Muziekserie deel 5: Veiligheid

Vijf grote platenmaatschappijen lanceren dit jaar hun eigen muziekdiensten. Tegen betaling kunnen bestanden worden gedownload, en in sommige gevallen zelfs op een cd worden gebrand. Een veilige omgeving is essentieel voor de "big five", maar hoe staat het met de veiligheid van de muziekliefhebber?

MusicNet , de nieuwe muziekdienst van EMI, BMG en Warner Music, is nog niet eens in de lucht, of de software die de datatransmissies moet gaan verzorgen is al gekraakt. Een hacker bleek in oktober korte metten te hebben gemaakt met de beveiligingscodes van het Digital Rights Mangement (DRM) systeem van Microsoft

Slecht nieuws voor de drie platenmaatschappijen, die de software wilden gebruiken om muziekbestanden tegen betaling aan hun klanten te leveren. Als gebruikers ongelimiteerd de aangekochte muziek kunnen verveelvoudigen, en daar kwam de kraak wel op neer, zou de basis van de dienst immers wegvallen. Voor MusicNet was er nog geen reden tot paniek, omdat de dienst vermoedelijk pas in het voorjaar in de lucht gaat.

Voor rivaal PressPlay kwam het nieuws minder gelegen. PressPlay is een initiatief van Universal Music en Sony Music. Ook deze dienst gebruikt het DRM-systeem om muziekbestanden in een veilige omgeving naar gebruikers te sturen. De daarbij gebruikte bestandsindeling van de muziekpakketjes (.wma) is van Microsoft.

Voor muziekliefhebbers zijn de perikelen rond DRM van secundair belang. De "big brother" activiteiten van zowel MusicNet als PressPlay zijn zorgelijker. Wat blijkt namelijk? PressPlay verplicht gebruikers een softwarepakket op hun harde schijf te installeren: de PressPlay Music Manager. Dit programma houdt ongemerkt bij wat er met de geleverde muziekbestanden gebeurd. Dat kan heel ver gaan. PressPlay telt hoe vaak een nummer wordt beluisterd en hoe vaak een nummer op een cd wordt gebrand.

De motieven die PressPlay voor deze activiteiten opgeeft, zijn tweeledig. Net als bij radio moet worden bijgehouden hoe vaak een muzieknummer wordt gedraaid (lees: afgespeeld). De rechthebbenden ontvangen immers een bepaald percentage per gedraaid nummer. Aan de andere kant geeft PressPlay toe dat de download-historie ook voor commerciële doeleinden gebruikt wordt. "Ten behoeve van toekomstige aanbevelingen", valt er in de kleine lettertjes te lezen, maar de doorgewinterde internetter weet wel beter.

Wie verder leest komt er namelijk achter dat PressPlay de informatie deelt met derden en met partners. Dat zijn dan ondermeer Microsoft, Yahoo en Roxio (de nieuwe naam van softwareproducent Adaptec). De eerste twee bedrijven hebben stevige wortels in de reclamewereld. De overige "partners" worden niet bij naam genoemd.

Naast de Music Manager maakt PressPlay ook gebruik van cookies. Ook hier is een legitiem motief aan te voeren. PressPlay wil er zeker van zijn dat gedurende het downloaden slechts één gebruiker de data kan ontvangen, niet twee of meer. Een cookie vergemakkelijkt verder het inloggen op de site van PressPlay, door de accountnaam en het wachtwoord langdurig op de hard schijf op te slaan. Niettemin staat PressPlay toe dat adverteerders en andere "derde partijen" hun eigen cookies op de pc's van gebruikers stallen. Wie het hier niet mee eens is, kan geen kant op. Een opt-out regeling wordt alleen aangeboden voor de zogeheten Keylime software. Dit speeltje houdt volgens PressPlay bij of de Music Manager toe is aan een opfrisbeurt.

Al met al lijkt er weinig twijfel dat de digitale muziekstroom in veilige kanalen zal worden gedwongen, ondanks het hacker-schandaal rond DRM. De betrokken platenmaatschappijen zouden zichzelf alleen maar in de vingers snijden als het niet zo was. Helaas is de digitale omgeving voor muziekliefhebbers minder veilig. Wie zijn muziekvoorkeuren liever niet met Microsoft deelt, doet er goed aan toch de cd-winkel te blijven bezoeken. Anoniemer kan haast niet