Bitcoin, de demonopolisering van het geld
Bitcoin kent twee gezichten. Het is enerzijds een nieuwe digitale munt, het is anderzijds een nieuw protocol voor zakelijk verkeer. In het debat over bitcoin, waarin economen en technologen lijnrecht tegenover elkaar staan, voeren de economen momenteel de boventoon.
Met een belerende vinger wijzen ze op de gevaren van de digitale munt: het is erger dan de Tulpenmanie, het is een nieuwe manier om crimineel geld wit te wassen, er is geen controle en er is geen enkele waarborg dat geld niet als sneeuw voor de zon verdwijnt. Kortom, bitcoin is puur slecht, zoals ook Paul Krugman, voormalig Nobelprijswinnaar in de economie, recentelijk verkondigde.
Het jammerlijke aan het debat is dat beide partijen geen consensus weten te bereiken, terwijl voor beide gezichtspunten juist iets te zeggen is. De bitcoin valuta is slechts de allereerste applicatie die bovenop het Bitcoin protocol is gebouwd en deze applicatie kent inderdaad een aantal lelijke ontwerpfouten. Het onderliggende Bitcoin protocol staat nog in de kinderschoenen. Het verkeert nu volgens techno-optimisten, investeerders en wereldverbeteraars in het zelfde stadium als TCP/IP, SMTP en HTTP ten tijde van hun introductie. In tegenstelling tot de vroege dagen van het internet, toen slechts een paar mensen een computer hadden, heeft tegenwoordig iedereen een supercomputer op zak. Bitcoin heeft hiermee de potentie om de economie en de samenleving te ontwrichten met een snelheid die we nog niet eerder hebben meegemaakt.
Het netwerk is de vertrouwde partij
Het Bitcoin protocol heeft namelijk een oud wiskundig probleem opgelost. Tot op heden was het in een decentraal netwerk niet mogelijk om vertrouwelijke informatie met verschillende partijen uit te wisselen zonder dat de deelnemers van elkaar weten wie ze zijn. Satoshi Nakamoto, de vermoedelijke maker van het Bitcoin protocol, heeft dit vraagstuk opgelost. Bitcoin is een compleet nieuwe manier om informatie vast te leggen en over te dragen in de aanwezigheid van onbetrouwbare partijen. Geld wordt programmeerbaar.
Een ieder die bovenstaand gedachtegoed op zich in laat werken, begrijpt direct de enorme waarde van het Bitcoin-protocol. Dankzij Bitcoin is het voor het eerst in de geschiedenis mogelijk om eigendom en eigendomsrechten van digitale activa (zoals aandelen, certificaten, digitaal geld, enzovoorts) over te dragen op een snelle, transparante en niet-fraudeerbare manier zonder de bemoeienis van een centrale vertrouwde partij zoals de overheid, een notaris of een bank. In dit ecosysteem stromen eigendomsrechten net zo rijkelijk over het internet als webpagina’s, e-mail, video en muziek. Niemand zal kunnen betwisten of frauderen van wie het eigendom is. Snel, transparant en met wiskundige veiligheid.
De toekomst is gedecentraliseerd
Het Bitcoin protocol past binnen een veel grotere trend, die van de machtsverschuiving van grote, gecentraliseerde bureaucratische hiërarchieën naar door technologie gedreven gedistribueerde netwerken bestaande uit individuen en communities. Platformen als Airbnb, Uber, Lyft, Kickstarter, TaskRabbit en Coursera laten zien wat het betekent wanneer digitale netwerken worden uitgerold in de fysieke wereld. De uitwisseling van ideeën, media, producten, diensten en technologie tussen consumenten onderling staat hierin centraal. Zonder tussenkomst van een derde partij. In deze verwezenlijking van de zogenoemde Deeleconomie zijn bedrijven en overheden niet langer de spil in het wiel waarop de economie draait.
De nieuwe aard van bedrijven
In een gedistribueerde, decentrale wereld nemen algoritmes de rol van centrale instanties over. Digitale informatietechnologie slecht barrières waaraan bedrijven en overheden hun bestaansrecht aan ontlenen. In zijn baanbrekende artikel “The Nature of the Firm” (1937) introduceerde Ronald Coase het concept van transactiekosten om uit te leggen waarom bedrijven überhaupt bestaan. Het zijn kosten die gemaakt worden omdat de onderliggende coördinatiemechanismen van de markt niet perfect werken.
Na de democratisering van informatie (het internet), de democratisering van productie (3D-printen) vindt nu de democratisering van geld en financiële dienstverlening plaats. Per definitie zijn in de digitale wereld transactie- en communicatiekosten nagenoeg nul. Het is een wereld waarin de markt zichzelf reguleert, zoals Adam Smith ooit bedoeld heeft met zijn “onzichtbare hand”. Hiermee verdwijnt volgens Coase in een klap het bestaansrecht van bedrijven. De menigte is het bedrijf. Het betekent een aardverschuiving in de manier waarop we leven, werken, spelen, reizen, maken, leren, bankieren en consumeren.
Hoe moeilijk het is om de impact van nieuwe technologie exact te voorspellen blijkt uit de volgende uitspraak van Krugman die hij in 1988 maakte en hem nu nog steeds achtervolgt: “By 2005 or so, it will become clear that the Internet’s impact on the economy has been no greater than the fax machine’s.” De bitcoin valuta zelf zal misschien nooit tot volwassenheid komen, maar gegeven het feit dat het onderliggende protocol open source is, zullen nieuwe soortgelijke initiatieven hierop voortborduren en wel degelijk de eindstreep halen. Virtueel geld is al lang geen Monopoly-geld meer. Het betekent eerder het einde van de monopoliepositie van centrale overheden en banken op het geldverkeer.
Meer weten? Lees ook de whitepaper: “Bitcoin 2.0: It’s the platform, not the currency, stupid!”
Deel dit bericht
Plaats een reactie
Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond
1 Reacties
Dick N.
Jammer dat u vraagt om consensus betreft Bitcoin en vervolgens verder gaat op de onderliggende technologie.
U verwart twee belangrijke zaken en legt de benoemde personen woorden in de mond.
Technologie is verder te ontwikkelen, correct. Bitzoin is wat het is op dit moment. Bitcoin als valuta is niet te vertrouwen omdat het relatief makkelijk te beheren is door private partijen. 21 miljoen Bitcoins zullen er uiteindelijk zijn. Een behoorlijk hedge fund of een flinke private equity partij kan deze hoeveelheid bij de huidige prijs (en zelfs bij een verdubbeling of verdriedubbeling) voor de meerderheid beheren.