Blockchain geen wondermiddel bij digitale transformatie van agrifood

In potentie biedt blockchain veel kansen voor het verbeteren van transparantie, traceerbaarheid, efficiëntie, en de positie van de boeren en tuinders in agrifoodketens – aspecten die essentieel zijn voor een duurzame agrifood.

Maar de technologie heeft ook zijn beperkingen en knelpunten. Dat concludeert Wageningen University en Research dat in opdracht van het ministerie van Landbouw, Natuur, en Voedselkwaliteit (LNV) onderzoek deed naar de toepasbaarheid van blockchain in agrifood.

Bij een blockchain moet je deelnemers in een informatiesysteem, bijvoorbeeld boeren, producenten en verkopersinformatiesysteem, voorstellen als zogenaamde nodes of knooppunten in een digitaal netwerk. Elke node heeft alle informatie van het hele netwerk. Hierdoor is er bij het overdragen van informatie tussen partijen geen centrale toezichthouder meer nodig: de nodes in het netwerk controleren onderling of hun kopieën nog overeenkomen.

Als er bij één van de nodes afwijkende informatie wordt gevonden, is het duidelijk dat die gegevens niet kloppen. Hierdoor kunnen data betrouwbaar en transparant worden gedeeld, waarbij alle stukken informatie voor iedereen toegankelijk blijven.

Toch is blockchain niet een wondermiddel. Door de complexiteit van het proces van informatiecontrole kan blockchain juist minder efficiënt worden dan een centrale database. En er is bij cryptovaluta veel rekenkracht en dus energie nodig om transacties te verwerken.

In de agrifood wordt blockchain al door verschillende partijen ingezet. Zo heeft binnen Nederland Albert Heijn een blockchainplatform en zijn er wereldwijd honderden initiatieven die blockchain toepassen in de land- en tuinbouw. Doel: duurzaamheid of meer transparantie creëren richting consumenten.