Hoe technologie ons begrip van samenwerking revolutioneert
Vroeger zat een wetenschapper – of codeur – die onderzoek deed naar ‘samenwerking tussen mensen’ vaak urenlang achter een computer naar video’s te kijken. Deze inspanningen om naar bepaalde gedragingen te zoeken hebben veel data en belangrijke inzichten in sociale interactie opgeleverd. Maar de snelle vooruitgang in technologische sensoren heeft onze mogelijkheden veranderd. Professor dr. Taylor beschrijft in zijn oratie hoe ‘human touch’ technologieën onze antwoorden op vooral politiële en militaire vragen revolutioneert.
Geavanceerde software kan nu gedragspatronen identificeren die voor een menselijke codeur amper te herkennen zijn. Taylor: “Dit kan door patroonherkenningsalgoritmes te gebruiken, zoals ‘n-gram model’ voor taal en een ‘blob analyse’ voor non-verbale beweging. Een n-gram model wordt ook gebruikt voor taalmodellen en -voorspellingen. Hoe groter het getal ‘n’, hoe meer woorden je als eenheid neemt en hoe groter de voorspelbaarheid van het volgende woord is. Bij een blob analyse worden objecten geteld die voldoen aan vooraf gestelde criteria zoals bijvoorbeeld kleur en grootte. We spreken van een human touch technologie, soms niet groter dan een luciferdoosje, die elke trilling van een ledemaat registreert. Een codeur zou om hetzelfde te bereiken hier mogelijk jaren over doen.”
Deze technologieën maken het mogelijk dat de dynamiek van interpersoonlijk gedrag wordt gemeten met een bijzondere nauwkeurigheid en dit heeft belangrijke gevolgen volgens Taylor. Zo helpt de nieuwe technologie militaire blauwhelmen om effectiever met lokale gemeenschappen om te gaan. Militairen kunnen bijvoorbeeld gedragingen van andere culturen nu beter interpreteren en daar de juiste maatregelen op afstemmen. Daarnaast kan de kennis door de nieuwe technologie verkregen, regeringen helpen om online promotie van gewelddadig extremisme tegen te gaan.
Taylor vertelt in zijn oratie ook hoe deze human touch technologieën, nieuwe inzichten bieden in het onderzoek naar ‘samenwerking tussen mensen’. Hij focust op het proces van gedragsafstemming, dat laat zien dat de neiging van mensen om hun gedrag aan te passen aan een partner het gevolg is van drie processen. Het eerste ‘situational framing’ is een cognitief proces. Wanneer mensen dezelfde neigingen en doelen hebben, beginnen mensen samen te werken. Het tweede proces focust op het gedrag en specifiek nadoen van simpele verbale en niet-verbale bouwstenen van interactie. Dit proces doet zich vrijwel onbewust voor. Het derde proces is een groepsdynamisch proces en gaat over onze neiging om met anderen te werken. Met behulp van video’s van opstootjes en straatgevechten, laat Taylor zien hoe buitenstaanders regelmatig samenwerken om geweld te stoppen.
Oratie
Op 20 juni 2013 om 16.00 uur spreekt Prof. dr. P.J.Taylor zijn (openbaar toegankelijke) intreerede uit in de Prof. ir. M.P. Breedveld-zaal van gebouw de Waaier op de campus van de Universiteit Twente. Het onderzoek van Taylor wordt uitgevoerd binnen de vakgroep Psychologie van Conflict, Risico en Veiligheid en valt binnen het instituut IGS en de faculteit gedragswetenschappen. Voor meer informatie of een digitale versie van de oratietekst ‘How technology is revolutionizing our understanding of human cooperation’, kunt u contact opnemen met drs. Martine van Hillegersberg, afdeling Persrelaties van de Universiteit Twente.
Dit artikel is een ingezonden bericht en valt buiten de verantwoordelijkheid van de redactie.