Van honderd miljoen naar acht ton

Na een faillissement is het ieder voor zich. Bij Information Innovation kwamen personeel en directie tegenover elkaar te staan in een strijd om de boedel en de richting van de doorstart. De curator moest de knoop doorhakken.

Steve Bennett en Robert Liddington starten Information Innovation in juni 1999 vanuit het Amsterdamse Twinningcentrum. De oprichters hebben twee decennia ervaring in de bankwereld en consultancy. Information Innovation ontwikkelt software die relaties tussen bedrijven zichtbaar maakt in de vorm van 'landscapes' en koppelt aan zakelijke informatie van bijvoorbeeld Reuters of LexisNexis. Behalve Twinning investeren ook Paribas en NPM Capital in Information Innovation.

Na de eerste financieringsronde verhuist Information Innovation naar een pand met drie verdiepingen aan de Amstelveenseweg. Het bedrijf groeit snel tot tachtig man in 2000. De structuur van de organisatie blijft achter. Hoog gekwalificeerde professionals doen hun eigen ding. Productontwikkeling heeft de absolute prioriteit. Tijd om de randvoorwaarden te ontwikkelen ontbreekt. Salarissen zijn marktconform, maar zonder extra's, ziektekostenverzekering of pensioen. Een eigen intranet blijft een koelkastproject.

De focus is op de ambitieuze doelen die zijn afgesproken met de investeerders. "Wij waren al meteen niet erg gelukkig met de timing van die milestones", zegt Felix Hillen, die als directielid verantwoordelijk was voor strategie en business development. "Er was zeker een gebrek aan realisme, zowel bij de financiers als de ondernemers. Dat is terugkijkend natuurlijk heel makkelijk te zeggen. Op dat moment geloofden we allebei dat die dingen mogelijk waren. We zijn een goed voorbeeld van het enorme optimisme in die periode."

Information Innnovation onderzoekt de mogelijkheden van een beursgang in de tweede helft van 2000. Niet alleen slaat in de volgende maanden het financieringsklimaat om. Binnen Information Innovation ontstaat geleidelijk een richtingenstrijd. Bennett en Liddington willen in Amerika een organisatie opzetten. "Daar is veel geld aan uitgegeven en kwam relatief weinig uit", zegt Hillen. Hij vond dat Information Innovation zich eerst in Europa moest bewijzen.

Wanhoop

Dat begint aardig te lukken met de lancering van Goldridge 2.0 in september 2000. Eind 2000 gebruiken 55 klanten, vooral grote internationaal opererende bedrijven, de sterk verbeterde versie van Information Innovation's product. Het bedrijf timmert intussen aan de weg met een kantoortje in Palo Alto en een "commerciële tak" in Denver, Londen en Parijs. Uitbreiding naar Australië en Japan staat voor 2001 op de agenda. Maar het geld is op. De financiers van de eerste ronde houden Information Innovation in leven terwijl het bedrijf op zoek gaat naar meer geld.

Optimisme over de tweede ronde financiering glijdt langzaam af naar wanhoop. Al sinds april is Information Innovation in gesprek met potentiële financiers. "Ze vonden de waardering absurd", zegt Hillen. Bennett en Liddington zetten in op een bedrag van ruim over de honderd miljoen gulden. In februari 2001 is de waardering onder druk van de marktontwikkeling geslonken tot enkele tientallen miljoenen. Ook traag optreden van investmentbank Paribas in Londen zorgt ervoor dat de financieringsronde zich voortsleept.

De prijs van het product Goldridge is in 2000 evenredig hoog. Eén licentie kost zestigduizend dollar. Potentiële klanten klagen dat Innovation Information veel belooft en weinig waar maakt. "Het was een relatief onaf product voor een hoge prijs", geeft Hillen toe. "Maar we verkochten het wel." Aan bedrijven als IBM, KPN Qwest en de Rabobank. "Een van de redenen waarom Information Innovation het niet heeft gehaald is dat de prijsstelling niet klopte", stelt Hillen.

Van december tot februari onderhandelt Information Innovation met 3i, een van de grootste venture capitalbedrijven van de wereld. Terwijl 3i de boot afhoudt raakt het bedrijf steeds verder in de problemen. In het laatste half jaar is de burnrate teruggebracht van bijna anderhalf miljoen per maand tot vele tonnen. "Dat is nu eenmaal het kostenpatroon dat bij ons soort onderneming hoorde", zegt Hillen. "Zo wordt het spel gespeeld. Achteraf kun je zeggen dat het anders had gekund."

Van uitbundige feesten en exorbitante leasebakken is bij Information Innovation geen sprake. Het personeelsfeest in het Scheepvaartmuseum vlak voor de kerst is bittere noodzaak voor het moreel. "We waren echt bang dat mensen anders na de kerst niet terug zouden komen", zegt Hillen. Information Innovation staat met de rug tegen de muur. De eerste ontslagen vallen. Een handvol werknemers stapt zelf op. De stemming is somber.

De verkoopcijfers van januari vallen tegen. Hillen is in gesprek met mogelijke strategische partners als LexisNexis, Reuters en OneSource. Op 10 januari kondigt Information Innovation in een persbericht een overeenkomst aan met Bridge Information Systems. Bridge gaat een nieuwe dienst van Information Innovation verkopen aan hun wereldwijde netwerk. Maar Bridge staat zelf op de rand van een faillissement. Op 15 februari gaat het bedrijf 'chapter 11'.

De telefoon gaat tijdens een bestuursvergadering op een doordeweekse avond. Het was al veel langer bekend dat Bridge in problemen verkeerde, maar nu heeft het nieuws blijkbaar ook 3i bereikt. Met de tegenvallende verkoopresultaten van januari is het voor hen aanleiding af te zien van een investering in Information Innovation. "Dan zie je de afgrond heel dichtbij komen", zegt Felix Hillen. De onderhandelingen waren ver gevorderd. Het persbericht lag klaar. Nu is het voorbij. Op vrijdag 16 februari gaat Information Innovation in voorlopig surseance van betaling.

"Dan begint een heel ander spel", zegt Felix Hillen. Er zijn nog drie weken te gaan voor de volgende salarisronde. Het geld moet ergens vandaan komen. Hillen klopt aan bij de strategische partners. "In maart zouden we een hele grote commerciële samenwerking starten met reuzen in de industrie. LexisNexis zou met tientallen salesmensen ons product verkopen in Amerika. Maar drie weken was gewoon veel te kort. Zij konden niet snel genoeg schakelen." Op maandag 5 maart verklaart de rechter Information Innovation failliet.

Twee kampen komen nu tegenover elkaar te staan. "Er waren bestaande spanningen", zegt Steve Bennett. Culturele verschillen speelden een rol. "De persoon waar het om ging was de enige Nederlander in de directie." Bennett vraag Felix Hillen vlak voor het faillissement een businessplan te schrijven voor een eventuele doorstart. In een discussie over zijn eerste opzet worden ze het niet eens, onder andere over de rol van directe verkoop. Hillen wilde meer aansluiten bij strategische partners. Bennett en Liddington wilden Goldridge zoveel mogelijk als zelfstandig product blijven verkopen.

"Ik zag ook veel meer problemen in het product dan zij", zegt Felix Hillen. "Mijn taak was het binnen halen van strategische relaties. Ik wist wat die partners echt interessant vonden aan het product en wat anders zou moeten." De prijs zou dan in de richting van enkele tientallen dollars per maand moeten gaan. Het product van Information Innovation zou een onderdeel moeten worden van het aanbod van LexisNexis, Factiva en OneSource, aanbieders van zakelijke informatie met miljoenen gebruikers.

Gratis

Volgens Steve Bennett wilde Felix Hillen viral marketing het werk laten doen. Een gratis product zou de verkoop aan moeten wakkeren. "Als je iets weggeeft kopen mensen het", vat Bennett de gedachte samen. "Ik zie niet hoe dat kan werken." Felix Hillen zegt zelf dat hij voorstander was van een gelaagd productenpakket, met eventueel een gimmick die gratis wordt weggegeven. Kern van het meningsverschil volgens Hillen was dat hij meer zag in een lage prijs en een hoog volume, terwijl Bennett en Liddington meer voelden voor een hoge prijs en een laag volume.

Robert Liddington onderschrijft Hillen's samenvatting niet. Volgens Liddington was het vanaf het begin de bedoeling dat de prijs van het product in de loop der tijd zou dalen. De prijs van zestigduizend voor een licentie was gebaseerd op marktonderzoek. "We begonnen met een redelijk geprijsd product voor een beperkte markt met weinig andere producten van dezelfde prijs en kwaliteit", zegt Liddington. "Het was een prijs die de markt kon dragen. Het is geen kwestie van duur of goedkoop. Hoeveel is een Rolls Royce waard?"

Met een deel van het personeel neemt Felix Hillen het initiatief voor een doorstart. De maandag na het faillissement heeft het team van vijftien personeelsleden een afspraak met corporate finance adviseurs van First Dutch Capital. In iets meer dan 24 uur schrijven ze een businessplan. Donderdag en vrijdag hebben ze acht afspraken met mogelijke investeerders. Een van de acht heeft interesse maar haakt twee weken later weer af. Het is dan donderdagmiddag. Voor vrijdag vijf uur wil curator Joris Lensink de biedingen op de boedel binnen hebben.

Vrijdagochtend om negen uur heeft Felix Hillen een afspraak met Gerrit Jan Wanrooij van Triad Informal Investors Network (TIIN). "Toen moest het gewoon gebeuren", zegt Hillen. De deal wordt gesloten tijdens de lunch. 's Middags regelt Hillen een tweede hypotheek. De personeelsgroep kan nu zes ton bieden. Vijf minuten voor de deadline komen de faxen met de handtekeningen van financiers binnen en kan Hillen bij de curator een bod doen op de boedel van Information Innovation. Steve Bennett biedt op hetzelfde moment 450 duizend gulden.

Daarmee is de kous niet af. Curator Lensink heeft met de partijen afgesproken in twee ronden te bieden. Maandag twaalf uur is de deadline voor het definitieve bod. Steve Bennett vraagt anderhalve dag uitstel aan. "Dat was voor ons een indicatie dat hij geen geld meer had", zegt Felix Hillen. Dinsdagmiddag biedt de groep rond Hillen ruim zeven ton. Bennett en Liddington bieden nu acht ton en halen daarmee de boedel van Information Innovation binnen. De groep rond Hillen verdrinkt het verlies in een whiskeybar aan de Spuistraat.

Hoe kon dit gebeuren? Is het laatste bod van de Hillen-groep uitgelekt? Felix Hillen zegt dat hij maar moeilijk contact kreeg met Lensink. Steve Bennett had als gesprekspartner namens de organisatie het operationele contact met Lensink. Hillen's corporate finance adviseur Ronald Biemans zet grote vraagtekens bij het optreden van Lensink. Biemans heeft zelf ook als curator dergelijke onderhandelingen geleid. "Je praat met meerdere partijen, maar altijd één op één", zegt hij. "Je gaat ze niet tegen elkaar uitspelen."

Tevreden

Joris Lensink wuift de verdachtmakingen weg. "Die partijen waren al uit elkaar. Dat waren geen vrienden. Ze willen beiden van mensen af, vooral van elkaar. Je bent geen echtscheidingsbemiddelaar, maar curator. De taak van de curator is zo goed mogelijk de belangen van de crediteuren te behartigen." Lensink weet "bijna wel zeshonderd procent zeker" dat de partijen elkaars eindbod niet kenden en is tevreden met de uitkomst. "Ik denk dat ik voor crediteuren het maximale eruit heb gehaald en de maximale werkgelegenheid heb behouden."

Dat laatste is in ieder geval de vraag. Information Innovation is doorgestart als Vizigence, maar het kantoor op de Amstelveenseweg is inmiddels gesloten. Volgens Steve Bennett werken bij Vizigence vijftien mensen, maar de website noemt maar zes namen. De enige Nederlander is Bennett's vrouw. Ze doet administratie en "a thousand other things". Begin september is het enige telefoonnummer van Vizigence Robert Liddington's mobieltje. "We hebben onze kosten met negentig procent teruggebracht", houdt Bennett de moed erin. Goldbridge is in prijs gedaald tot een paar duizend dollar.

Goldridge heeft nog wel altijd 55 klanten. en in oktober wordt versie 3.0 gelanceerd. Vizigence gaat kantoren openen in London en New York. In Amsterdam komt een klein kantoor. De rigide arbeidsmarkt is het enige dat hem niet bevalt aan Nederland. "Verkooppartners zoeken en snijden in je operationele kosten is lastig in Holland. Het kost miljoenen als je dertig man wilt ontslaan." Bennett praat momenteel met verschillende mogelijke verkooppartners. Externe financiers heeft hij niet nodig. Bennett en Liddington weigeren te bevestigen dat ze de overname van de boedel uit eigen zak hebben betaald. "Geen commentaar."

Een Motorola mobieltje is het enige uit de boedel dat Felix Hillen te pakken heeft gekregen. De rest staat nu ergens in opslag. Miljoenen aan hardware, waaronder Sun servers, iMac's, routers en andere apparatuur. "Het allerzuurste vind ik dat wij een superieur plan hadden, met een superieur team en partners om het uit te voeren", zegt Hillen. "Als wij die assets hadden gekregen waren we nu vol op stoom geweest. Voor het eind van het jaar hadden we break-even kunnen draaien. Maar we hebben allebei gespeeld en hij heeft gewonnen."