‘Kinderen begrijpen digitale teksten net zo goed’

Een hiërarchisch gestructureerde hypertekst (HTO) helpt het leren. De links in dit type tekst ondersteunen een diepere verwerking. Ontwerpers van educatieve teksten kunnen daar rekening mee houden, adviseert Sabine Fesel. Ze promoveert op 16 maart aan de Radboud Universiteit.

Kinderen lezen steeds vaker digitale teksten voor school. Digitale teksten bevatten ingebedde hyperlinks en grafische navigatieoverzichten (denk aan buttons, kopjes, opsommingen met bullets). Anders dan geprinte tekst is digitale tekst daardoor nonlineair. Hoewel hyperlinks en grafische overzichten helpen bij het bepalen van de leesvolgorde – vooral bij lezers met weinig voorkennis – kunnen zulke markers ook leiden tot cognitieve overbelasting.

Toch is dat geen probleem voor het tekstbegrip van kinderen vanaf groep 8 van de basisschool voor hiërarchisch gestructureerde digitale tekst, ontdekte Fesel. Bovendien laat ze zien dat leerlingen op de middelbare school even goed leren van vier verschillende typen simpele digitale teksten.

In haar onderzoek maakte Fesel onderscheid tussen lineaire digitale tekst (LDT), digitale tekst met grafische overzicht (DTO), digitale tekst met ingebedde hyperlinks (hypertekst; HT) en hypertekst met een grafisch overzicht (HTO). Met behulp van tekstbegripvragen tijdens of na het lezen onderzocht ze het tekstbegrip en leren van de scholieren.

Leerkrachten kunnen leerlingen ondersteunen door zich bewust te zijn van de verschillen tussen geprinte en digitale tekst en hun leesonderwijs op de verschillende kenmerken aan te passen, aldus de onderzoekster.