Nog niet in Nederland
Mobiele megagame
Een vreemd tafereel op straat. Onder een van de grote elektronische schermen in het stadscentrum staan mensen omhoog te turen en fanatiek te drukken op hun mobiele telefoon. Hier is een spel van Megaphone aan de gang. Het Amerikaanse bedrijf laat het publiek videospelletjes spelen op de elektronische superschermen die in veel steden oprukken. Een voorbijganger kan zich met zijn mobiele telefoon aanmelden via het nummer dat op het scherm staat en daarna wordt zijn mobiele telefoon de controller, waarmee hij zijn figuurtje op het scherm kan besturen.
Megaphone heeft zo een manier gevonden om de bewegende billboards – die inmiddels wat ‘gewoon’ worden weer volop onder de aandacht te brengen van het publiek. Want zo’n scherm trekt behalve een aantal spelers ook drommen toeschouwers.
Het spel is een variatie op het oude bekende Space Invaders, waarbij degenen die meedoen buitenaardse aanvallers moeten wegknallen. De jaren70-graphics hebben een onmiskenbaar retro-appeal en tegelijk zorgt de eenvoud van het spelletje ervoor dat iedereen makkelijk kan meedoen. Megaphone biedt tot nu toe maar één game, maar de oprichtersf benadrukken dat het spel vooral bedoeld is om te laten zien wat er allemaal mogelijk is. De mobiele games kunnen ook op schermen in clubs, sportstadions of theaters worden gedaan. En het is ook mogelijk om verschillende locaties tegen elkaar te laten strijden. Megaphone droomt al van een battle tussen New Yorks Times Square en Tokio’s Shibuya Crossing.
Het is weer een voorbeeld hoe de mobiele telefoon steeds meer een marketinginstrument wordt en zonder twijfel zullen er meer en meer variaties opduiken. Het lijkt slechts een kwestie van tijd voordat we straks ook kunnen megagamen op het Leidseplein of Rembrandtplein.
Stoomcursus smartphone
De beetje mobiele telefoon heeft inmiddels zoveel functies, opties en gadgets dat de meeste gebruiker al halverwege de handleiding de weg kwijt raakt. Het Australische Mobile Mentor biedt daarom cursussen om de mogelijkheden van het mobiele apparaatje helemaal te benutten. In een sessie van een uur legt de instructeur het onuitputtelijke scala van features uit. En het bedrijf leidt ook verkooppersoneel op, zodat die weer beter de mogelijkheden van de mobiele telefoon kunnen overbrengen.
Er zijn natuurlijk enkele natuurtalenten die zelf helemaal thuis zijn in alle menu’s, interfaces en opties, maar de meeste consumenten snakken naar wat hulp van buitenaf. En de handleiding biedt vaak geen uitkomst, die is of veel te technisch of is alleen een snelstartinstructie die net díe dingen uitlegt die men zelf ook wel weet.
Waar computercursussen of softwaretrainingen de gewoonste zaak van de wereld zijn, gaapt er een enorm gat op het gebied onderricht in mobiele apparatuur. En de behoefte aan uitleg zal alleen maar groter worden, naarmate de telefoons meer en meer functies krijgen. Natuurlijk geven sommige verkopers in de winkels goede instructies, maar er lijkt een flinke markt te liggen in een eenvoudige, praktische ‘stoomcursus smartphone’. Een businessidee voor de whizzkid-ondernemer om de hoek wellicht, maar ook voor de grote providers of leveranciers die zich zo van hun concurrenten kunnen onderscheiden.
Online politieke partij
Schuilt er een businessidee in de politiek? Misschien niet, toch kunnen we de eerste online politieke partij niet onvermeld laten. In Australië is een nieuwe partij opgericht, onder de naam Senator On-Line, die belooft zijn leden te laten stemmen over iedere wet die in het parlement komt. De senator zal het dwingende stemadvies van zijn online leden volgen. Hoezo directe democratie?
De partij heeft geen enkele politieke agenda en staat los van lobbygroepen. Senator On-Line belooft zijn leden wel hulp te bieden door onpartijdig voorlichting te geven over het onderwerp en zowel voors als tegens voor het voetlicht te brengen.
Helaas kan zo’n extreem directe democratie ook een bizar of zelfs duister karakter krijgen. De leden kunnen beslissen om alle belastingen af te schaffen bijvoorbeeld. Of ze willen minderheden alle rechten willen afnemen. Senator On-Line ziet die risico’s ook. Om te voorkomen dat een kwaadwillende meerderheid het land overneemt, wil de partij alleen afgevaardigden hebben in de Australische senaat die, net als de Nederlandse Eerste Kamer, alleen het recht heeft om wetten goed of af te keuren.
Webbased democracy is als idee nog nooit beproefd en de uitkomst is zeer onvoorspelbaar. Toch zijn er wel interessante lessen uit te trekken. We zien nu voor het eerst dat de web2.0-gedachte nu ook doordringt in de politieke arena en de partijen zullen steeds meer rekening moeten houden met de invloed van internet. Ontstaat nu ook nieuwe vorm van user generated content, voter generated politics?
Bepaal zelf de rekening
www.springwise.com/food_beverage/paywhatyouwant_restaurants
‘Kostet…was ihr wollt’ staat in grote letters op het raam. In Wenen laat het Pakistaanse restaurant Der Wiener Deewan aan de klanten zelf over wat zij willen betalen voor hun maaltijd. Er staan dagelijks vijf curries op het menu, waarvan drie vegetarisch. Overigens hebben de drankjes wél vaste prijzen.
Het lijkt een rage te worden om de consument te laten betalen wat hij het zelf waard vindt, vorige maand hadden we nog het Paste muziekmagazine en natuurlijk de band Radiohead met zijn nieuwe cd. De Oostenrijkse Pakistani blijken geen exclusief recept te hebben met hun vrije maaltijdprijzen, zo blijkt op de website van Springwise dat het idee publiceerde. Uit Singapore, Melbourne, Perth, Salt Lake City en Seattle kwamen meldingen van restaurants met hetzelfde concept.
En ze draaien prima: de eters blijken maar al te zeer bereid voor hun diner een redelijke prijs te betalen. Is er al een restaurant in Nederland die de stap aandurft? Of zijn we hier werkelijk te veel op de penning, zoals het cliché luidt? Er is dan goede hoop, ook in Edinburgh is een restaurant met vrije prijzen en de Schotten hebben net zo’n zuinig imago als wij.
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond