Column: Fast tv

Han Gerrits bekijkt via zijn digitale videorecorder het Journaal nu in de helft van de tijd

Nee, deze column gaat niet over breedband en internet-tv. Het gaat over snelle tv.
Sinds anderhalf jaar heb ik een digitale videorecorder. Open source-software (www.mythtv.org) die wel wat Linux-kennis vraagt om in elkaar te sleutelen, maar dan heb je ook wat. Perfecte digitale opnamen, intelligente elektronische programmagids, bediening via internet en mobiele telefoon en op alle computers in huis en tuin draadloos af te spelen.
Vanaf het moment dat we het apparaat in huis hebben, is het kijkgedrag veranderd. Programma’s bekijk je niet meer wanneer ze uitgezonden worden, maar wanneer het uitkomt. Commercials spoel je snel door. Programmaonderdelen die tegen blijken te vallen ook.
Met de nieuwe versie van de software komt daar nog een nieuwe mogelijkheid bij: time-compression. Dit betekent dat je net als bij een ouderwetse videorecorder de opnamen sneller kunt afspelen. In tegenstelling tot de videorecorder waarbij de stemmen hoger worden bij sneller afspelen, is dit bij de digitale videorecorder niet het geval. Het stemgeluid blijft hetzelfde, maar men spreekt sneller. De praktijk leert inmiddels dat het journaal met Philip Freriks prima te volgen is op een 50 procent hogere snelheid. Het journaal van twintig minuten duurt dan minder dan veertien minuten.
Interessant is het om de consequenties van deze mogelijkheid eens te doordenken. Wat betekent dit voor programmamakers? Hun zorgvuldig getimede programma’s worden door kijkers op verschillende snelheden afgespeeld. En wat vindt Philip Freriks ervan dat ik hem straks alleen maar ken als een rap spreker?
De kijker wordt de baas in tv-land. Hij wordt de regisseur en zal zich van deze vragen weinig aantrekken. Of de huidige omroepen op tijd met antwoorden komen, betwijfel ik. Over het algemeen zijn zij nog niet bepaald ‘fast tv’.