RFID: hype of realiteit?
update Amerika's grootste supermarktketen Wal-Mart heeft deze week zijn top 100 leveranciers geïnformeerd over de specificaties van de RFID-tags en Electronic Product Codes die het vanaf 2005 wil gaan gebruiken. Unilever en Procter and Gamble meldden deze week dat de tags vooralsnog te duur zijn. RFID: is het een hype, of wordt het the next big thing?
Wal-Mart heeft het eerder aangekondigde voornemen om haar top100 leveranciers te verplichten pallets en dozen van Electronic Product Codes (EPC) te gaan voorzien kracht bij gezet. Deze week, zo meldde het RFID Journal , zijn de betrokken leveranciers plus de RFID-leveranciers bij elkaar geroepen voor een toelichting op de gewenste specificaties. Wal-Mart CIO Linda Dillman zei dat de goederen van twee leveranciers die in één bepaald distributiecentrum binnenkomen nu al via RFID en EPC getraceerd en gevolgd worden.
News.com meldt dat Wal-Mart de komende jaren 3 miljard dollar investeert in RFID-readers en andere benodigde hard- en software.
Algemeen worden de Wal-Mart-plannen gezien als een van de grote drijvende krachten (naast die van het Amerikaanse leger) achter de inndustrie-brede adoptie van RFID en EPC in de toeleveringsketen. Als Wal-Mart (246 miljard dollar omzet) het wil, dan gebeurt het ook, zo is de verwachting.
Niettemin staat de toepassing van de technologie (die op zichzelf al lang bestaat) nog in de kinderschoenen, zo bleek tijdens het eNederland congres uit presentaties van Unilever en Procter and Gamble waar Emerce gisteren over berichtte. Unilever en Procter and Gamble wezen onder andere op de kosten van de tags, die moeten gaan dalen wil het interessant worden. Ook het gevaar van Europese 'dialecten', afwijkingen van de standaard, is niet denkbeeldig, en kan een belemmering gaan vormen.
Beide bedrijven zien de eerstkomende jaren wel toepassingen van de technologie op het niveau van pallets en dozen, maar niet op item-niveau ontstaan. Alleen al de kosten zouden dat niet toestaan. Maar ook de commotie rond proeven op dat gebied speelt een rol. De privacy van consumenten kan immers in het geding komen als elke product herleid kan worden tot een gebruiker.
Een voorbeeld daarvan was te zien op het eerdergenoemde eNederland-congres. De naambadge van de bezoekers bevatte een RFID-chip, overigens zonder dat de bezoeker daarvan op de hoogte was gesteld. Liep men voor- of achterlangs een paaltje, waarin een reader was geplaatst, dan verscheen op een beeldscherm iets verderop de naam van de bezoeker onder het kopje 'Welkom'. Deze zeer eenvoudige toepassing toonde in essentie waartoe RFID in staat is: een unieke code (de naam van de bezoeker) die op afstand gelezen kan worden zonder dat er een 'zicht-richting' nodig is zoals bij het uitlezen van een barcode.
P. Stam de Jonge, director CPG en Retail bij Logica CMG, dat deze congres-toepassing plaatste, is ervan overtuigd dat RFID het gaat maken. Zijn RFID-businessunit bestaat zes maanden na oprichting al uit twaalf man. Stam de Jonge: “Het kostte ondanks de grote ontslagrondes die we bij LogicaCMG gehad hebben, geen enkele moeite om de directie ervan te overtuigen dat we hierin moeten investeren.”
Stam de Jonge ziet verschillende belangen die in het spel zijn bij de toepassing van RFID en EPC. Naast de veelgenoemde preventie en opsporing van diefstal en piraterij, is volgens Stam de Jonge ook de nieuwe Europese ' van groot belang. Deze wet wordt op 1 januari 2005 van kracht en schrijft voor dat de herkomst van voedsel-ingrediënten traceerbaar moet zijn, in verband met de voedselveiligheid. Voor grote food-producenten en -verkopers een reden temeer om te investeren in tracking-systemen, waarin RFID/EPC een rol zou kunnen gaan spelen.
Stam de Jonge waarschuwde voor de misleidende focus op de kosten-per-tag die nu de discussie over de adoptiesnelheid van de technologie beheerst. Stam de Jonge: “Het gaat niet alleen om de prijs van de tags, het gaat ook om de kosten van de back-end-systemen en de diensten die daarbij horen. Forrester heeft onlangs berekend dat de eisen die Wal-Mart nu stelt de leveranciers ieder 20 miljoen dollar gaat kosten, waarvan de helft voor hardware en de helft voor services.” Dat verklaart ook meteen de interesse van systemintegrator LogicaCMG voor deze markt.
Gezien de vaart die partijen als Wal-Mart achter RFID/EPC zetten, en het enthousiasme van Procter and Gamble en Unilever, lijkt er geen sprake te zijn van een hype. Overtuigend bewijs van nut en noodzaak van deze technologie uit meerdere businesscases is er echter nog niet.
Update 09-11-2003: informatie van News.com toegevoegd.
Deel dit bericht
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond
2 Reacties
Edwin Noordermeer
Volgens mij is RFID beide. Tags hebben al jaren hun toegevoegde waarde laten blijken. Denk daarbij bijv. aan de Nederlandse koeien die sinds jaar en dag getracked and traced worden mbv low cost tags van nederlands fabrikaat. Bij het gebruik van RFID in de logistieke keten zijn de voordelen evident. Echter de hamvraag is waar en bij wie die voordelen worden omgezet in klinkende munt. Degene die het voordeel zal kunnen oogsten zal ook bereid zijn om de eerste (forse) investering voor de infrastructuur willen doen. Zolang het niet klip en klaar duidelijk is waar in de keten hoeveel kosten worden bespaard. En die kostenbesparing moeten niet alleen uit minder handling komen, maar vooral uit transparantie in de keten. Lagere voorraden, kortere doorlooptijden, riscobeperking incourant etc etc zijn significante kostenfactoren. En die transparantie is wellicht de key waarom de schakels in de keten niet tot een samenwerking kunnen komen. De toegevoegde waarde per schakel wordt immers pijnlijk zichtbaar ! Ervaring leert dat de schakel met de meeste macht dit soort ketenintegratie trajecten trekt. Dat kunnen de retailers zijn bij sommige supply chains. Maar vaak ook niet. Wellicht is nieuwe amerikaanse wetgeving op gebied van security de doorbraak waar RFID al vanaf 97-98 op zit te wachten. Anders is het wel de voedselveiligheid die ketens dwingt tot transparantie. De tijd zal het leren
Tom Zeppenfeldt
RFID een hype? Zeker niet. Wel een technologie die nog wat moet groeien, zeker als men het uiteindelijk wil inzetten om individuele product-items te identificeren. Het aantal tags dat bij dergelijke toepassingen foutloos gelezen of geschreven moet worden op een liefst zo groot mogelijke afstand is nog altijd een uitdaging. Nu enkele leveranciers dit gebied belangrijke vorderingen boeken, komt een ander probleem om de hoek kijken: de enorme gegevensstroom die een op items gebaseerd systeem ten gevolg heeft. Daarnaast moeten er fundamentele keuzes gemaakt worden tussen de opslag van veel gegevens op de tag zelf, of juist de opslag beperken tot een identificatiecode (bijvoorbeeld de EPC) die dan als sleutel fungeert om de bijbehorende gegevens op te zoeken. Maar waar sla je die dan op? Op een aantal grote centrale servers, of juist in een op Kazaa lijkende structuur, waarbij meer gebruik wordt gemaakt van de gedistibueerde kracht. De laatste lijkt een lagere belasting van netwerken tot gevolg te hebben, wat wel eens van doorslaggegevende betekenis zou kunnen zijn. Hiermee hoeft ook minder gevreesd te worden voor de hoge kosten van hardware en diensten die er volgens het artikel met de invoer van RFID gemoeid zouden zijn. Ik zet er toch op in dat het meeste geld gaat zitten in de tags zelf, tenzij men weet te komen tot een makkelijk recyclebare tag. De vraag naar wie er nu het meeste geld aan gaat verdienen blijft natuurlijk interessant. Volgens mij zijn dat de partijen die de goede analyses weten te maken op de grote hoeveelheid gegevens die beschikbaar komt. De prijs van generieke tags en readers zal ongetwijfeld dalen, maar generieke tooling waarmee snel gegevens kunnen worden ontsloten is er nog nauwelijks. Je staat dus met je reader in je hand, leest een tag en dan weet je nog niet waar dat item vandaan komt of wat erin zit, omdat die informatie uit een of meerdere databases moet komen. Waarmee je dan nog wel even moet synchroniserenÖ In de eerste reactie op het artikel wordt gesuggereerd dat de transparantie in de keten die ontstaat door de invoer van op RFID gebaseerde systemen juist een rem kan zijn. Natuurlijk, kennis is macht en waarom zou je de kennis over jouw stukje van de keten delen? Dit is echter in elk informatiesysteem zo en keteninformatie zal dan ook een waarde c.q. prijs krijgen. Eigenaren van informatie moeten in een dergelijke context zelf kunnen beslissen welke informatie ze willen publiceren en welke niet (behalve natuurlijk die gegevens waarvoor een wettelijke verplichting tot publicatie bestaat). Met informatiesystemen die gebaseerd zijn op metadata kan dat. Bovendien zijn deze ook veel makkelijker in te richten voor uiteenlopende toepassingen waarbij verschillende informatiestructuren horen.