie dan ook nog willen hebben, is zeker niet overdreven…. Verder, van jullie FAQ;"Is de order toch geCAPTURED, dan kan de order worden geREFUND, ofwel gestorneerd. Bibit gaat daar 2.5 euro per stornering voor rekenen" En ik lees net in de Bibit reactie;"… maatregelen kunnen treffen om het risico van fraude voor de winkelier te beperken…" ?? Dussu…. dan blijkt een transactie frauduleus te zijn en dan gaat Bibit de winkelier/acceptant nog eens met 2.5 Euro EXTRA belasten ?? Heeeeeel behulpzaam….(En dan hebben we het nog niet eens over de creditcardmaatschappij die z'n 4% gemakshalve ook maar houdt als er een chargeback plaatsvindt…) En hebben jullie nog steeds die minimale contractsduur van een jaar ? Is dat even handig. Laat je zo'n winkelier gewoon lekker nog 9 maanden doorbloeden als-ie na 3 maanden uitvind dat online handel (via BiBit) toch niet zo tof is…. Mvgr.aj

Ik wilde graag reageren op een aantal mensen die een reactie hebben geplaast en naar mijn mening enkele onterechte uitspreken doen. In het algemeen wil ik zeggen dat het onderzoek gebaseerd is op wat E-tailers roepen over de huidige betaalmiddelen. Zij hebben deze input geleverd en wij als Berenschot hopen dat juist dergelijke onderzoeken kunnen bijdragen aan de een discussie die bijvoorbeeld moet leiden tot samenwerking tussen de banken. Waarom kan dat wel bij Pinnen en niet bij virtueel betalen? Ondanks dat sommige reflectanten zeggen dat Interpay al een monopoly positie bezit, blijkt wel dat zowel e-tailers en consumenten graag een veilig en breed geaccepteerd betaalmiddel willen (conform Pin). Er wordt niet gepleit omdat alleen via Interpay te doen. Gerard/Sander moet het onderzoek maar eens lezen (als hij zijn juiste email adres geeft zal ik het hem toesturen) Hieruit blijkt wat de e-tailers belangrijk vinden aan een goede betaalmiddel. Dat wist blijkbaar nog niemand, iedereen reageert voornamelijk van uit de consumentenkant. Het onderzoek bevat geen onjuistheden zoals Has Minnaar beweert, want we hebben zaken afgestemd met verschillende partijen (waaronder ook Interpay). Belangrijker is dat ik gelukkig zelf de producten er goed ken, omdat ik 15 jaar in betalingsverkeer heb gewerkt bij banken en Interpay. Van de E-waller van ABN AMRO was het mij bekend dat dit binnen de infrastructuur van Interpay is ontwikkeld, maar helaas ook weer gebaseerd op SET. E-Tailers hebben in onderzoek aangegegeven dat zij SET niet zien zitten (en de consumenten ook niet gegeven het zeer beperkte gebruik). De eigen bankoplossingen, Maestro met SET en Credit card met SET (Ipay) wordt slechts in 6% van de gevallen gebruikt. M.a.w. 94% van de betalingen gaan op een andere (traditionele) manier. De heer "Postbode" vermeldt in zijn reactie dat hij de acceptgiro zo perfect vindt (vanuit de consument geredeneerd), maar E-tailers betalen wel extra kosten hiervoor, hebben extra debiteurenrisico en en echt gemakkelijk is het ook niet voor de consument. (invullen, naar de brievenbus,etc.) Het gemak van Internet sluit niet aan bij zo'n ouderwets inefficient betaalmiddel. (veel potentiele kopers haken hierdoor af) Dan de heer "not" (waar zijn jullie echte namen?): Hij denkt dat wij een monopoly positie van Interpay willen. Wij willen alleen dat de banken samenwerken. Dit gaat meestal via Interpay, maar kan wat ons betreft ook op een andere manier. Aan de andere kant: vinden we het dan zo erg dat Pinnen nu via Interpay loopt? In ieder geval is dit een mega groot succes in de markt. Banken kunnen ook via andere organisaties hun transacties laten verwerken of zelf gaan processen (misschien zelfs via Bibit).Het lijkt "not" ook sterk dat dat onder rembours "favoriet is: Berenschot heeft dat niet verzonnen, maar dit blijkt uit het onderzoek over het gebruik en wat de e-tailers willen: geef mij aub het emailadres, dan stuur ik ook u het rapport op.Rol chipcards (volgens Not mislukt dat): blijkbaar is de heer Not niet op de hoogte van EMV en dat alle magneetstrip kaarten voor 2005 zullen migreren naar chip cards Ja, ja ook uw pin en credit card!. FINREAD zorgt voor standaardisatie met leesapparatuur aan uw PC in combinatie met die chipcard. Chipcards zijn niet synoniem voor chipper, chipknip of een andere electronische portemonnee.Uiteraard`hoeven banken niet aan de leiband te lopen van Interpay, maar laten ze wel samenwerken. Martijn Hovinga geeft aan wat wij signaleren als Berenschot: wij niet, maar de e-tailers en de consumenten hebben dit aangegeven. Met ander woorden dit is niet wat Berenschot zegt, maar dit zijn de woorden van de markt. Samenwerken is geen Utopia, want het is toch dichterbij als we denken. Waarom kunnen we wel samenwerken in de fysieke wereld en niet in de virtuele? Is betalen in de fysieke winkel nou zo anders dan op Internet? In de winkel kan ik trouwens ook maar hooguit op 2 tot 3 manieren betalen. Ik kan zo nog een tijdje doorgaan, maar ik denk dat het beter is dat men eerst het rapport leest en dat wij dan met elkaar kunnen discussieren. Met vriendelijke groeten, Luke VerburghBerenschot

Reactie op tweede stuk Luke Verburgh, Sorry dat dit wederom anoniem moet; dit is niet om maar wat te kunnen blaten zonder daar op aangesproken te willen worden, maar om een andere reden. Goed dat je je verhaal nog wat verder beargumenteert. Het zal inderdaad zo zijn dat Berenschot alleen optekent wat de e-tailers roepen. Dat is ook niet het punt. Het gaat erom dat men aan de ene kant zegt dat de consument bepaalde zaken niet wil kopen om bepaalde redenen, maar dat beargumenteert door met name de nadelen voor etailer aan te voeren. Met mijn eerdere verhaal wilde ik alleen maar aangeven dat ik als consument helemaal geen problemen heb om online te kopen en daarvoor te betalen. Dit doe ik met alle plezier met mijn creditcard (weinig risico voor mij), maar OOk met een acceptgio. En voor dat laatste hoef ik niet naar de brievenbus, ik hoef he ook niet in te vullen, want ik heb, net als miljoenen andere Nederlanders een online banking programma. Men doet nu net of internet het probleem heeft gecreeerd, maar dit is natuurlijk ook een verhaal wat gewoon geldt en altijd al gegeolden heeft in de B to C markt van bijvoorbeeld een "normale postorderaar". En volgens mij heeft juist Wehkamp als Nederlands meest succesvolle site op dit gebied bewezen dat zij het internet vanuit die conventionele benadering uitstekend hebben kan inzetten als extra verkoop kanaal…niets meer en niets minder. Ik ben als consument huiveriger voor welk bedrijf er achter een website zit, en wat de eventuele service is die ze kunnen leveren, dan dat ik door de betaalwijze afzie van een aankoop. Kortom: als een "gerenommeerde" website zijn diensten aanbiedt en ik zie er voordeel (niet alleen geldelijk) in om het daar te bestellen, dan doe ik dat. Hoe ik ook moet betalen (acceptgiro/creditcard/machtiging). Ik ben zelfs bereid om een ietsie pietsie meer te betalen voor het gemak datik de deur niet uit hoef.

Ik snap nog steeds niet waarom er op het internet slechts een betalingsmogelijkheid zou mogen zijn. In een gewone winkel kan ik toch ook met pin (Interpay), creditcard (Interpay of rechtstreeks) of chipknip, maar ook met contant geld of kadobon terecht, of op rekening kopen? Ook op het web is ruimte voor een flink aantal betalingsmogelijkheden, ieder met hun voor- en nadelen; rembours, acceptgiro, wallets, creditcards, met je mobieltje of kadobonnen (ook geschikt als je werkelijk anoniem wilt blijven, "postbode", "not" en andere nicknames!).

De stelling van Berenschot ?Banken moeten samenwerken voor internetbetalingen? vind ik een gevaarlijke! Vanuit de consument en de e-tailer gezien, zal dit zeker voordelen opleveren. Maar waarom zou een bank zich daar druk overmaken als de marktbehoefte nieuw en groeiende is en er nog significant concurrentievoordeel behaald kan worden? Samenwerking met andere banken (lees: concurrenten) is dan wel het laatste waar behoefte aan bestaat. Daarnaast wordt er telkens gesproken over de 'veilige' betaalmethode SET. In het geval van SET betekent dit veilig voor creditcardmaatschappijen (geen cruciale informatie zoals creditcardgegevens in databases van e-tailers) en veilig voor e-tailers (geen charge back mogelijkheid). Voor de consument is er weinig verschil en daarom kunnen er vraagtekens gezet worden bij de mate van marktacceptatie voor de toekomst. Bovendien zijn de commissiepercentages van SET en SSL nagenoeg gelijk waardoor het 'zogenaamde veiligheidsvoordeel' niet tot uitdrukking komt in de prijsstelling. Verder geven enkele reageerders terecht aan dat er verschillende soorten betalingen zijn. Het is onmogelijk om één betaalmethode te bedenken voor het Internet zodat alle klantwensen gedekt zijn. Ik zie wel goede toekomstperspectieven voor 'pinnen op Internet'. De eerste initiatieven zijn veelbelovend. Uiteraard zullen de grote consumentenbanken eerst met een eigen systeem komen en zodra 'internetbetalen' een commodity is geworden, zal er consolidatie plaatsvinden. Kortom: de stelling van Berenschot is in principe correct maar de timing klopt niet! Eerst moet de 'internetbetaalmarkt' volwassen worden (dus iedereen betaalt net zo gemakkelijk via Internet als via traditionele manieren en veiligheid is geen issue meer) en pas daarna zullen banken gaan samenwerken.

Na lezing van het Berenschot onderzoek een paar opmerkingen. Ik vind het onderzoek grondig en sterk feitelijk, het maakt goed duidelijk wat e-tailers' prioriteiten zijn. Als dit het doel was van het onderzoek, en dat lijkt het te zijn dan, dan denk ik dat het geslaagd is. Het onderzoek is temeer toe te juichen omdat de rol en de voorkeur van de ondernemer maar zo zelden worden belicht in media en onderzoeken.Ik vind het echter jammer dat er in hst. III ineens gesproken wordt over "standaardisatie" en hoe dat te bereiken, nl. "door samenwerking tussen banken," zonder dat e.e.a. goed uitgewerkt wordt. Deze problematiek verdient eigenlijk meer aandacht. Op de een na laatste pagina lees ik: "Het wachten is op de ideale en breed geaccepteerde betaaloplossing," en verder: "Het wachten is nu op de standaardoplossing waarin de wensen van e-tailers en consumenten worden vervuld. Als dit niet gebeurd(t!) dreigen Nederlandse bedrijven miljarden guldens aan inkomsten mis te lopen."Dit dient echt verder onderbouwd te worden (en niet alleen de bewering dat NEDERLANDSE BEDRIJVEN miljarden mis zouden lopen (aan buitenlandse bedrijven? of de online bedrijven aan offline tegenhangers? in NL of …?)).De ideale, eenvormige standaardoplossing bestaat denk ik niet, zoals Martijn Hovinga ook benadrukt. Een ontwikkeling in die richting is misschien wenselijk, maar de markt is daar nog niet gereed voor, de belangen te divers, de oplossingen te veelvormig. Toegegeven, banken zijn een kritieke factor in de betalingsketen en zij zullen waarschijnlijk ook wel deze dominante positie blijven behouden, maar niet bancaire concurrenten krijgen langzaam aan een flinke voet tussen de deur, en dat zal de "standaardoplossing" verder van huis brengen en bovendien de banken nopen tot een zekere vorm van samenwerking met deze partijen. Banken zullen echter allereerst een beter begrip moeten ontwikkelen voor de wensen van de klanten in de nieuwe betalingsomgeving. Slechts weinig bancaire instellingen zijn echt serieus in het exploiteren van (de nodige) nieuwe betaalsystemen en bereid de daaraan verbonden risico's te nemen (als ze al de kunde en de resources hiertoe hebben). Het ontbreekt te vaak aan commitment en focus van het management. Ik verwacht in de verre toekomst, met de verdere, stormachtige ontwikkeling van het m-commerce kanaal, samenwerking tussen banken en telco's, maar momenteel komen de belangen van beiden nog niet genoeg overeen. Veel telco's proberen banklicenties te bemachtigen, terwijl de banken proberen de telco's buiten het betalingsverkeer te houden, wat niet zal lukken. De "mobile" betalingsproblematiek is daarnaast weer van een heel andere orde.Elke "nieuwe" markt kent volgens mij hetzelfde patroon, de betalingsmarkt is geen uitzondering op deze regel. Er zal allereerst een explosie ontstaan aan verschillende systemen, waarna er pas een consolidatie zal kunnen plaatsvinden.Voordat dat laatste zal gebeuren zijn we weer wat ouder en ervaringen rijker en zullen we ondertussen onze aankopen toch electronisch verricht hebben, met een minder ideale en "minder standaardoplossing". Patrick Swinckelsoprichter Payce.com