Serious games leerzamer als ze mooi zijn

Bedrijven die educatieve spellen (serious games) willen inzetten om kennis over te dragen of om medewerkers te trainen, moeten zich niet blindstaren op de educatieve kwaliteiten van het spel. Promovendus Andreas Alexiou van Rotterdam School of Management, Erasmus University (RSM) ontdekte dat spelers meer leren van een game als ze de vormgeving van het spel waarderen en het verhaal spannend vinden.

Voor zijn promotieonderzoek ‘Management of Emerging Technologies and the Learning Organization : Lessons from the Cloud and Serious Games Technology’ vroeg Alexiou 133 deelnemers het spel Papers, Please te spelen. In het spel, uitgevoerd in een retro jarentachtig design, treden spelers op als immigratiebeambten aan de grens van een fictief Oost-Europees land in een tijdperk dat op de Koude Oorlog lijkt. De opdracht is om de paspoorten van immigranten te controleren en ze al dan niet toe te staan het land binnen te gaan.

Als een speler niet genoeg steekpenningen accepteert, kan dat het gezinsinkomen van de beambte in gevaar brengen, met ziekte en dood tot gevolg. Een strenge apparatsjik straft elke fout af. Het hele spel door worden spelers gedwongen moeilijke morele beslissingen te nemen. Zo krijgen ze inzicht in de oorzaken van corruptie en schendingen van mensenrechten in totalitaire regimes.

Alexiou ontdekte dat hoge waarderingen van zowel het verhaal als audiovisuele kwaliteit van het spel vaak samengaan met een positieve leerervaring. Alexiou zegt dat dit leereffect verklaard kan worden door de grotere mate van betrokkenheid die spelers ervaren bij een goed verhaal en sterke audiovisuele presentatie. Eerdere onderzoeken toonden aan dat zulke betrokkenheid bij een leermiddel vaak leidt tot een beter leerresultaat, vertelt hij.

De uitkomsten van het onderzoek zijn interessant voor bedrijven die serious games ontwikkelen als instrument voor kennisoverdracht, of voor het trainen van mensen. Ontwikkelaars van zulke spellen, doorgaans zijn dit kleinere studio’s, richten zich door de relatief bescheiden beschikbare budgetten al snel vooral op het goed laten werken van de educatieve spelmechanismen. Dat gaat vaak ten koste van het verhaal en de vormgeving.