Deel dit artikel
-

Column: Democrazy

Na dertig jaar echt geloofd te hebben dat ik in een democratie ben opgegroeid, toont het internet nu steeds meer aan dat dit niet het geval is.

Nog nooit was er een medium waarin het zó moeilijk was om leugens te verspreiden en deze vol te houden. Nog nooit was er een medium waarover feitelijk niemand écht controle kan uitoefenen. Bovendien was het nog nooit zó makkelijk voor nichegroepen, einzelgängers en andersdenkenden om een publiek of lotgenoten te vinden.

Altijd was ik benieuwd wanneer de uitspraak van Churchill niet meer geldig zou zijn. Democratie was volgens hem niet perfect, maar het beste van alle bestaande systemen. Ik krijg steeds meer het gevoel dat er echt nieuwe systemen aankomen.

In Nederland is er een minister weggevogeld, vanwege de openheid van internet. Dit zou tot tien jaar geleden ongehoord zijn geweest. Er was automatisch respect, nog zo’n woord in opkomst, voor een minister. De interviewer, evenals zijn baas door de staat betaald, zou dan meneer (toen waren er nog weinig mevrouwen) minister op hoffelijke wijze bejegend hebben. Vervolgens zou er dan via regiekamers, what’s in a name, van de staatstelevisie een stuk uitgeknipt worden en dat zou het volk dan te zien krijgen op een van de drie tv-kanalen.

Vandaag de dag wordt de minister door een onbespoten journalist ondervraagd met een trainee-cameraman. Omdat de minister niet getraind is op dit soort vrije omgang, faalt zij. Dit wordt echter wel breeduit op een site geplaatst. En het volk kan het bekijken, doorsturen en er commentaar op geven, wanneer het zo uitkomt.

Het dunkt mij dat er weinig autoriteitsfiguren zijn die voorbereid zijn op deze nieuwe vormen van media. Er zullen nog veel meer slachtoffers volgen. Gewoon omdat de tijd waarin het volk leeft, mijlenver vooruitloopt op de realiteit van de meerderheid van de machtshebbers. De recente bankencrisis heeft hier net zo goed mee te maken. Gevestigde ordes die als onomstootbare vestingen bestonden in de hoofden van het volk, zijn enorm kwetsbaar gebleken. We raken er steeds meer aan gewend. Dat wat is, spoedig niet meer zal zijn.

Momenteel ben ik in Berlijn voor onderhandelingen, om alles wat niet meer zal zijn ook in het Duits online vast te houden. Het grote nieuws in Duitsland is dat de site Wikipedia niet meer bereikbaar is. Een politicus van Die Linke (zeg maar oud-communisten) heeft geëist dat zijn geschiedenis op Wikipedia veranderd moet worden, of dat de hele site plat moet. En dus geschiedde. Begrijp je een beetje waar de schoen wringt? Of liever, het systeem. De huidige machtsdragers en vertegenwoordigers kunnen alleen bestaan met een grote portie controle. Er valt alleen zo weinig te controleren op het internet. Zelfs een hele site down halen, heeft weinig zin. Zijn Wikipediapagina is nog altijd vindbaar, dan wel op een buitenlandse versie van Wikipedia, dan wel via cache. En het grappige aan deze controleprincipes: zoveel aandacht voor zijn historie was er nog nooit. Zijn naamheeft vast een enorme score momenteel bij Google in Duitsland.

Het begint erop te lijken dat ik meer en meer in een echte democratie leef.

Deel dit bericht

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond