Tussen monolithisch en composable: de gulden middenweg voor je IT-landschap
Alles-in-één is verleden tijd. Steeds meer bedrijven organiseren hun IT-omgeving niet langer in één groot systeem, maar kiezen voor elk bedrijfsonderdeel de beste applicatie of tool.
E-commercebedrijven zijn hierin koplopers, maar ook in andere sectoren wordt deze zogenoemde composable architectuur steeds populairder. Toch zien we alweer een nieuwe ontwikkeling ontstaan. Bedrijven zoeken naar een middenweg: niet langer een monolithisch systeem, maar ook geen volledig composable landschap meer. Oftewel, een hybride aanpak die het beste van beide werelden combineert. Hoe dat precies werkt én waarom AI hierin de sleutel is, lees je hier.
Flexibiliteit met composable
Dat organisaties monolithische systemen steeds vaker inruilen voor een composable of MACH-architectuur, heeft alles te maken met de grote mate van flexibiliteit die ermee gepaard gaat. Wil je iets veranderen in je bedrijfsvoering? Bijvoorbeeld meer verkopen, het retourproces op een andere manier inrichten of de klantenservice automatiseren met een AI-chatbot?
Met composable voeg je sneller nieuwe functionaliteit toe aan je IT-omgeving. Zie het als een stekkerblok waar je simpelweg nieuwe stekkers insteekt of uithaalt om op nieuwe ontwikkelingen in te spelen. De komst van AI en met name de bijbehorende data-integraties hebben de noodzaak van zo’n stekkerblok versterkt. Voor veel bedrijven is een composable IT-landschap hierdoor nog aantrekkelijker geworden.
Terug naar toen?
Toch beginnen ook in composable landschappen haarscheurtjes te ontstaan. Het grote risico is namelijk versplintering. Houd je niet scherp welke systemen écht nodig zijn? Dan zit je voor je het weet met een landschap met twintig losse applicaties. Dat betekent ook twintig licenties, twintig keer onderhoud en twintig integraties. Het gevolg: je raakt het overzicht kwijt. Hoe leg je zo’n landschap uit aan (minder technische) collega’s? Een composable landschap is enorm flexibel, maar kan op den duur onhoudbaar worden.
Dat betekent niet dat we composable de rug moeten toekeren, of zelfs terug moeten naar monolithische systemen. Integendeel, AI maakt composable relevanter dan ooit. Maar het is cruciaal om een duidelijke blueprint te hanteren in je landschap en meer te consolideren. Welke systemen kun je samenvoegen tot een overkoepelende microservice? Door slimme bundels te maken, houd je een handvol systemen over en voorkom je versnippering. Zo blijf je landschap overzichtelijk en tastbaar, zonder dat je de flexibiliteit van composable verliest. Zie het als de hybride tussenvorm tussen monolithisch en volledig composable.
AI voor versimpeling
De sleutel tot deze hybride tussenvorm in je IT-landschap is AI. Stel je voor, je gebruikt een SaaS-oplossing voor productretouren in je webshop. Grote kans dat je in de praktijk misschien maar drie van de twintig functies gebruikt. Je betaalt voor het hele pakket, maar benut nog geen kwart. Dat is zonde. Zeker omdat je tegenwoordig met AI precies die drie functies kunt bouwen, helemaal afgestemd op jouw processen. Vraag AI simpelweg om voor jouw functionaliteit eigen code te schrijven en je zet in een handomdraai een eigen microservice neer. Geen overbodige functionaliteit, geen kostbare licenties, alleen wat je echt nodig hebt. AI-oplossingen maken het realistischer dan ooit om afscheid te nemen van SaaS-pakketten. Daarmee versimpel je je IT-landschap, krijg je meer overzicht én bespaar je kosten.
Gulden middenweg
Veel organisaties zijn afgestapt van het monolithische alles-in-één-systeem naar een composable landschap. Maar het wordt met de dag duidelijker dat een versplinterd IT-landschap ook niet houdbaar is. Gelukkig ligt er tussen deze twee extremen een groot gebied waar voor organisaties de sweet spot zit: een hybride aanpak. De flexibiliteit van composable gecombineerd met het overzicht van een monolithische aanpak. Bouw wat je nodig hebt, bundel slim wat samen kan en werkt met losse applicaties waar dat écht meerwaarde heeft. Het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Zoals met elke (technologische) verandering: de slinger beweegt eerst van het ene naar het andere uiterste voordat het de gulden middenweg vindt.
Over de auteur: Pim de Brock is CTO en partner bij NOBEARS.
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond