Hands-on Switch: Nintendo’s laatste console?

Met elke nieuwe console die Nintendo uitbracht, sloeg ze een onverwachte weg in. Soms pakte dit slecht uit (Nintendo Virtual Boy), soms werd het een megasucces (Nintendo Wii). De introductie van de Switch gaat helaas gepaard met enige aanwijzingen die neigen naar het eerste scenario. Is dit de laatste console van Nintendo ooit?

Dat Nintendo zich telkens weer niet laat leiden door de krachtige consoles van de concurrentie is in het geval van de Switch traditiegetrouw hetzelfde. De console heeft als basis de Nvidia Tegra X1 SoC (System on a Chip) die we ook tegenkomen in de Nvidia Shield Android TV. Afgezien het feit dat men de nieuwere Tegra X2 zou hebben verwacht, wordt de Tegra X1 ook nog eens erg beperkt in zijn mogelijkheden.

In het dockingstation is de kloksnelheid van de GPU 768MHz (waar deze makkelijk 1 GHz had kunnen zijn) en als je de Switch portable gebruikt, zakt deze naar een schamele 300 MHz. Zelfde is het geval met de videoresolutie. De chip ondersteunt UHD 4K-resolutie, maar wordt in het dockingstation beperkt tot 1080p HD-kwaliteit en onderweg zelfs 720p (wat bij een schermpje van 6,2-inch niet enorm opvalt). Of het interne geheugen van 4GB en de interne opslag van 32GB nog van deze tijd zijn, zal nog moeten uitwijzen. Duidelijk moge zijn dat de Switch vanaf dag één al een technische achterstand heeft.

Nintendo legt met de Switch vooral accent op het door kunnen blijven spelen via één apparaat, of dit nou op een tv is in het dockingstation of onderweg, waarbij je de modulaire controller kan ontmantelen en er twee kleine controllers overblijven, de Joy Cons, die je aan het overgebleven beeldscherm kan schuiven. Dit lijkt voor veel gamers een reden genoeg om een Switch aan te schaffen, getuige de twee miljoen units die afgelopen weekend over de toonbank zijn gegaan (alhoewel velen deze verkoop wijten aan de release van de game Zelda Breath of the Wild). Mede door die beperking in kloksnelheid zal de speelervaring on-the-go nog weleens kunnen gaan tegenvallen bij sommige games. Om nog maar niet te spreken van een batterijduur van rond de 3 uur (waarbij opladen tijdens het spelen geen optie, daar moet de Switch echt in slaapstand voor staan.)

Interne concurrentie
Hoewel het idee van één modulair apparaat, waarmee verschillende gamesituaties kunnen worden verzonnen, zeker lovenswaardig is, lijken ze niet allen reëel. Het samen gamen op het 6-inch-schermpje met 2 minicontrollers, komt ronduit knullig over. Mario Kart in splitscreen, levert een speelveld nog kleiner dan als op een iPhone 4 op. Eén Joy Con controller heeft niet genoeg grip in je handen en het gammele statief op de achterkant, zal menig vallende Switch met bijhorende gebroken schermen opleveren.

In de hand met de Joy Con-controllers aan de zijkanten, geeft een veel betere speelervaring en doet de Nintendo DS verbleken tot een kinderspeeltje. Wat ons gelijk tot twee volgende problemen brengt:

1. Een huishouden met meerdere Switch-spelers, vraagt eerder om één Switch per persoon, dan één centrale gameconsole per huishouden. Drie Switches op de achterbank met drie maal een Mario Kart-kaartje, lijkt me geen onwaarschijnlijk scenario.
2. Daarmee heeft Nintendo gelijk zijn eigen concurrent geschapen voor de nu nog succesvolle Nintendo DS.

Softwareproblemen
Reeds bij de allereerste gameconsole van Nintendo, de Famicom (later NES genaamd) uit 1984, werd het succes van de console (en de winst) bepaald door de bijhorende games die, meestal gebundeld, bij de introductie door Nintendo werden uitgebracht

• 1985 – NES met Super Mario Brothers
• 1989 – Gameboy met Tetris
• 1990 – SNES met Super Mario World
• 1996 – Nintendo 64 met Super Mario 64
• 2001 – Gameboy Advance met Pokémon Ruby en Sapphire
• 2001 – Gamecube met Super Smash Bros
• 2005 – Nintendo DS met Nintendogs
• 2006 – Wii met Wii Sports
• 2011 – Nintendo 3DS met Mario Kart 7
• 2012 – Wii U met New Super Mario Bros. U
• 2017 – Switch met……

Het succes van de console is altijd te danken geweest aan een sterke titel. Deze combi heeft tot aan de Wii U eigenlijk altijd goed gewerkt, met als hoogtepunt de 80 miljoen exemplaren van Wii Sports. Daarbij steekt de vijf miljoen exemplaren van New Super Mario Bros.U schril af en in dit geval misschien te wijten aan een matige titel en een matig apparaat. Lag de verkoop van de consoles in 2009 voor Nintendo nog zo rond een 55 miljoen stuks in totaal, daalde deze enorm met een dieptepunt in 2016 naar nog maar zo’n 11 miljoen stuks.

Hardwarematig is de Switch vergeleken met de Wii U een stap voorwaarts: dit keer is de controller met het schermpje mee te nemen, waarbij de Gamepad van de Wii U niets kon zonder verbonden te zijn met een Wii U. Traditioneel is de grafische- en rekenkracht nog niet half van wat de oudere modellen van de concurrentie biedt, maar Nintendo moet het dan ook hebben van de bijhorende software. En daar zit hem dan nu ook de bottleneck, deze laat op zich wachten. Sterker nog, zo te zien gaan de sterke titels die het systeem moeten ondersteunen en een gesloten systeem moeten verantwoorden, uitblijven.

De game die ik heb gespeeld is, net zoals alle andere twee miljoen Switch bezitters dat hebben gedaan: Zelda Breath of the Wild. Een ijzersterke game, maar nog geen legitieme reden voor de aanschaf van een Switch. Deze game is namelijk ook verkrijgbaar voor de 13,5 miljoen Wii U’s die in totaal zijn verkocht. Het lijkt er zelfs op dat de versie voor de Switch een port is van de versie voor de Wii U, de speelervaring en beeldkwaliteit is nagenoeg hetzelfde, zoals in dit volgende vergelijk is te zien.

Verrassend genoeg heeft Nintendo ervoor gekozen om de Switch-only game 1-2-Switch niet te bundelen met de Switch, een game die het meeste in aanmerking komt voor een zelfde bundeling als Wii Sports met de Wii. Hier gaat het ook om een aantal mini-games die je met zijn tweeën moet uitvoeren, waarbij je ieder de Joy Con in je hand neemt en wedstrijdjes baardscheren, koeienmelken of pistooltrekken uitvoert. Allemaal niet van het niveau en met bevredigend genot als bij Wii Sports. Misschien dat deze matige kwaliteit bepalend is geweest om dit spel niet te bundelen met de Switch. Kan ook zijn dat dit een verplichte release is, maar duidelijk gericht op Japanse spelers die games als tafeltjes omverwerpen en virtueel sushi maken, gewend zijn.

Beslissend
Verder zijn de games ten tijde van de release afgelopen vrijdag 3 maart op twee handen te tellen. Het lijstje in Nintendo’s eShop is op vier handen te tellen, hier zijn nog wat oude Neo Geo titels beschikbaar gemaakt voor de Switch. Kijkend naar de releases in de toekomst, zover deze bekend zijn, hoop ik dat Nintendo nog wat verrassingen in petto heeft. Anders ziet de toekomst er voor de Switch, maar ook voor Nintendo, niet rooskleurig uit. Dan zou dit weleens de laatst console kunnen zijn die Nintendo ooit heeft uitgebracht.

Mario Kart 8 Deluxe komt pas over twee maanden uit en is een verfraaide versie van een drie jaar oude game voor de Wii U. Zoals het er nu uitziet, zal Super Mario Odyssey eind dit jaar de beslissende verkoopcijfers moeten stimuleren. Tot die tijd is de Nintendo Switch een redelijke dure oplossing om opgevijzelde Wii U games on-the-go te kunnen spelen.