Koppensnellen

Content verspreiden is met het RSS-formaat een fluitje van een cent. Wat, hoe en waarom?

Over de exacte betekenis van de afkorting RSS wordt nog steeds gediscussieerd, maar Really Simple Syndication is de meest genoemde. RSS is een mogelijke oplossing voor wat iedere infojunkie als een steeds groter probleem begint ervaren: er zijn te veel sites en weblogs. Het zou handig zijn om al die headlines van al die duizenden sites overzichtelijk bij elkaar te hebben, zodat je niet eindeloos aan het surfen bent.

RSS is een verzameling afspraken in de opmaaktaal XML over de definiëring van bijvoorbeeld datum, titel en intro van een bericht. Daarmee is het een nieuwe methode voor contentsyndicatie en -aggregatie. Het komt erop neer dat een site een 'channel' aanmaakt, dat bestaat uit een bestandje waarin titels en intro's gedefinieerd zijn. Iemand met een geschikte newsreader 'abonneert' zich op zo'n channel, en krijgt aldus de titels en intro's in een overzicht gepresenteerd, naast die van de andere bronnen waarop hij geabonneerd is.

De techniek is in 1999 ontwikkeld door Netscape, dat koppen uit meerdere bronnen op een 'My Netscape'-webpagina wilde presenteren. Daarna is RSS verder ontwikkeld door de webloggersgemeenschap, met name door Dave Winer van Scripting.com.

Om RSS-feeds te zien, heeft de gebruiker naast zijn browser een aparte newsreader nodig, waarvan er verschillende in omloop zijn. Meestal is er aan de linkerkant een overzicht van de channels waarop men geabonneerd is. Rechtsboven staan de koppen van het geselecteerde channel en rechtsonder de informatie die bij de geselecteerde kop hoort. Van daaruit kan de gebruiker verder klikken naar de website waarop het hele bericht te lezen is. Inmiddels hebben een handvol grote nieuwssites en duizenden weblogs een RSS-feed paraat, te herkennen aan een oranje XML-logootje.

Waarom zou een website een RSS-feed aanbieden? Veel uitgevers zijn huiverig om content weg te geven buiten hun eigen context, en zo advertentie-inkomsten mis te lopen. Maar omdat met een RSS-feed vrij nauwkeurig bepaald kan worden wat er wel en niet bij de gebruiker in de reader verschijnt, hoeft een nieuwssite niet bang te zijn om bezoekers mis te lopen. Je kunt het zo instellen dat alleen het intro verschijnt, zodat men naar de bronsite moet komen om het hele verhaal te lezen.

Daar komt dus een voordeel aan het licht, want op deze manier is het mogelijk content breder te distribueren en meer bezoekers te trekken. Want in de overvloed aan informatie, wordt het steeds belangrijker om gevonden te worden. Aan de andere kant kan dat nadelig werken voor e-mailnieuwsbrieven waarmee nieuwssites vaak koppen en leads verspreiden, en advertenties in verkopen. Het is natuurlijk ook denkbaar dat bedrijven persberichten in een feed gaan aanbieden, evenals data van aandeelhoudersvergaderingen, enzovoort, enzovoort.

Wordt het vertrouwde webbrowsen nu geheel vervangen door het aftappen van RSS-feeds? Nee, de browser-ervaring is toch anders dan de koppensnel-ervaring. Voorlopig is RSS nog een fenomeen op beperkte schaal. Een integratie van browser en RSS-reader zou daar verandering in kunnen brengen.