Deel dit artikel
-

Veel juridische malheur rond directie Neckermann

Dinsdag werden de broers Steenbergen van webwinkel Neckermann en hun vrouwen aangehouden op verdenking witwassen van 5 miljoen euro. Dat bevestigde oud-uitgever Maarten van den Biggelaar, die op verzoek van investeringsmaatschappij Axivate door de Ondernemingskamer was aangesteld als onafhankelijk bestuurder, aan zijn oude tijdschrift Quote. Van den Biggelaar heeft zich in die hoedanigheid meteen teruggetrokken.

Er moet nog worden afgewacht of de aanhoudingen consequenties hebben voor de webwinkel Neckermann. Volgens Van den Biggelaar heeft het onderzoek te maken met de ‘privétransacties van de directie’, maar bij de broeders Steenbergen loopt wel vaker het een en ander door elkaar.

De broers Steenbergen zijn zonen van Kwantum Hallen-oprichter Joop Steenbergen. Die werd in de jaren negentig bij groothandel Hamarc uitgekocht door Joop en Ronald (Gerard) Steenbergen, toen nog jonge dertigers, en directeuren van handelsonderneming Readen Group. Het bedrijf leverde destijds textiel, gereedschappen en huishoudelijke artikelen. Dat is ook altijd de expertise gebleven.

In de loop der jaren heeft het bedrijf in uiteenlopende activiteiten geïnvesteerd, van landgoed Altembrouck (verscholen tussen de bossen en heuvels van de Belgische Voerstreek) tot online advertentiebedrijf Hitting Media, maar niet alles liep naar wens.

Nog in oktober heeft het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden een vordering tot vernietiging van de koopovereenkomst met een van de vennootschappen van de broers toegewezen ‘wegens bedrog, dwaling dan wel misbruik van omstandigheden betreffende de woning van een hoogbejaarde man zonder directe familieleden’.

Het is een ronduit bizar verhaal waarbij een toekomstige erfenis, de woning van de man, alvast te gelde gemaakt zou worden zodat men hiermee handel konden drijven. Directe aanleiding was een liquiditeitsprobleem van een vennootschap na de levering door de gebroeders van accessoires voor iPhones, iPods en iPads. Om aan die vordering te voldoen werd de woning aan de broers Steenbergen verkocht, die verder geen vragen stelden.

In het vonnis van het Hof wordt nadrukkelijk verwezen naar een veroordeling uit 2006 door de Hoge Raad van een van de zakenpartners (toevallig ook broers, schilders van beroep) wegens oplichting. ‘De klandizie werd doelbewust gezocht bij oudere, gemakkelijk te overreden mensen.’

Verder boog een curator uit Almere zich vanaf 2016 vergeefs over het faillissement van D5 Mobile BV, dat als enig aandeelhouder een schimmige vennootschap Moho Telecom te Kent vermeldde. De curator heeft de voormalige bestuurder Ronald Steenbergen aansprakelijk gesteld, en die had tot 1 december de tijd om bescheiden aan te leveren.

En dan is nog de afwikkeling van het faillissement van Readen BV, de groothandel in huishoudelijke apparatuur die Neckermann weer op de kaart moest zetten.

In 2016 had Neckermann acht vestigingen van Kijkshop overgenomen met als doel om die om te vormen tot Neckermann-winkels. In de winkels kwamen zowel producten van D5 Avenue, de webshop waarover Readen reeds beschikte, als van Neckermann.com. Daarna ging ongeveer alles mis wat maar denkbaar was, en het eindigde het avontuur met een faillissement.

Kennelijk hadden de broers al rekening gehouden met mogelijke rampen, want de curator kon de voorraden en winkelinventaris niet zomaar verkopen. Twee buitenlandse bedrijven waaraan de broers verbonden waren zouden die namelijk in onderpand hebben in ruil voor leningen: Readen Investment Limited in Hongkong en Readen Trust & Investment Limited in Dubai. Daar zouden ook nog andere partijen bij betrokken zijn.

De curator kwam echter tot de conclusie dat er geen sprake was van geldige pandrechten, aangezien er geen geldige registratie had plaatsgevonden, zo staat te lezen in de faillissementsverslagen. De pandhouders moesten maar een procedure starten als ze het er niet mee eens waren, maar die kwam er niet.

De bedrijfsmiddelen zijn alsnog naar de hoogste bieder Hahebo gegaan, maar die heeft niet alles gekregen. Een deel van de voorraad die in Almere was opgeslagen, heeft een vervoerder meegenomen. Een kort geding tegen die vervoerder heeft de curator verloren. Opvallend is de bewonderenswaardige kalmte waarmee de curator deze en andere incidenten beschrijft.

Ook de kwestie rond de naam Neckermann is blijkens het recente verslag van oktober nog niet opgelost. Merkeigenaar Otto heeft het contract met Readen reeds in 2016 opgezegd. Readen heeft verklaard dat de naam Neckermann thans op basis van ‘gedogen’ wordt gebruikt, maar dat blijkt niet uit de ongetekende Vereinbarung met Otto. Oftewel: de vraag is of Neckermann, ook los van de aanhoudingen, nog lang in de lucht blijft.

Axivate Capital, aandeelhouder van zowel Neckermann als Emerce, heeft niet meegewerkt aan dit artikel.

 

 

Deel dit bericht

2 Reacties

Wouter

de huidige eigenaar heet Readen Holding Corporation uit Naarden. Binnen een jaar (juni 2016/ 2017) is het eigen vermogen met 99% procent daalt, zodat er net niet helemaal niks overblijft. Dan verwacht je dat het aandeel instort, maar dat gebeurt ook niet. 70 procent is dan ook in handen van een controlerende aandeelhouder genaamd Osman Boyraci. Deze Osman is ook bestuurder geweest bij Muosan Holding BV, dat opmerkelijk genoeg ook op een 5 december is opgericht. Hij is op 20-dec-2016 uit dienst getreden waarna een andere passant het stokje overnam waarna een meneer Andries Spijker eerder dit jaar de leiding nam over de holding. En meneer Andries Spijker die kent het klappen van de zweep daar hij bij twee eerdere dubieuze failliesementen betrokken was en ook veroordeeld is na aanpak door de FIOD. Efin de thematiek in de wereld van deze Osman is duidelijk.

Kabeltje

Eveneens in het faissement van Nedfiber en Up Ip hebben de heren Steenbergen een spoor van vernieling achter gelaten en alle waarde uit de onderneming onttrokken. Het is het patroon waarin de heren werken, bedrijven overnemen, betalen in waardeloze aandelen van het eigen penny stock, investeerders laten investeren, bv misbruiken voor Joost weet wat, bv leeghalen en dan de boel plots laten sterven of klappen. Leveranciers en andere slachtoffers gaan voor miljoenen het schip in en de broers ‘hufteren’ zich schaamteloos met bedrog en intimidatie uit de situatie op zoek naar een volgend avontuur. Slime truuk was dat één van de twee altijd de onvindbare formele bestuurder was en de ander formeel geen enkele rol had maar wel altijd per incident gemachtigd was om de onderneming te vertegenwoordigen.

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond