Al het dataverkeer van datacenter in een sinaasappel

Geen enen en nullen om je gegevens te bewaren, maar de bouwstenen van DNA gebruiken. Als het aan TU/e-onderzoeker Bas Bögels en zijn collega’s ligt, gebruiken we op korte termijn een nieuwe methode om data langdurig op te slaan. Hij ontwikkelde gekleurde microbolletjes – proteinosomen – om DNA-bestanden afzonderlijk te kunnen verpakken en optimaliseerde het uitleessysteem zodat opgeslagen data met zeer hoge nauwkeurigheid kan worden teruggehaald.

De afgelopen jaren is er aan de TU/e hard gewerkt aan een nieuwe, duurzame methode om data op te slaan. In oktober stond promovendus Bas Bögels daarom op de Dutch Design Week. Met een sinaasappel, een groot fossiel en een spaarvarken mocht hij Koningin Máxima deze nieuwe vorm van data-opslag uitleggen.

Data kan volgens hem veel compacter worden opgeslagen. 1 gram DNA kan in theorie 17 exabyte (1018 bytes, red.) aan data opslaan; in een sinaasappel zou je dan al het dataverkeer van een datacentrum kunnen omvatten.

En waar een USB-stick of een harde schijf slechts enkele jaren meegaan, is DNA superstabiel als het koel en droog bewaard wordt. In fossielen van miljoenen jaren geleden kan je nog stukken DNA uitlezen.

In de onderzoeksgroep van hoogleraar Tom de Greef werkte Bögels in samenwerking met Microsoft aan handelbare microdeeltjes. De bolletjes bestaan uit eiwitten en polymeren die aan elkaar vastzitten en via een zeepachtig proces kleine bolletjes kunnen vormen. Bögels liet in zijn experimenten zien dat je aan de binnenkant van deze bolletjes allerhande ‘plak-moleculen’ kunt bevestigen.

Foto: Bart van Overbeeke