Jacqueline van den Ende (Carbon Equity): ‘Investeren in climate tech moet toegankelijker’

Mede door steeds meer tastbare voorbeelden van klimaatverandering om ons heen heeft ‘climate tech’ momentum en vloeit er steeds meer (investerings)geld naartoe. Wel is er sprake van een ‘funding gap’, stelt Jacqueline van den Ende, medeoprichter van investeringsplatform Carbon Equity.

Volgens impact intelligence platform Holon IQ is vorig jaar zo’n 37.5 miljard dollar aan venture capital-geld geïnvesteerd in climate tech. Wat tweeëneenhalf keer zoveel is als in 2019 en 23 keer zoveel als in 2010. Met Europa daarbinnen als snelst groeiende markt. Geld dat volgens Van den Ende veelal gaat naar technologieën en markten waar technologie en product market fit risico relatief laag zijn, zoals elektrische voertuigen omdat de technologie relatief volwassen is. “Vaak helpen een paar breakout successen om een markt te katalyseren. Dat zie je met bedrijven zoals Impossible Foods en Beyond Meat ook bij alternatieve proteïnen.”

Er wordt, afgaande op behoefte en potentiële impact nog minder geïnvesteerd in sectoren waar technologie nog een stuk minder volwassen is, kapitaal intensiever en complexer. “Denk hierbij aan cement zonder CO2-uitstoot, staalproductie met waterstof of middels elektrificatie, alternatieve brandstoffen voor vrachtschepen en luchtvaart en CO2-afvang.” Ter illustratie: van vijftien door PwC geanalyseerde specifieke klimaattechnologiegebieden ontving de top vijf, die goed is voor meer dan tachtig procent van het toekomstige emissiereductiepotentieel tegen 2050, slechts een kwart van de investeringen tussen 2013 en half 2021.

Giga-batterijen
Carbon Equity wil verandering teweeg brengen door het particulieren mogelijk te maken om kleinere bedragen – momenteel vanaf honderdduizend euro – te investeren in grote venture capital en private equity-fondsen die het geld steken in vooraanstaande climate tech start- en scale-ups (zowel soft- als hardware). Veelal moet iemand minstens vijf miljoen euro inleggen om mee te kunnen doen en dan nog is het maar de vraag of hij er tussenkomt, weet Van den Ende. Er is volgens haar wereldwijd 152 triljoen dollar aan vermogen van particuliere (of next gen) investeerders dat ontsloten kan worden voor klimaatinvesteringen.

Daarbij zijn er inmiddels talloze climate tech-fondsen van wisselende kwaliteit, vertelt ze. En neemt haar bedrijf de rol van curator op zich. “Volledig digitaal nemen we mensen mee op hun ‘klimaatreis’ door ze te laten zien waar hun geld precies terechtkomt en wat ermee gedaan wordt.” De bedoeling is om de instapdrempel eind dit jaar verlagen naar tienduizend euro, waarvoor een licentieaanvraag loopt.

Kijkend naar de markt, heeft Van den Ende vertrouwen in zes stromen: agro food (van elektrificatie van landbouwvoertuigen en precisie agricultuur tot vertical farming en plantaardige eiwitten), micromobility (zoals deelvervoer, batterijtechnologie en biobrandstoffen), de gebouwde omgeving (hoe we bouwen en energie verbruiken), energieopslag (zoals giga-batterijen), industrie (het ‘ontkoolstoffen’ van cement, staal en chemicaliën) en CO2-opvang en -opslag.

Hoofden en handen
Digitale technologie speelt bij dit alles een belangrijke rol, maar niet de hoofdrol, meent Van den Ende. Software start-ups als Satelligence, Vinted en Snappcar dragen zeker bij aan een betere wereld, en software heeft een belangrijke rol als enabeler, maar het onbenutte potentieel zit het vooral in hardware. En die laatste vraagt doorgaans om hogere investeringen vooraf. “De combinatie van kapitaal intensief en vroegtijdige behoefte maakt dat het als een groot risico wordt gezien. Banken durven dat niet aan.”

En dan nog vraagt serieuze aanpak van klimaatproblemen om veel meer dan alleen financiën, realiseert ook Van den Ende zich. Er zijn meer hoofden en handen nodig. Bijvoorbeeld om het elektriciteitsnet op de schop te nemen door de groei in teruglevering van decentraal opgewekte energie. En al even belangrijk is de buy in door de consument. Om bij duurzame energie te blijven: we willen het wel, maar niet in onze achtertuin. Wat als een remmende factor werkt. Grotere betrokkenheid realiseren, zal helpen, meent Van den Ende. Het gaat Carbon Equity volgens haar niet alleen om kapitaal, maar vooral om de hoeveelheid mensen die ze hierbij kunnen betrekken. “We geloven dat het extreem motiverend is wanneer mensen mee mogen investeren.”

* Dit artikel verscheen eerder in het meinummer van Emerce Magazine #189.

Foto: Frank Ruiter (in opdracht van Emerce)