Open source mobieltjes

In de it-wereld is het gedachtegoed geworteld van open source softwareontwikkeling, mashups die ongelimiteerde combinaties van applicaties mogelijk maken en api’s die vrijelijk opengesteld worden om innovatie aan te jagen en nieuwe diensten en concepten mogelijk te maken.

Opmerkelijk is dat in de ict-wereld de ‘C’ achterloopt in deze filosofie. Communicatie is verwant aan openheid en transparantie. En daar blinken de mobieltjes niet bepaald in uit.

En dat is wrang, zeker nu de mobiele telefoon uitgroeit tot een miniatuurcomputer die zowat iedereen op zak heeft. De internetcomputer van de toekomst is het mobieltje. Een groeimarkt dus met enorm potentieel, qua aantallen en diversiteit. In China zijn er vier keer meer mobiele bellers dan internetters, resulterend in een markt van nu al 400 miljoen.

Dit maakt de mobiele telefoon tot een uiterst aantrekkelijk ontwikkelplatform, ware het niet dat het een gesloten technisch bastion is. Qua toepassingsgebied blijft het mobieltje dan ook eenzijdig gericht op communicatie.

Binnen de kaders van Windows Mobile en het concurrende Symbian-platform is softwareontwikkeling uiteraard ruimschoots mogelijk, maar steeds binnen die perken. Een echt open ontwikkelplatform kan het zeker niet genoemd worden.

Daar ligt nu de crux. Het openen van de toolbox zelf, het creëren van mobieltjes met specifieke eigenschappen, gericht op unieke toepassingsgebieden, is pas mogelijk als de toestellen en de ontwikkelplatforms vrijgegeven worden en door de opensourcegemeenschap kunnen worden opgepakt.

Dat heeft uiteraard gevolgen voor de netwerkbeheerders die alles willen monitoren wat over hun netwerken verstuurd wordt. Vrijgeven houdt risico’s in, de vraag is echter waarbij de mobiele marktgroei het meest gebaat is: regularisatie door de beheerders of creativiteit van de ontwikkelaars.