Elektronische kranten: op zoek naar de TeleGraal
Het uitgeven van elektronische kranten biedt in theorie enorme mogelijkheden voor krantenuitgevers. De opkomst van het internet enkele jaren geleden kwam daarnaast ook nog eens als geroepen in krantenland, want er viel weinig meer te groeien. De posities zijn en waren voorgoed verdeeld met een dikke dertig procent voor de Telegraaf, een dikke dertig procent voor PCM en een kleine dertig procent voor Wegener. Geen wonder dus dat er door de heren en dames uitgevers met verve op de nieuwe markt voor elektronisch uitgeven werd gesprongen. Immers, het wegvallen van druk- en distributiekosten zou de winstgevendheid van krantenuitgeven enorm verhogen. Daarnaast zou het de concerns ook minder afhankelijk maken van de volatiele papierprijs. Allemaal waar, maar toch ging het mis.
Ruud Smeets bezint zich op de vraag op welke manier de elektronische krant kan verworden tot de brenger van het eeuwige krantenleven – met daaraan onlosmakelijk verbonden de eeuwige omzet…
Allerlei prachtige internetinitiatieven zijn inmiddels de nek omgedraaid of leiden een comateus bestaan. De terugval in advertentiebestedingen liet niet langer meer budgettaire ruimte voor ongebreidelde uitgeefprobeersels. Vanaf de buitenkant bekeken zou je kunnen concluderen dat elektronisch krantenuitgeven een doodgeboren kindje is. Echter, heel stiekem en vaak nog volstrekt geheim worden er in de krantenboardrooms van Nederland weer allerlei elektronische plannetjes gesmeed. Want de theorie bestaat nog steeds: de elektronische krant als de brenger van het eeuwige krantenleven.
Nu zijn er wel een paar significante verschillen in de manier waarop er naar elektronisch krantenuitgeven wordt gekeken. Ik zal ze met u doornemen:
1. De consument moet op de een of andere manier meebetalen.
Het gebrek aan een goed micro-paymentsysteem staat vooralsnog het direct afrekenen per gelezen artikel in de weg, alhoewel dit wel het eindstation zal zijn. Momenteel wordt er ge�xperimenteerd met abonnementsstructuren ( Wall Street Journal ) of add-on's bij een normaal krantenabonnement ( Financieel Dagblad ).
2. De elektronische krant moet net zo mobiel worden als de papieren broer.
Tot voor kort was het meest gehoorde kritiekpunt op de elektronische krant het feit dat hij alleen op een PC-scherm gelezen kon worden en niet lekker languit op de bank of in de tuin. Experimenten met GPRS en mobiele schermen moeten gaan leiden tot de oprolbare PC. Een recente uitvinding van het Britse CDT maakt al schermen zo dik als een stukje plastic mogelijk. De combinatie met GPRS-technologie brengt daarnaast ook nog een verdienmodel aan consumentenkant binnen handbereik (abonnement en data).
3. Multichannel.
De echte waarde van een elektronische krant ligt niet in zijn individuele bestaan, maar in zijn toegevoegde rol in de totale communicatiemix en dus in samenwerking met zijn papieren evenknie en met andere media zoals radio en TV. Waar TV bereik, gemeenschappelijk en emotie is en de papieren krant synoniem is aan bereik, individueel en informatie speelt de elektronische krant het best de rol van bereik, persoonlijk en transactie. Een ideale adverteerdersmix dus, waarbij ��n multichannel concept iedere marketingbehoefte kan afdekken. Voor een dergelijk communicatieconcept kan een uitgever dan ook vragen wat hij wil, zonder prijsconcessies te hoeven doen op basis van GRP's, CPM's of katerndiscussies.
4. Andere positieve effecten aan de kostenkant.
Elektronisch uitgeven wordt meer en meer gezien als een activiteit die niet stand-alone opgezet moet worden, maar volledig ge�ntegreerd. Dit zodat er ook positieve effecten optreden voor het papieren product. Denk hierbij aan het overzenden van de elektronische krant naar een drukkerij op de Canarische eilanden of naar een printer op welke locatie ter wereld dan ook. Maar ook aan het volledig automatiseren van het advertentieproces en de opmaak van de krant. Activiteiten die direct leiden tot een betere bottom-line, want het scheelt respectievelijk distributiekosten, drukkosten, personeel en kostbare deadline-tijd.
Uiteraard zijn dit slechts enkele van de nieuwe randvoorwaarden die gesteld worden aan elektronisch uitgeven binnen de krantenconcerns, maar het schetst wel de rationalisering die ook deze branche heeft getroffen. De gedachtegangen zijn in orde, maar wel vergt een succesvolle uitwerking ervan het nodige van de organisatie. De ICT-infrastructuur, het contentmanagementsysteem, de sales-inspanningen, de samenwerkingsverbanden met adverteerders, mediabureaus en andere mediabedrijven, om nog maar te zwijgen van de interne cultuur, alles dient onder de loep genomen te worden om uiteindelijk succesvol te worden op het gebied van elektronisch uitgeven. Of het gaat lukken en de TeleGraal ooit wordt gevonden?
Wellicht een leuk thema voor een Ronde Tafel-sessie.
Volgende maand: Gaming en Gambling – het multichannel cement
Deel dit bericht
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond
8 Reacties
Rene Schoemaker
Ik twijfel geen moment aan de deskundigheid van Ruud Smeets. Deze column zal wel uit het archief komen van Emerce, uit 1995 of daaromtrent. Een aantal opmerkingen: - Het internet bestaat al geruime tijd en de 'opkomst van het internet' is niet 'enkele jaren' geleden maar wordt in het algemeen iets verder terug in de tijd geplaatst. - Op het moment dat door de uitgevers werd ingesprongen op het publiceren van 'de krant' op het internet was de huidige verdeling van de markt nog niet zoals Smeets weergeeft. Groei was nog mogelijk. Zoals de concerns in de tussenliggende periode hebben bewezen via acquisities. - Het wegvallen van druk- en distributiekosten zoals Smeets als achterliggende motivatie bestempelt voor het publiceren van de kranten op het internet impliceert het afscheid nemen van de gedrukte krant. - Is het wegvallen van drukkosten niet tegenstrijdig met het minder afhankelijk zijn van de flucturerende (volatiele) prijs van papier? Namelijk, geen (en niet minder) afhankelijkheid vanwege het niet drukken? En dat was nog maar de inleiding van het verhaal! 1. Hoezo is het betalen per artikel het eindstation? Mag ik geen vast abonnement? 2. Ik ga niet met een oprolbaar pc-scherm aan de wandel. Daarnaast wil ik daar geen vliegen mee doodslaan, vis in verpakken of zorgen dat mijn keramiek bij de verhuizing goed van elkaar wordt gescheiden in de verhuisdoos. Plus dat Smeets bepaalde real life situations vergeet: ik wil geen krant lezen op beeldscherm en als ik dat doe, hoe ga ik om met de zon, het opvouwen van de krant (beeldscherm) als ik besluit een ander terrasstoelje op te zoeken en zou ik willen mijn dure beeldscherm mee te slepen buitenshuis? 3. Ik zie niet in waar tv gemeenschappelijk is en de krant persoonlijk. Juist het tegendeel is waar. Waar het ANP en GPD (en AP en anderen) een groot deel van de informatie bepalen wat er in de kranten staat, heb je op tv nog een (kleine) mogelijkheid zelf te bepalen wat je ziet en hoort. Een abonnement op een van de PCM-bladen geeft je geen mogelijkheid de stem te horen van De Limburger. Of je moet je abonneren op alle (dag)bladen.Het internet is persoonlijk, omdat je snel en op elk tijdstip informatie kan halen uit elke bron. Maar niet bij een elektronische krant die slechts herhaalt wat er op papier staat. Dus 'dode' tekst. Overigens lijkt de tekst van Smeets rechtstreeks te komen van marketing- en advertentiebureaus die al jaren een multichannel advertising opportunity trachten te slijten zonder zich te bekommeren over de reële haalbaarheid van dergelijke concepten. 4. Dit onderdeel van Smeets' betoog doet mij meer en meer vermoeden dat dit een abuis gepubliceerde oude column is. Weet Smeets dan niet hoe de ontwikkelingen zijn in de uitgeverswereld? Computer to plate bij voorbeeld? Het ter redactie opmaken van pagina's en het direct versturen (digitaal, meneer Smeets!) naar de drukkerij? De advertentie die 1 keer wordt ingevoerd en vervolgens wordt geexporteerd naar de diverse media-systemen? Is Smeets bijvoorbeeld op de hoogte van het digitale distributiekanaal dat bij voorbeeld PEPC heeft? Ik kan de krant van vandaag in Singapore krijgen, meneer Smeets, of die krant nu De Telegraaf of Tokyo Shimbun heet… Ik ben het wel helemaal eens met de oproep tot gedachtenveranderingen bij de uitgevers. Zijn die gedachtenveranderingen onderwerp van 'nieuwe' randvoorwaarden? Dat denk ik niet. Het zou de branche eens goed doen nuchter over zaken te denken. En zich niet te laten leiden door consultants. Zoals KPMG…
Ton Maessen
Goed nieuws! De "Telegraal" is al uitgevonden. Voor een select "test"publiek kan op dit moment al dagelijks worden gekeken naar de krant op internet zoals deze in uw artikel als ideaalbeeld wordt beschreven. Eind september gaat het product definitief online. De primeur is voor De Telegraaf. Lees meer over de "Telegraal" technologie op {datawire.nl; http://www.datawire.nl }. Indien u interesse heeft om de "geboorte" van deze echte digitale krant te volgen bezorgen wij u – met goedvinden van De Telegraaf – een inlogcode op een van de testsites.
Hajo
Begrijp niet waarom Schoemaker zijn reactie opent met de opmerking niet te twijfelen aan de deskundigheid van de heer Smeets. Zijn stuk lijkt me het tegendeel aan te geven. Desalniettemin vind ik het onderwerp buitengewoon boeiend. Wellicht kan de heer Schoemaker een wat weloverwogener artikel samenstellen. De Emerce-redactie zal dat vast in dank aanvaarden.
Erwin van Lun
Het punt 2 over het overrolbare, mobiele beeldscherm is erg interessant. Ik denk dat Ruud Smeets bedoelt dat het mobiele beeldscherm op sommige momenten de papieren krant gaat vervangen en op andere moment juist niet.In de trein of op vakantie, daar zal straks een oprolbaar beeldscherm een uitkomst zijn. Zeker omdat je interactief kan reageren op artikelen. Tegelijkertijd heeft dezelfde persoon een abonnement op een gepersonaliseerde krant die 's morgens automatisch uit zijn printer komt rollen om efficient het laatste nieuws en tot met voldoende rust tot zich te nemen. Ten slotte wordt op zaterdag een extra editie bezorgd met de post die deze zelfde lezer lekker rustig in het zonnetje in de tuin door kan spitten. En dit papier zal – inderdaad – niet voldoende zijn om alle verhuisspulletjes mee veilig te stellen. De vraag hierbij zal zijn: biedt dit zoveel toegevoegde waarde dat men daar voor extra wil betalen? Uiteindelijk gaan we over naar een vraag-gedreven economie. We zullen alleen nog gaan betalen voor services met direct toegevoegde waarde, in dit geval: informatie (nieuws), sociaal/professioneel contact (interactie), gemak(bij selectie) en ontspanning.
René Schoemaker
Zowel de reactie van Ton als Erwin is interessant. Inspirator Ton van de e-factory maakt me zeer benieuwd. Ik wacht in spanning af wat de door Datawire in productie zijnde Telegraal moet worden. In de sportuitslagen en -standen waren ze immers altijd snel en goed. Van kabelkrantleverancier tot de krant van morgen – een bliksemcarrière. We hebben een successtory nodig! Opmerkelijk is dat Erwin niet alleen interactiviteit koppelt aan het oprolbaar beeldscherm en vervolgens zo'n beeldscherm beperkt aan trein en vakantie. Ik faal te snappen wat een oprolbaar beeldscherm meer aan interactiviteit kan bieden (het blijft een beeldscherm), daarnaast lijken trein en vakantie juist de bij uitstek niet de goede omgeving. Daarnaast heeft "de krant" (of liever, de journalist) ten doel de wereld kond te doen van hetgeen er gebeurt in de regio, het land en daarbuiten. Een gepersonaliseerde "krant" is de droom van de machtshebbers; de "krant" debiliseert de lezer doordat die geen nieuws ontvangt dat hem of haar onhebbig is of waar door desinteresse geen inzicht meer in is. Het is algemeen bekend dat de "verpersonaliseerde krant" vooral valt op het bureau van de Saddam's van deze wereld. Ondanks de moeilijkheden van PCM en in iets mindere mate het Telegraaf-concern mag men hopen dat de abonnee bewust kiest voor het karakter van de schrijfels. Met het hoofdredactionele commentaar erbij. Maar het is duidelijk dat Erwin niet voor het "laatste" nieuws kiest. Hij krijgt "de krant" per post op zaterdag. Waar opgemerkt moet worden dat "de krant" sluit op vrijdagavond tussen 11.30 en 01.30 uur, afhankelijk welke krant en hoever het in kilometers moet worden gedistribueerd. Tante Pos ligt dan op één oor. Tot nu toe vraag ik me af waarom er mensen zijn die een discussie willen aangaan over een vakgebied waar zij de ballen verstand van hebben. Of is het: nieuwe tijden, nieuwe ballen?
Bob Stumpel
Wat iedereen bij "content commerce" op & rond Het Web steeds maar over het hoofd ziet, is dat er in drie sectoren "al" meer dan twee decennia miljarden worden omgezet via interactieve media: seks, spelletjes en gokken. Juist daar zie je de beste afhandelings-systemen voor creditcard-betalingen. Juist daar zie je nu de eerste geslaagde betaal-modules voor debit-transacties. En bij uitstek daar zie je de toepassing van het oudste, succesvolste en wijdst verspreide micropayment-syteem ter wereld: transacties via de 900-centrales van de telco's. Klik bijvoorbeeld maar 's op de buttons voor CALL4XS en/of SWITCH4XS op de website van {Teleconcept; http://www.teleconcept.nl }.
leerlooier
Met het risico de zelf uitgeroepen expert mijnheer Schoemaker tegen het hoofd te stoten met mijn onkunde: het doel van een journalist of een krant is niet interessant. Interessant is hoe een krant de behoefte vervult van zijn klant.
Erwin van Lun
Het is jammer dat René discussies en mensen graag in hoekjes zet in plaats van de inhoud van de reactie te bestuderen. Over de gepersonaliseerde krant zou ik een verklarend voorbeeld willen geven. Iemand die woont in Amsterdam Zuid, vroeger altijd woonde in Maastricht, atletiek beoefent en een algemeen brede interesse heeft, kan eenvoudig bij een uitgever aangeven welke voorkeuren hij/zij heeft om op deze wijze eenvoudig het nieuws te personaliseren. Nieuwsitems zijn geselecteerd door een professionele redactie en voorzien van commentaar. Met toegang mobiel via bijvoorbeeld een oprolbaar beeldscherm of vast via een eigen gedraaid printje. De gepersonaliseerde krant is in die zin een droom van de consument. Eindelijk af van de balast en alleen betalen voor wat je werkelijk wil. Hét kenmerk van de vraaggedreven economie.