Premiekorting in ruil voor privégegevens. De verzekering van de toekomst?

Onlangs op nos.nl: ‘Minder betalen voor je verzekering in ruil voor het delen van privégegevens. Voor die keuze komen de 9 miljoen klanten van verzekeraar Achmea straks te staan.’ In het artikel wordt verder gezegd dat de verzekeraar met TomTom ‘de kastjes’ gaat maken. Interessante materie. Of het echt zo is of dat het een testballonnetje is moeten we natuurlijk afwachten, maar interessante materie is het zeker.

Verzekeren op basis van gedrag

Het klopt natuurlijk helemaal, een premie op basis van gedrag. Sterker nog, feitelijk zit dat nu ook al, zij het analoog, in de premie. De bonus-malus regeling is gebaseerd op claims, en daar zit, zij het verre van perfect, ook een correlatie met gedrag in. Een slechte chauffeur heeft waarschijnlijk een grotere kans op een ongeluk en daarmee een claim. Maar het omgekeerde hoeft niet waar te zijn: iemand die altijd veilig rijdt, kan ook gewoon eens pech hebben en toch terugvallen op de bonus-malus regeling. Feitelijk is daarmee gedrag een betere premiebepaler dan claims. Iedereen blij dus?

Kijk even naar de Twitterstroom op het bericht van Achmea vorige week. Vooral de Tweet van Patrick Loonstra is veelzeggend (visueel overigens mooi werk!). Als je de tweets moet geloven is verzekeren op basis van gedrag totaal ongewenst. Waarom is dat eigenlijk?

Weet een computer beter wat veilig is?

Allereerst is er natuurlijk de vraag: wie bepaalt wat ‘veilig’ is? Dat is in deze natuurlijk een computer. Algoritmes bepalen of jij goed of slecht rijdt. De vraag is of dat kan als slechts de individuele rijder in beschouwing genomen wordt. Want een keer flink gas geven kan juist heel veilig zijn bij invoegen. En wat als je door een ander een uitwijkmanoeuvre moet maken, geldt dat dan als een goede reactie, of juist als een slechte. Om écht in te zien of je een goede of slechte chauffeur bent moet niet alleen de individuele auto in acht genomen worden, ook de rest van het verkeer. En dat doet het ‘kastje’ niet.

Aan beoordelen hangt een negatieve connotatie

Premie betalen op basis van gedrag, daar hangt een gevoel van ‘wijzend vingertje’ aan. Wij, de grote verzekeringsmaatschappij, gaan beoordelen of jij wel kunt rijden. Buiten het feit dat niemand graag beoordeeld wordt in de auto, wordt je al helemaal niet graag beoordeeld door een bedrijf dat daaraan ook een straf hangt. Want zo is de interpretatie van velen: de straf in plaats van de beloning.

Big brother is watching you

Niet alleen het beoordelen is een probleem. Misschien nog wel een groter probleem is het delen van privé-data. Het spiedende oog van Patrick zegt natuurlijk genoeg. De privacy discussie is er eentje die veel stof doet opwaaien. We weten sinds het NSA schandaal dat onze data niet veilig is, en instanties inzicht hebben op persoonlijke data.

In Nederland is die discussie anders dan in de VS, waar ook vaak de voordelen van data sharing genoemd worden: terroristen spoor je er immers ook mee op. In Nederland denken we blijkbaar toch anders over. En de discussie is terecht. Zo kan bij het veroorzaken van een ongeluk data ook in je nadeel werken, en aantonen dat je wel degelijk fout zit.

Is data de heilige graal voor verzekeraars?

Ik denk van wel. Het is ook niet meer dan logisch. De hele maatschappij wordt ‘data driven’, dus bij verzekeringen is het waarschijnlijk niet te stoppen. Maar het delen van data over gedrag waar premies aanhangen, is nog een stap gevoeliger dan het delen van data op bijvoorbeeld sociale media. Nu wordt de privacy discussie echt relevant. Daarom moet de insteek van de huidige discussie veranderen.  De privacy discussie is op dit moment erg ongenuanceerd. Je bent voor of tegen. Terwijl er toch echt nuances zijn. Hier zijn een aantal voorbeelden van nuances die je kunt maken.

Met wie deel je data en waarvoor kan die gebruikt worden?

Bij veel diëten houden mensen een dagboek bij over eetgewoonten. Een hoop gevoelige data dus. Maar die wordt gedeeld met iemand die we daarvoor vertrouwen. Sterker nog: iemand die ons door die data beter kan helpen. Vraag je of mensen diezelfde eetgewoonten met hun verzekering willen delen, is het antwoord waarschijnlijk compleet anders. Want als data ook tegen ons gebruikt kan worden, is de discussie sowieso anders.

Is er alleen een positieve of ook negatieve consequentie?

Als de garantie zou gelden dat je altijd minder zou betalen door het delen van data, dan zou de drempel waarschijnlijk lager zijn om je data te delen. Dat is met de huidige proposities echter niet het geval. Het kan zomaar zijn dat je meer moet betalen.

Vertrouw je degene met wie je data deelt?

Google doet er alles aan om een positief imago te hebben. Ze zijn innovatief, investeren in groen, en lossen belangrijke wereldproblemen op. Dat positieve imago hebben ze ook nodig; want niemand deelt data met iemand die ze niet vertrouwen. Blijkbaar hebben verzekeringsmaatschappijen een compleet ander imago. Stel dat Google of Waze een verzekeringsmaatschappij begon: zou je nog altijd zoveel problemen hebben om je data te delen?

Objectieve of subjectieve beoordeling

Data geeft lang niet altijd de volledige waarheid. Dat is zeker het geval met gedrag. Als je data vraagt zoals ‘gereden kilometers’ dan verandert de discussie. Want dat is objectief. Je hebt wel of niet minder dan 10.000 kilometer gereden. Daar valt weinig over te discussiëren. Als er slechts één interpretatie mogelijk is van data, en dus objectiviteit gegarandeerd is, is de drempel om data te delen lager.

Een positieve insteek of niet?

Bij de huidige insteek ligt data nog op ‘beoordelen’ en dus uiteindelijk ‘straffen’. Er is geen sprake van een wortel door juist positieve zaken te bieden. Want laten we wel wezen: met de zojuist gelanceerde applicatie van Volkswagen wordt evengoed data verzameld. Maar daar is totaal geen discussie over. Ze zitten dan ook niet in de wereld van “straffen”, maar van “helpen”. Zou de discussie anders zijn als je niet alleen beoordeeld wordt, maar ook daadwerkelijk beter zou leren rijden?

Een nieuwe discussie is hard nodig

De discussie wordt veel te weinig gevoerd vandaag de dag. Vanuit de maatschappij zou duidelijkheid moeten komen over data. Welke data mag wanneer worden gebruikt en voor welke doeleinden. Welke data moet anoniem zijn, en welke niet. Welke moet met een druk op de knop van de gebruiker te wissen zijn. Dit is niet alleen een discussie van consument en bedrijf, maar zo´n brede maatschappelijke discussie waar vanwege de overheid in deelgenomen moet worden.

Er moet hard gewerkt worden aan het vertrouwen over het delen van data tussen bedrijf en consument. En vertrouwen krijg je alleen door strikte regels en zekerheden die op overheidsniveau geregeld zijn. Zoals tegenwoordig op overheidsniveau allerlei regels zijn op het gebied van uitstoot en milieu, is het hoog tijd dat een nieuwe discussie over data opgestart wordt.

Niet eentje die geleid wordt door de miljoenenlobby van internetbedrijven, maar juist eentje waarin gezamenlijk naar oplossingen gezocht wordt. Data is goed. Laten we een kans om data op de juiste manier te gebruiken niet laten liggen door een ongenuanceerde discussie. Wie neemt het voortouw?