Visa USA bestrijdt samen met klanten e-fraude
Betaalprovider Visa USA verleent haar klanten assistentie om de online veiligheid van creditcardgegevens te garanderen. De steun is een uitvloeisel van de twaalf richtlijnen, die Visa in het najaar van 2000 heeft opgesteld om online fraude te bestrijden. De klanten en met name etailers worden door Visa verplicht voor mei dit jaar de richtlijnen door te voeren.
Visa lanceerde eind vorig jaar het Secure Commerce Program (SCP), een serie van maatregelen om haar kaarthouders, verkopers en financiele instellingen te beschermen. Daarin staat het online betalingsverkeeronline centraal met als belangrijkste elementen de identiteit en echtheid van de kaarthouder, het stroomlijnen van het betalingssysteem, fraudecontrole en databeveiliging.
Onderdeel van dit programma is het 'Cardholder Information Security Program' , waar de twaalf richtlijnen in vermeld staan. De belangrijkste voorschriften voor de etailers zijn: het installeren van firewalls, het up-to date houden van de beveiligingssystemen, het coderen van opgeslagen data en het gebruiken van anti-virus software.
Daarnaast geeft Visa nu ook assistentie om de maatregelen in het bedrijfsproces door te voeren. Dit gebeurt in de vorm van testsessies, online beoordelingen, het leveren van consultantdiensten en informatieverstrekking over externe firma's die gespecialiseerd zijn in het testen van een veiligheidssysteem.
"Onze voorschriften werken als een 'virtueel nachtslot'", zegt vice president John Shaughnessy van het Visa 'Risk Management' . "We willen met dit systeem het vertrouwen van de consument in ecommerce opkrikken. Door de samenwerking met onze klanten kunnen we consumenten dezelfde veiligheid garanderen als in de fysieke wereld", aldus Shaughnessy.
Volgens Visa blijft het nieuwe technologieen ontwikkelen om de strijd met fraude aan te gaan. Het laatste wapenfeit is 'Verified by Visa', een systeem waarbij een bank de identiteit van de kaarthouder kan achterhalen wanneer deze een online aankoop doet. Hierbij gebruikt de bank methodes als het invoeren van een wachtwoord, een Visa-smartkaart of een digitale certificaat.
Deel dit bericht
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond
1 Reactie
Nathalie Roet
Visa promoot de migratie van magneetstripkaarten naar smartcards onder de bij Visa aangesloten banken. Enerzijds ter voorkomen van fraude bij online transacties. Anderszijds, en dat is in uw artikel nog niet belicht, biedt de smartcard enorme marketingopportunities voor de banken.Behalve de betaalfunctie op een creditcard, kunnen er op dezelfde kaart talrijke diensten aangeboden worden. Denk aan een loyaliteitsprogramma, e-purse functies, fysieke of logische toegang, ticketing in de entertainmentbranche of in transport. Met name in een business-to-business omgeving vormen digitale certificaten op de smartcard een aantrekkelijke applicatie die internettransacties een veiliger kunnen maken. Een bank kan als certification authority fungeren en certificaten op smartcards verkopen. De chipkaart biedt zoveel capaciteit dat meerdere dienstenleveranciers van die ene kaart gebruik kunnen maken mits er interfaces gecreëerd worden die de dienstenleverancier in staat stellen de informatie op de kaart te lezen en informatie op te slaan. Voor het meeliften op de bankkaart betaalt de dienstenleverancier een percentage per transactie aan de uitgever. Daar tegenover staat een kostenbesparing in de technologische infrastructuur want de dienstenleverancier hoeft de grote aantallen uitgegeven kaarten niet zelf te beheren. Een andere mogelijkheid is dat betaalfuncties worden toegevoegd aan bijvoorbeeld multifunctionele company cards. Een bedrijf is dan de uitgever van de kaart (een personeelspas of een klantenkaart) en de bank is dienstenleverancier. Ook in deze situatie verdient de bank aan iedere transactie. Voor het uitgeven van een multifunctionele smartcard is een kaartmanagementsysteem nodig voor het beheren van de levenscyclus van de kaart. Daarnaast kan een application management systeem diensten toevoegen, verwijderen of buiten werking stellen. Applicaties (diensten) kunnen zelfs na de uitgifte worden toegevoegd of verwijderd, bijvoorbeeld via internet. Het netwerk van dienstenaanbieders kan dus altijd worden uitgebreid of beperkt.