Uitgevers: controle online nieuwsverspreiding per wet
Een groep uitgevers heeft de ‘Hamburg Declaratie’ ondertekend. Hierin wordt overheden gevraagd om de online nieuwsverspreiding per wet te beperken. Dit laatste volgens standaarden die de organisatie zelf heeft opgesteld.
Nu advertentie-inkomsten teruglopen, en betalende lezers online weinig te vinden zijn, zoeken uitgevers naar andere manieren om geld binnen te halen. In dit geval is de aandacht gericht op linkverzamelaars, blogs en andere online spelers die nieuws verspreiden.
De ACAP-standaarden (Automated Content Acces Protocol), geeft contentproviders de mogelijkheid om zelf te beslissen wat er met hun content gebeurt en binnen welke grenzen. "Zoekmachines moeten ACAP erkennen en beseffen dat contentproviders zelf het recht hebben om te besluiten wat er met hun content gebeurt", aldus Gavin O’Reilly, voorzitter van ACAP. "De Europese Commissie en andere wetgevers doen regelmatig een beroep op de markt om zelf met een oplossing te komen. Hier is een oplossing en wij vragen de wetgevende instanties om ons hier in te steunen."
Er is inmidels een flinke lijst van Nederlandse uitgaven die ACAP gebruiken. Bijvoorbeeld Algemeen Dagblad, Nederlands Dagblad en Parool. Ook op de site van het Financieele Dagblad staat onder elk artikel het logo van de organisatie.
ACAP vs CC
ACAP is, in tegenstelling tot Creative Commons, niet gericht op eindgebruiker uit de internetgemeenschap die de content wil verspreiden. De gedachte is om te werken op machine-niveau en ter ondersteuning van business-to-business transacties.
In vergelijking met Creative Commons kent ACAP ook meer mogelijkheden om restricties op te legen aan hergebruik van content. Bijvoorbeeld een maximum aantal woorden dat een derde partij mag gebruiken, het verbod om annotaties als tags of ratings toe te voegen, een verbod op omzetten in een ander formaat als bijvoorbeeld pdf of een verbod op vertaling. De derde partij kan ook verplicht worden de content op te nemen in een frame die de waarbij de look en feel van de originele bron wordt gekopieerd.
Dit maakt het voor zoekmachines ingewikkeld om de content te indexeren. Google heeft dan ook eigen metadata standaarden voor nieuws opgesteld, Rich Snippets.
Uitgevers
Tot de meest recente spelers die een handtekening onder de declaratie hebben geplaatst, behoren onder meer Patrick Morley van Telegraaf Media Groep (Nederland), Ian Smith van Reed Elsevier (Verenigd Koninkrijk, Hannu Syrjanen van Sanoma, (Finland), Robert Thomson van Dow Jones, Wall Street Journal (Verenigde Staten) en Christian Van Thillo van de Persgroep (België).
Sinds de introductie van de ‘Hamburg Declaratie’, 8 juni 2009, zijn er 149 Duitse uitgevers geweest die de regels hebben omarmd. De declaratie is als een regionaal initiatief gestart bij onze Oosterburen.
Voorzitter O’Reilly laat het volgende weten: "We trekken een steeds groter publiek aan voor onze content. Maar, in tegenstelling tot print- of televisie-businessmodellen, zijn wij niet degene die het geld verdienen met onze content. Dat is ontoelaatbaar. Niemand heeft er baat bij wanneer uitgevers hierdoor kopje onder gaan. Het minst nog de consument of zoekmachines die momenteel het geld binnen halen over de rug van ons intellectueel eigendom."
Einde aan onafhankelijke journalistiek
De organisatie neemt het enigszins sombere standpunt in dat de verspreiding van nieuws, zonder er voor te betalen, de productie van hoogwaardige content bedreigd . Daarmee zou ook de onafhankelijke journalistiek kunnen uitsterven. Wereldwijd toegang tot websites hoeft niet te betekenen dat er geen prijskaartje aan kan hangen.
Bekende uitgevers die de ACAP-standaarden al gebruiken zijn onder meer Associated Press, Motion Picture Association, Reuters, Nederlands Uitgeversverbond en Wolters Kluwer. Tot de partners die mee hielpen de eerste cases samen te stellen in de pilotfase, behoren onder meer De Persgroep, Reed Elsevier en Sanoma Corporation.
Bron foto: swimfreak000 (CC)
Deel dit bericht
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond
12 Reacties
Nico
Op de lijst staat louter stervende media. Laatste stuiptrekking?
Paul
Wat als een zoekmachine als Google besluit volledig te stoppen met indexeren van resultaten? Waarschijnlijk een veel groter probleem dan de vele gratis bezoekers die dit nu oplevert. Veel te kort door de bocht, dit is precies waar het mis gaat. Visie past niet bij de snel veranderde media wereld en een steeds open wordend internet met de intrede van web2.0. Bij stopzetten van indexatie door Google zullen bezoekers aantallen dalen, minder bereik is minder omzet uit advertenties. Wordt er nu niet een nieuw probleem gecre?erd?
DennisG
Pff, een simpele "robots NoIndex" aan de kant van de uitgever zou volstaan voor het "zoekmachine" probleem.Maar begrijpen doen ze nog niet!
Erwin
@DennisGVolgens mij snap je zelf het doel van ACAP niet. Acap is een uitbreiding van de indexatieregels (zie artikel voor voorbeelden). Natuurlijk hebben uitgeverijen ook belang aan indexering, maar publicatie op internet hoeft niet automatisch te betekenen dat je alle zeggenschap over (de wijze van) hergebruik van die content opgeeft. Zo kan ik me best voorstellen dat een uitgever wil dat bij verwijzing vanaf een andere site de gepubliceerde content wordt getoond in de look en feel van de originele bron. Hij heeft immers de auteur betaald.
Sjoerd
Typisch uitgeverijen. Lang geleden oppermachtig met hun propaganda krantjes, maar inmiddels zwaar achterhaald door de nieuwe media. In plaats van kijken naar mogelijkheden om gebruik te maken van het GRATIS verkeer dat zij krijgen (en dus banner opbrengsten…) gaan zij wederom hier een probleem van maken. Fossielen: dat gratis verkeer was anders niet naar jullie toegekomen, dus wees blij dat er mensen naar je toegestuurd worden ..
Karel Kolb
http://www.marketingfacts.nl/berichten/mogen_zoekmachines_dan_echt_alles/ Voor wie de nuance zoekt… 🙂
Louis Stiller
Ander groot probleem lijkt me dat het overgrote deel van het zogenaamde *nieuws* zelf een doorsluizing is van persberichten, rapporten en berichten van persbureaus – kortom nieuws van anderen. Dat is ook een van de redenen waarom kranten steeds minder interessant worden. Die persberichten, rapporten en persbureaustukken lezen we elders ook.
Rolf
@ Louis: Jij hebt vast al een tijdje geen echte krant meer gelezen. Misschien een gratis advertentieblaadje met wat nieuws in de trein :)Zonder gekheid: De grote meerderheid weet tegenwoordig precies wat er gebeurt, maar waarom dingen gebeuren weten ze niet meer. En dat komt door het internet. Ik ben een enorme fan van alles wat online is, maar zonder goede journalistiek op radio, TV, kranten en tijdschriften glijden we af naar een hele vervelende en in potentie ook hele enge maatschappij. Dat zie je ook aan de reactie op dit artikel. Een paar hippe jongens roepen wat over nieuwe media en web 2.0 en denken dat ze daarmee de wijsheid in pacht hebben. De uitgeverijen hebben gelijk. Maar ze moeten daarvoor zelf de verantwoordelijkheid nemen. Ze moeten inderdaad minder focus leggen op het doorgeven van nieuws van anderen en zich gaan toeleggen op verdieping, onderzoek en achtergrondinformatie. Dat kunnen ze goed in de 'oude' media en de uitdaging is nu om dat ook in de nieuwe media te doen. Dat gaat de goeie uitgevers vast lukken! En alsjeblieft zonder web 2.0 en user generated content. Dat is zo pass?
Louis Stiller
@Rolf: drie kranten per dag, soms vier. Daarom schrijf ik dit ook. Als je de inhoud van kranten *echt* analyseert, dan zie je een enorme over- en naschrijverij. Er zijn dagen dat de Volkskrant op de eerste drie pagina's alleen maar rapporten, persbureaus en persberichten citeert. Eigen nieuws vind je pas enkele pagina's later: reportages, onderzoek. Ze schermen er wel mee, met dat onafhankelijke eigen nieuws, maar het wordt steeds minder. Je vertrouwen in de goede zorg en idee?n van uitgevers ("dat gaat de goeie uitgevers vast lukken!") is even na?ef als de gemakzuchtige wijze waarop je de "hippe jongens" van web 2.0 neerzet. Kranten zijn in grote crisis, en die crisis zal zich alleen maar verdiepen, als ze het roer niet radicaal omgooien. Kijk naar de site van de Volkskrant en huiver: wat is dit eigenlijk, waarom zou ik daar naartoe gaan? Kijk alleen alleen naar de menustructuur van die site: geen touw aan vast te knopen: drie soorten menu's, met allerlei door elkaar lopende structuren en invalshoeken. Ze begrijpen het niet. Helaas.
Luc
Wat een paniek voetbal… Hopelijk komt het niet zo ver en leren ze eens te luisteren naar technische, commerciele en innovatieve oplossingen. Dit slaat nergens op.
Rolf
@ LouisMijn reactie had als doel om een lans te breken voor de echte goede en onafhankelijke journalistiek. Verder ben ik het volledig met je eens. Het verminderen van het eigen nieuws is wel het slechtste wat ze kunnen doen. En over de websites van de kranten zijn we het ook direct eens. Bijna allemaal bagger. Maar ja, wat wil je als er (voor zover ik weet) geen enkele krant een online business unit heeft inclusief redactie en advertentie afdeling, die echt volledig onafhankelijk mag opereren? Het papier bepaalt nog steeds alles bij de kranten en op online gebied hebben ze tot nu toe inderdaad de slag gemist. De crisis bij de kranten is inderdaad diep en ze ze zullen er niet uitkomen zolang ze het oude papieren model blijven hanteren en ook op het web toepassen. Persoonlijk vind ik dat jammer en daarom hoop ik dat het ze toch nog gaat lukken. Naief? Misschien, maar meer diepgang in het online kanaal zou toch niet verkeerd zijn?
Louis Stiller
@Rolf. Dat zou prachtig zijn: goede, onafhankelijke journalistiek. En het gebeurt ook nog steeds, gelukkig, we zijn nog steeds een rijk land wat dat betreft. Loop maar eens een bladen- en krantenwinkel binnen: wat een rijkdom. Wat die websites betreft, is er een steengoed initiatief vanuit de kranten gekomen, en dat is Cinema.nl. Niet voor niets in samenwerking met de vpro. Gewoon een goede filmsite, met recensies en interviews van de Volkskrant en simpele service: waar en hoe laat draaien de films in mijn stad? Alleen is de Volkskrant daar vroegtijdig mee opgehouden, omdat het niet in hun algemene webbeleid paste. (Ze zullen het anders uitleggen, maar zo is het wel). Dus een echte IMDB-achtige site is het helaas nooit geworden. Terwijl PCM een fantastische plek had kunnen scheppen voor filmliefhebbers: recensies en interviews van de Volkskrant, NRC, Trouw, AD, Parool (destijds), verzameld en omringd door service en een community. Die was nu heel veel waard geweest. Maar wat doen de kranten? Die blijven kranten – ook op internet. Beetje film, beetje buitenland, beetje beurs, beetje literatuur, beetje koken. Van alles een beetje, en dus uiteindelijk niets. Terwijl je het zo voor je kunt zien. Neem alleen al zoiets kleins als literatuurrecensies: nu moet jij vijf krantensites af (een deel zelfs afgesloten), om te weten welk boek je moet aanschaffen, of wat er over een bepaalde schrijver is geschreven. Zet de recensies en interviews bij elkaar, maak er een e-magazine van, met boekverkoop en voldoende interessante lezersinput en je hebt goud. Maar dat kan niet: kranten die met elkaar samenwerken op internet. Dat is vloeken in de kerk. Helaas.