Column: ICO 2.0

Het is voor startups – om het voorzichtig uit te drukken – niet makkelijk om aan financiering komen. A hell of a job, die giga veel tijd kost op het moment dat je juist aan je product en niet aan je bedrijf moet werken.

Voorname redenen: VC’s kijken te lang de kat uit de boom, vermogende particulieren willen best maar willen hun aandelen wel snel kunnen verkopen. En een beursgang zit er uiteraard niet in als je nog geen werkend product hebt, laat staan omzet draait.

Toen verzon een slimme geest echter het ei van Columbus: de Initial Coin Offering (ICO). Waarbij investeerders in ruil voor cryptomunten verhandelbare tokens krijgen die recht geven op diensten of een belang in een startup.

Klaas Knot, directeur van de De Nederlandse Bank, en zijn collega toezichthouders worden niet bepaald blij van die ICO’s, want ze zijn ideaal voor misleiding, oplichting en manipulatie. Dat Knot geen fan is van snelle types die met veel te mooie beloftes bakken met geld ophalen, wisten we al.

Het klopt, ICO’s zijn anoniem en dus aantrekkelijk om crimineel geld wit te wassen. Er zijn dan ook reeds honderden miljoenen, zo niet miljarden weggesluisd.

De grote belangstelling geeft echter ook aan dat er grote behoefte is aan simpele instrumenten om geld te vinden voor veelal kleine, innovatieve bedrijven. Die genereren werkgelegenheid, stimuleren groei en zorgen voor verrassende nieuwe producten.

Het zou goed zijn als overheden dat ook gaan inzien. Dus niet alleen waarschuwen en verbieden, maar ook erkennen dat er een behoefte is. En daarin met alerte regelgeving voorzien.

Net als bij een beursgang zou bij een ICO een transparante omschrijving van de risico’s moeten worden gegeven. Waarom niet eisen dat initiatiefnemers traceerbaar zijn, hun tokens gedurende een bepaalde periode niet mogen verkopen en er door een onafhankelijke partij een beperkt boekenonderzoek wordt gedaan?

Het is een illusie te denken dat crimineel geld verdwijnt als er geen crypothandel meer is. Ook voor de Bitcoin tierde de handel in drugs immers al welig. Ook voor ICO’s werd er geld witgewassen. Verbieden zonder een alternatief is kansloos.

Een gereguleerde ICO zou een enorme stimulans zijn voor innovatie, werkgelegenheid en de economie. Dus Klaas, pak die kans!

* Dit artikel verscheen eerder in het meinummer van Emerce magazine (#165).