Muziekprofs vóór filesharing
Niet iedereen in de muziekindustrie is tegen gratis downloaden. Wie zijn deze individuen die tegen de stroom in zwemmen?
Wanneer de vertegenwoordiger van de Nederlandse platenmaatschappijen, de NVPI, bekend maakt dat de verkoop van CD's weer eens is gedaald, wordt er direct gesuggereerd dat gratis p-to-p netwerken als KaZaA daar debet aan zijn. Daartegenover staat het standpunt dat de netwerken muziek juist gratis promoten en dat de kwakkelende economie en concurrentie van andere vormen van entertainment de teruglopende CD-verkoop veroorzaken, zoals Forrester afgelopen zomer aanvoerde.
Wie er gelijk heeft doet er eigenlijk niet toe. Zeker is dat gratis downloaden populair is en dat de 'reusachtige' muziekindustrie online nog een lange weg te gaan heeft. Zo telde KaZaA in augustus 8,4 miljoen unieke bezoekers, terwijl betaalde muzieksites als Pressplay (van Sony en Vivendi Universal) en MusicNet (van onder andere BMG en EMI) volgens analisten hooguit 100.000 abonnees hadden – gezamenlijk, welteverstaan. Ook Forrester's claim dat consumenten van alle betaalde content "het meest geneigd zijn te zullen betalen voor audio en video" zegt nog weinig.
Voorlopig moet de industrie het daarom doen met krampachtige alternatieven, zoals van platenmaatschappij PIAS dat ter promotie van Brainpower's nieuwe CD gratis een exclusieve remix aanbood via MSN.nl in ruil voor iemands e-mailadres. Of zoals Noa's enhanced CD van Universal Music en het Nederlandse internetbureau Strawberries, met extra content zoals uitleg van de Israëlische zangeres over de nummers en een fotogalerij.
Maar dat het aantrekkelijker maken van CD's nog geen voorrang heeft boven het beschermen van de producten, blijkt uit het recente initiatief van de IFPI, de internationale moederorganisatie van de NVPI, waarbij beveiligde CD's uitgerust worden met het zogeheten CD-logo; zogenaamd "ter informatie van de consument." Om nog maar te zwijgen van Sony's draconische maatregel om muziekjournalisten hun recensie-CD in een dichtgelijmde discman aan te leveren. Dit om het ongeoorloofd kopiëren van nog niet uitgekomen CD's tegen te gaan.
Over paranoia gesproken: een betrokkene die niet met naam en toenaam genoemd wil worden, laat weten: "P-to-p netwerken liggen zo gevoelig dat als iemand publiekelijk zou zeggen er niet faliekant op tegen te zijn, zo iemand wel eens ontslagen zou kunnen worden. Maar de muziekindustrie zou op haar beurt eens moeten gaan nadenken: als je in theorie iedereen voor honderd euro per jaar toegang tot alle muziek zou bieden, zou de industrie in één klap verviervoudigen." Dat een dergelijke visie iemand zuur kan komen te staan, blijkt uit het geval Peter Koopman. De voormalig manager online licensing van Buma/Stemra was nauw betrokken bij het juridische getouwtrek rond KaZaA en zit nu al geruime tijd "ernstig ziek" thuis. Angstvallig afgeschermd van de buitenwereld.
Stemmingmakerij
Gelukkig krijgt de muziekindustrie niet iedereen eronder. Neem houseproducer Peter Garnefski van Peplab, dat nummer-1 hits scoorde met 'Hocus Pocus' in Italië en 'Doop' in Engeland. "Puur zakelijk zou ik er misschien tegen moeten zijn, maar dat ben ik niet, omdat mijn eerste doel is dat er zoveel mogelijk mensen naar mijn muziek luisteren. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat downloaden niet 1-op-1 ten koste gaat van de verkoop. Wij luisterden vroeger toch ook naar cassettebandjes? En als we het dan te gek vonden, kochten we de plaat alsnog."
Garnefski zoekt de oorzaak van het probleem bij de platenmaatschappijen zelf. "Wat ze nu doen is stemmingmakerij. Ze zijn in paniek en zoeken een zondebok, terwijl de essentie is dat ze als logge organisaties te veel overhead hebben en slecht beleid voeren. Talent zoeken door een beetje met hagel te schieten en zichzelf een poot uitdraaien door jarenlange megadeals aan te gaan met grote sterren."
Ook mede-oprichter Ferry Roseboom van Excelsior Recordings, het label van Nederlandse bands als Daryll-Ann, Johan en Caesar, distantieert zich van de platenindustrie die claimt dat gratis downloaden de nagel aan haar doodskist is. Maar hoe zit het dan met de drastische prijsverlaging die Excelsior in september heeft doorgevoerd, heeft dat niets mee te maken met de p-to-p netwerken? "Nee, want daar win je die strijd niet mee. Daarvoor blijft het prijsverschil veel te groot. De verlaging heeft alles te maken met de ons inziens hoge prijs en het slechte imago van de CD op dit moment." Bovendien valt het volgens Roseboom allemaal wel mee met de p-to-p-netwerken. Tenminste, als hij de afgeladen speciaalzaken op zaterdagmiddag mag geloven – navraag bij Musicland in Amsterdam leert inderdaad dat de omzet niet drastisch is gedaald.
Veeleer gelooft Roseboom dat downloaden een extra gelegenheid vormt voor de muziekliefhebber om te grasduinen in het immense aanbod. "Als iemand daardoor de volgende keer wel de CD koopt, prima. Ach, de Bon Jovi's en de compilatiemarkt zullen heus enige last ondervinden, maar of dat zo erg is?" Het lukraak kopiëren vindt hij een ander verhaal. "Maar zelfs daarvan zeg ik dat de muziekindustrie dan maar met iets beters moet komen. Zoals? Goedkopere CD's."
Of dat een structurele oplossing is, betwijfelt Ilja Volkers, commercieel directeur van BMG Nederland, ten zeerste. Maar Roseboom raakt volgens hem wel de kern van het probleem. Volgens de NVPI zijn in Nederland in 2001 drie maal zoveel blanco CD's verkocht als gevulde CD's, waarvan circa zeventig procent gebruikt werd voor het branden van muziek. Saillant is echter dat bijvoorbeeld Sony ageert tegen heling, maar tegelijk wel CD-branders en blanco CD'tjes afzet. Hoe bedoelt u, boter op het hoofd? Volkers: "Tja, de muziekindustrie zit wat dat betreft niet op één lijn."
Veel minder schadelijk acht Volkers de p-to-p netwerken, die volgens hem voornamelijk bevolkt worden door heavy users en wel degelijk een marketingfunctie hebben. Zeker voor wat betreft CD-singles die relatief kostbaar zijn. Volkers beaamt ook dat de muziekmarkt als geheel, dankzij de opkomst van de DVD en evenementen, nauwelijks gekrompen is en stelt dat de oplossing voor de afgenomen belangstelling voor de carrier-CD online gezocht moet worden. "Via value added services zoals we nu met Kane aan het testen zijn, waarbij geregistreerde fans als eerste toegang krijgen tot muziekfiles en kans maken op front stage concertkaartjes. Maar vooral via betaalde distributie, die het gemak en de kwaliteit van de bestaande netwerken overtreft. Want laten we niet vergeten dat downloaden nu nog vaak veel gedoe is."
Dat BMG zijn pijlen al langer die richting op heeft staan, blijkt uit de eerdere overname van Napster en het huidige MusicNet. Het probleem van de betaalde netwerken is echter dat elk van hen voornamelijk titels uit de eigen catalogus aanbiedt, hetgeen de aantrekkelijkheid niet bepaald bevordert – al heeft BMG onlangs een deal gesloten met Pressplay. Toch is er volgens Volkers nog veel werk aan de winkel. "Verdere toenadering op internationaal niveau is absoluut noodzakelijk, zoals in de filmwereld gebeurt. Daarnaast zijn wij ons aan het voorbereiden op de mobiele markt en ik moet toch er niet aan denken dat we als industrie weer de boot missen." En tot die tijd? "Gaat de strijd tegen gratis downloaden vooral achter de schermen door. Het is nu eenmaal illegaal."
Deel dit bericht
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond
4 Reacties
en de artiest dan?
Belachelijk dat die platenmaatschappijen lopen te mauwen terijl ze eigenlijk eens na moeten denken hoe ze internet kunnen gebruiken om hun muziekprodukt te promoten ipv die achterlijk dure video's en marketingconcepten om die flinterdunne deuntjes aan de man te brengen. Dan heb ik het nog niet eens over de artiesten, die een krappe ouwerwetse rijksdaalder vangen voor een verkochte cd! Het wordt tijd dat heel die markt eens na gaat denken over het product muziek, er is al meerdere malen bewezen dat goede artiesten al die onzin niet nodig hebben die de platenmaatschappijen hebben gecreerd om hun cd's te verkopen. Steek uw hand in eigen boezem zou ik zeggen.
Koen Maas
Ik denk dat het probleem voornamelijk bij de muziekindustrie zelf ligt. Ik bestrijd met klem dat de P2P-netwerken verantwoordelijk zijn voor de dalende verkopen. Is het ook niet zo dat in de laatste jaren er zoveel slechte muziek wordt uitgebracht? Waarom zou iemand een volledige CD kopen met 2 of 3 leuke nummers voor 22 euro. Ik ben niet bereid te betalen voor nummers die ik niet leuk vind.
Timothy Isher
Beste Lezers, het is eigenlijk heel merkwaardig gesteld met de houding van de politiek en de justitie ten aanzien van de content-industrie. (=de film, muziek en software industrie). Zo betalen wij allemaal voor beschrijfbare media, zoals cassette bandjes, VHS- banden, MD's, CD_R(W) en writable DVD's een bepaald bedrag aan de content- industrie, een soort "copyright" belasting dus. Dit heeft ook het "hoogst eigenaardige" gevolg dat voor software die door mijzelf geschreven is – als het op een lege CD of DVD wordt gebrand – geld moet worden betaald aan de content-industrie.Terwijl de copyrights van die door mij geschreven software MIJN eigendom zijn! Aldus verdient de content-industrie geld aan werk waar zijzelf totaal niets aan bijgedragen hebben. Eigenlijk is dit als een vorm van afpersing te beschouwen. Men gaat er namelijk van uit, dat wij "toch alleen maar 'illegale' copien" op die lege media zetten. Hoezo illegaal? Volgens de Auteursrechten-wet mag iedereen van copyrighted content EEN enkele kopie maken voor wetenschappelijk onderzoek, verdere studie of prive-gebruik. Dat betekent natuurlijk niet dat men heel veel kopieën mag maken om die dan (onder de markt-prijs) te gaan verkopen – dat zou inderdaad een misdaad zijn ! Tegelijk probeert nu de content-industrie met allerlei ingewikkelde anti-kopieer technieken het onmogelijk te maken voor de normale thuis-PC gebruiker om EEN kopie voor prive-gebruik te maken. Terwijl die consument er WEL voor heeft betaald, door de 'copyright belasting' die in de prijs van lege media (=informatie dragers) is ingebouwd. Bovendien is het maken van EEN kopie strikt voor prive doeleinden een wettelijk RECHT! Wij worden dus klaarblijkelijk geacht om ons ten gunste van de content-industie aan een bepaalde wet te houden – terwijl de content-industie onze rechten die in diezelfde wet staan vermeld mag schenden! Moeten wij dan betalen voor iets wat wij vervolgens NIET krijgen – terwijl het ook nog eens ons wettelijke recht is? Behoeven grote ondernemingen zich dan tegenwoordig niet meer aan de wet te houden? Terwijl de normale consumenten zich er – tot hun eigen nadeel – wel aan dienen te houden? Is dit een geloofwaardige toepassing van de wet? In feite worden hierdoor de belangen en de wettelijke rechten van vele miljoenen consumenten geschaad ten gunste van enkele tienduizenden belanghebbenden in de content-industrie. Dat kan toch wel een heel erg eigenaardige situatie genoemd worden, nietwaar? Terwijl er een stelling bestaat ten aanzien van de vrije markt economie: "De consument heeft altijd gelijk." Dit is een variatie op: "De klant is koning" – (zolang hij zich vorstelijk gedraagt en royaal betaalt… toevoeging van mij :-) Die stelling wordt door de politiek en de justitie in deze situatie kennelijk in het geheel niet toegepast. Het zou interessant zijn te weten waarom de politiek en de justitie de content-industrie gewoon inbreuken laat plegen op de rechten van de consumenten en die industrie er niet voor ter verantwoording roept! Zou de politiek en de justitie er een bepaald eigen belang bij hebben dat dit alles zo gebeurt? Wie dat weet, moet het beslist zeggen! Indien de politiek hier geen goede, voor de consumenten acceptabele, oplossing voor kan bedenken en in de wet kan zetten, zal het "illegaal" copieren van content alleen maar toenemen. De ervaring heeft ons zo langzamerhand wel geleerd, dat letterlijk iedere anti- kopieerbeveiliging te kraken valt – en dat gebeurt dan ook volop! Naar mijn mening heeft de content-industrie al dit onheil zelf veroorzaakt, mede door de onverklaarbaar (en vaak onacceptabel) hoge prijzen van "legale" content. Door de z.g. "regio-codes" en andere (vaak totaal onwettige) maatregelen om de consumenten (wij allemaal dus) in hun wettige rechten te beknotten. Het is aan u allen om uw stem te laten horen en de politiek duidelijk te maken dat de content-industrie zich aan het plegen van illegale daden schuldig maakt en aldus sabotage pleegt tegenover heel de democratische samenleving. Naar mijn mening behoort iedereen te proberen zich altijd aan de wet te houden – en bij de toepassing van de wet gelijk behandeld te worden – uitzonderingen hierop zijn absoluut intolerabel. Omdat die de democratische rechtstaat aantasten op een van de belangrijkste beginselen waar democratie op berust, namelijk dat IEDEREEN voor de wet precies gelijk is en overeenkomstig behandeld dient te worden. Indien wij toestaan dat wie of wat dan ook "zich boven de wet stelt" is het einde zoek en kan niet langer van een democratische rechtstaat worden gesproken, maar van een door grote ondermeningen beheerste dictatuur, die uiteindelijk in ieders nadeel zal werken. Ook van de content-industrie zelf… (Door mijzelf wordt er overgens geen deel genomen aan het uitwisselen van muziek op het WWWeb, dit ter informatie).
Floris
Het grootste probleem is mijns inziens dat er op de radio gedraaid wordt wat er MOET verkopen volgens de platenbonzen (waar geld in geinvesteerd is), in plaats van dat er gedraaid wordt wat er verkoopt (lees: van goede kwaliteit is). De omgekeerde wereld dus. En maar klagen over Kazaa…