Deel dit artikel
-

Burn rate

Hebben we nog geld? Deze vraag kunnen Europese internetbedrijven vaker bevestigend beantwoorden worden dan Amerikaanse. Winstgevendheid in Europa neemt toe, terwijl Amerikanen hun krediet verbruiken. Enkele recente inzichten rond 'burn rate'.

Wat is burn rate?

Burn rate kan worden gemeten in geld of in tijd. Gemeten in geld is de burn rate de hoeveelheid geld die een bedrijf per maand verliest. Gemeten in tijd is de burn rate het aantal maanden dat een bedrijf nog heeft voordat al het geld op is.

Als een bedrijf een maandelijkse cash winst maakt, dat wil zeggen dat de bruto winst de uitgaves overtreft, dan heeft dat bedrijf geen burn rate.

PriceWaterhouseCoopers deed onderzoek naar burn rates in Europa. Zij nemen burn rate als uitgangspunt voor winstgevendheid. Een subjectief gegeven, maar het is volgens de onderzoekers de beste methode om winstgevendheid en prestatie van internetbedrijven te meten. Het zijn met name isp's die veel geld 'verbruiken'. Zij haalden dit jaar ongeveer 7 miljard Euro op om hun burn rates te voeden, wat neerkomt op 46 procent van de totale investeringen die binnen de onderzochte groep zijn gedaan.

Hoe verandert de gemiddelde burn rate?

Volgens onderzoek van het Amerikaanse onderzoeksbureau Venture Economics kregen de verzamelde dotcoms in Amerika vorig jaar 48 miljard dollar aan investeringen, dat was meer dan het totaal van de drie voorafgaande jaren. Eén bedrijf, carsdirect.com, kreeg in zijn eentje al 280 miljoen dollar. De gemiddelde Amerikaanse burn rate is gegroeid van een half miljoen dollar drie, vier jaar geleden, naar 1 à 2 miljoen dollar per maand op dit moment, aldus Red Herring in de juni-editie van dit jaar. Als gevolg daarvan moeten de bedrijven die zojuist een investering hebben gekregen alweer rekening houden met een gebrek aan geld over ongeveer 12 maanden. Gevolg is dat start-ups in razend tempo naar de beurs zijn gebracht.

Hoe snel raakt de top door het geld?

Onderzoekers van PriceWaterhouseCoopers (PWC) gingen in Europa op zoek naar de mate waarin de top 150 internetbedrijven door hun geld raken, en moesten tot hun verrassing concluderen dat een groot deel van deze bedrijven al winstgevend is, namelijk 42 procent. (Dit getal is gebaseerd op 108 bedrijven waarvan recente financiële resultaten beschikbaar waren). De burn rate is verbeterd, en ligt momenteel op ongeveer 20 maanden. Voor b-to-c bedrijven geldt dat ze gemiddeld sneller door hun geld heen raken (15 maanden), niet verwonderlijk aangezien ze een grotere marketinginspanning moeten leveren. Volgens PWC bevindt 10 procent van de onderzochte bedrijven zich in de gevarenzone.

Hoe verminder je je burn rate?

PriceWaterhouseCoopers onderscheidde enkele technieken waarvan de onderzochte bedrijven zich bedienden bij het verminderen van de burn rate. Ten eerste, en voor de hand liggend: het verwerven van nieuwe financiering (via converteerbare leningen en uitgifte van nieuwe aandelen). Daarna volgen cashing in/conversie van korte-termijn fondsen, en toenemende opbrengst en omzet genereren door 'organische' groei, andere bedrijfsmodellen en overnames. Bedrijven zoeken ook steeds vaker advies bij het bepalen van hun bedrijfsopzet en de manier waarop ze hun geld effectiever kunnen besteden, aldus PWC.

Wanneer is het geld op?

Onderzoek van Pegasus Research International laat zien dat van de door hen onderzochte 339 internetbedrijven er 273 meer geld besteden dan dat ze binnenkrijgen. In het eerste kwartaal van 2000 gaven de 'spenders' gezamenlijk 1,8 miljard dollar uit.

De burn rate in het tweede kwartaal van dit jaar was voor 86 bedrijven dermate hoog dat ze binnen 12 maanden door hun geld zouden raken. Voor het eerste kwartaal ging het nog om 66 bedrijven die hun uitgavepatroon niet langer dan een jaar zouden volhouden.

Wat te doen wanneer het geld op is?

Michael Wolff is de auteur van het boek 'Burn Rate' – How I survived the gold rush years on the internet (Simon & Schuster 1998). Wolff was de CEO van content provider Wolff New Media. Gedurende de laatste zes maanden van het bestaan van zijn bedrijf (tusen eind 1996 en begin 1997) was de burn rate 500.000 dollar per maand. Wolff's methode om dit vol te houden: congressen bezoeken, aanklampen bij venture capitalists, campagnes voeren, eindeloos vergaderen, onwaarschijnlijke partnerships voorstellen, en verder alles proberen wat ook maar enigszins een kans van slagen lijkt te hebben.

De oprichters van Boo.com, recordhouder op het gebied van geld verliezen (meer dan 120 miljoen dollar in een jaar), losten het uiteindelijk anders op. Hun bedrijf ging failliet, en zij schreven er een boek over.

Welke bedrijven in de VS hebben de hoogste burn rate?

1.
GenesisIntermedia.com

2.
DrKoop.com

3.
OneMain.com

4.
Streamline.com

5.
Choice One Communications

6.
Medinex Systems

7.
RMI.NET

8.
Audiohighway.com

9.
Pacific Softworks

10.
Bluefly

Bron: Pegasus Research International / Barron.

Deel dit bericht

2 Reacties

Stan Evers

In het artikel wordt gesproken over twee definities van burn rate: een over br uitgedrukt in geld per maand en een ander in aantal maanden dat een bedrijf met het aanwezige kapitaal kan oveleven. Vervolgens wordt aan het slot van het artikel een lijstje gegeven van top 10 bedrijven met een hoge br… Hoogstwaarschijnlijk wordt hiermee br in geld bedoeld. Het zou echter verwarrend kunnen zijn. Immers een hoge br in maanden is positief!

Michael Snippenvloeitje

Burn some more Groei betekent veel geld verbranden. Hel en verdoemenis voor een lokale Rabobank, want er staat geen enkele verpandingswaarde tegenover.(Hadden ze zelf 'kennis' niet ooit gekapitaliseerd in een Fokker Techno-lease) Nog maar 9 maanden geleden was een hoge burnrate zelfs aanleiding om extra te investeren in een onderneming; het te bereiken marktaandeel was zo heilig dat bekende (economische) principes ineens niet meer van belang zouden zijn. En ja hoor, met hetzelfde enthousiasme steeg het aandeel. Echter, teruggekomen van een koude Nasdaq-kermis staat de vlag er nu geheel anders voor. Miljarden zijn verbrand vanwege dat zo fel begeerde marktaandeel. Los van het feit of de eindconsument ook daadwerkelijk wil betalen voor de diensten. Dagelijks krijg ik mail in huis van partijen op het net waar ik in februari iets van heb gekocht (aanspreektitel: geachte klant…) Sodemieter op, met je producten, prullenbakniveau! Internetstartups geven soms companycreditcards aan hun personeel. Die worden goed ingezet in het netwerk……; ik zou na weer een paar glazen 20 jaar oude Scottish Single Malt, grote dank zeggen aan Tante Agaath of de gewaardeerde vrienden van Gorillapark of Newconomy. Want, zeg nou zelf, hoe zit een mens in mekaar. Kijk maar eens naar het gedrag van meneer Peper, of, dat herinnert een ieder zich vast nog wel, de bordeelbezoekende burgemeester Smallenbroek uit het Friese Drachten. 'Ledigheid is des duivels oor kussen' is een bekende uit onze Calvinistische traditie. Ledigheid is datgene wat is gebeleken in de dotcom-business. Uit ledigheid gaan businessplannen ten onder en worden targets weggezopen. O ja, Europese expansie, wist u dat een pakje sigaretten inmiddels 16 piek en een Pint meer dan een tientje kosten in Londen? Natuurlijk kost expansie en uitrol een hoop geld. Maar waarom betaalden de geachte dotcom heren en dames het niet uit hun eigen zak? En waarom waren er zelfs mensen die zakken met geld komen brengen om die groepjes enthousiastelingen te laten aanklooien? Misschien is dat illustratief voor een eerste generatie en hoort het bij puber zijn. Sinds de Nasdaq de 50% downfall heeft geraakt wordt het tijd voor serious business, the business of making serious money. Wellicht moet de stropdas maar weer wat vaker om. Als dit de rode draad uit voorgaand artikel is, ruil ik vandaag nog m'n ING's en Aholds in.

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond