BooM!
De shake out is begonnen. Eerst het faillissement van het Boo.com, een dag
later is ook het Britse internetbedrijf Net Imperative over de kop gegaanBoo.com leverde hippe kleding, Net Imperative leverde financieel en
technologisch nieuws en services aan andere internetsites. Na de klappen
die TMT bedrijven op de beurzen krijgen, vallen de spaanders ook elders. Als
er één schaap over de dam is?
Okay, er zijn een paar faillissementen in de “Internet-economie”. Maar kun je die over ��n kam scheren? Nee, zegt Job Franken. En was het geval Boo.com niet een beetje ‘eigen schuld, dikke bult’ ? Het schaap is in ieder geval over de dam…
Markten groeien als nooit tevoren en bedrijven die zich volledig richten op
die groeimarkten gaan ten onder, een vreemd verschijnsel. Bijna iedere halve
gare kan een bedrijf beginnen en enorm succesvol zijn. Voorbeelden hiervan
zijn er genoeg te vinden in de praktijk. Toch lukt het mensen met miljoenen
aan kapitaal niet om dergelijk succes te evenaren. De tegenstelling is
ronduit grappig, ware het niet dat een dergelijke ontwikkeling eigenlijk
altijd alleen maar verliezers kent. Niet alleen de direct betrokkenen, maar
de hele branche merkt hier de nadelige effecten van.
In de pers wordt gerept over de faillissementen van 'internet bedrijven'. De
nuance dat het hier enerzijds gaat om een b2c bedrijf dat enorm snel groeide
en kleding verkocht en anderzijds om een b2b bedrijf dat zich met het
leveren van content bezighield, wordt niet gemaakt. Noch wordt aandacht
besteed aan de schaal waarop beide bedrijven opereerden. De ��n met een
funding van bijna 900 duizend dollar, de ander die dat bedrag makkelijk per
week uitgaf. Deze faillissementen vergelijken is het faillissement van
Unilever vergelijken met dat van de Hoogovens omdat het beide
massaproductiebedrijven zijn. Humbug!
Tussen de links en rechts uit de grond schietende internetbedrijven zitten
natuurlijk projecten die het niet halen. Zelf ben ik niet voor de eerste
keer betrokken bij een start up en ik weet dat er veel verkeerd kan gaan in
zo'n proces. Om alles compleet uit de hand te laten lopen, moet je echter
wel je best doen. Zeker met budgetten van miljoenen dollars.
Mijn oordeel over Boo wordt nog minder mild na lezen van het Emerce
interview met de twee grote roergangers van Boo.
Natuurlijk, achteraf is het makkelijk praten. Maar iedereen ziet de ellende
toch van mijlenver aankomen zodra je een voormalig fotomodel en een
voormalig literatuurcriticus, beiden 29 lentes jong, meer dan 100 miljoen
dollar toeschuift om binnen een jaar een mondiale kledingsite uit de grond
te stampen. Overige faalfactoren als de extreem snelle groei, het ontbreken
van een goed navigeerbare en snelle site en de Romeinse hang naar decadentie
zijn belangrijke klippen waarop het Boo schip is stukgelopen. En dan heb ik
het nog niet eens over het concept zelf. Ik ben dan ook sterk geneigd het
'eigen schuld, dikke bult' principe toe te passen op dit fiasco.
Het is te hopen dat anderen uit dit falen een wijze les leren. Want opgepast
jongens en meisjes, de Boo-man waart rond in e-commerce land.
Job Franken
Deel dit bericht
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond
3 Reacties
Douwe Mik, LogiGo.com
ik zie niet zo het verschil tussen faillissementen nu en die van voordat men de woorden "nieuwe economie" uit het engels had vertaald. Is het niet zo dat voor die tijd ook 75 % van start-ups failliet ging, om allerlei verschillende redenen:- mismanagement- verkeerde markt, fout gesegmenteerd- geen evenwicht tussen product ontwikkeling en sales & marketingetc etc Van alle concepten die het maken tot onderneming omdat men investeerders heeft gevonden zal de meerderheid het niet halen. Dat is toch niets nieuws? In Nederland wordt nog steeds fnuikend gekeken naar "falende" ondernemers. Naar mijn idee zijn dit juist pioniers waarvan de gehele markt weer kan leren. Er is toch niets beschamends aan om eens een keer flink op je bek te gaan? Het begint me een beetje de keel uit te hangen dat iedereen het heeft over B2C, B2B, C2C en B2E…. internet en mobiele telefonie zijn nieuwe media om sneller en mondiaal klanten te bereiken en hopelijk aan je te binden. Dat B2B vele malen groter is dan B2C is ook al jarenlang een feit. Maar het starten van een onderneming gaat toch nog steeds gepaard met dezelfde fenomenen die ook "vroeger" speelden? Het gaat enkel sneller. Je krijgt af en toe het idee dat men denkt dat het woord start-up is ontstaan toen internet gemeengoed ging worden? Wellicht dat we bij deze een nieuwe TLA kunnen introduceren? M2S (market to start-up…)
Jan Stronkman
De Kreun op je werk. Boo is het mooie voorbeeld van een aantal mensen die, na een leuk succesje, een grote zak met geld (kronen) toegeworpen krijgen van een aantal mensen die dachten dat het gewoon niet stuk kon.Waarschijnlijk heeft het duo "Theø en TheÅ" dat ook gedacht, getuige de pijlsnelle daling van het kronenpeil in de zak. Het had zeer misschien beter af kunnen lopen, als er mensen bij betrokken waren geweest die door harde levenservaring(en) al eens lichtjes op de bek waren gegaan. Dergelijke ervaringen maken je scherp, bedachtzaam, realistisch en ook zuinig. Zakelijke kenmerken die Theø en TheÅ vreemd waren. Oké, ze hebben nu wel een heel goede les geleerd. Maar of ze in de toekomst toch nog ergens hun kroon op kunnen zetten, is twijfelachtig. Jan Stronkman,Low Budget start-upper.
Bas Seelen
WORTH REPEATING~~~~~~~~~~~~~~~"For the first nine months of its existence, the company was run onthe economic rule of the three C's – champagne, caviar and theConcorde Š. It's not often you get to spend $130 million. It wasthe best fun." A Boo.com systems analyst, commenting on the brief history of Boo.comin the London Telegraph.