Wij zijn een lul

'Ik ben een lul'. Met deze woorden is mijn beste vriend ooit een speech gestart waarin hij onder andere uiteen zette dat hij een lul was en waarom dat zo was. Nu leefde bij een deel van het toen aanwezige publiek de mening dat hij daar wel gelijk in had en dat maakte zijn speech tot eentje waar tot op de dag van vandaag smakelijk om wordt gelachen. Met name de zelfkennis die uit zijn openingszin bleek, wordt zeer gewaardeerd.

Zelfkennis, velen hebben het maar weinigen geven het toe, bang als ze zijn zichzelf tegen te komen. Job Franken maakt het een en ander nog eens duidelijk, dat alles natuurlijk in het kader van de wenselijkheid een herhaling van de geschiedenis van de wegwerpgeldeconomie te voorkomen.

Is iemand in het bezit van de nodige zelfkennis, dan is de stap naar zelfkritiek goed te maken. Geen oplossing zonder identificatie en erkenning van het probleem. Van topmensen uit het bedrijfsleven mag verwacht worden dat kennis van de eigen mogelijkheden, maar ook van de eigen beperkingen, in behoorlijke mate aanwezig moet zijn.

De huidige malaise aan het internet front biedt meer dan voldoende stof tot nadenken in relatie tot zelfkennis en zelfkritiek. Bijvoorbeeld de Venture Capital partijen. Een jaar geleden kon het allemaal niet op. Waarderingen rezen de pan uit en, alhoewel het naar mijn idee nooit echt zo geweest is dat mensen op basis van een A4-tje miljoenen loskregen, werd er te weinig kritisch gekeken naar onderliggende economische factoren. Rol in de value chain? 'Ja die hebben we, we leveren toegevoegde waarde.' Omzet? 'Die komt als we onze subscriber base voldoende hebben opgebouwd. Moet wel nog even 5 miljoen aan marketing in, anders lukt dat niet natuurlijk.'

En nu? Nu moet een bedrijf liefst al voor de testfase winstgevend zijn, is schaalbaarheid fijn, maar geen noodzaak en wordt erover gesproken om Newconomy van de beurs te halen omdat het bedrijf daar via een 'weeffout' terecht is gekomen! Dit laatste is notabene geroepen door iemand die 9 maanden terug nog net niet met twee duimen in de lucht stond te juichen bij de eerste notering. Echt consistent kan dat niet genoemd worden.

Natuurlijk hebben we te maken met veranderende omstandigheden, andere inzichten enzovoort. Maar is het niet gewoon een gebrek aan een oorspronkelijke visie en een rotsvast geloof daarin dat er voor zorgt dat we op T=1 met zijn allen linksom gaan en op T=9 maanden later, liefst zonder nadenken, met de hele meute rechtsom?

De homo sapiens is de meest dominante soort op deze aarde. Hoogwaardige intelligentie, gekoppeld aan nietsontziende wreedheid (wij zijn immers bijna de enige soort die doodt voor andere redenen dan puur overleven) heeft ons de alleenheerschappij over deze planeet bezorgt. Waarom zijn we dan niet in staat om ons gedrag te onderscheiden van een groep gestresste lemmingen?