-

Ben je nog online na de dood?

We zijn dagelijks bezig onze digitale identiteit te creëren en bij te houden. Maar wat gebeurt er met die identiteit na onze dood? Wat doe je met alle social accounts en online profielen van je partner of familielid als diegene overlijdt? Naarmate ons digitale leven omvangrijker wordt, neemt ook het belang van onze online identiteit toe en dus is het zaak na te denken over wat daarmee gebeurt als we er niet meer zijn.

Betere postmortem-UX

In haar lezing op SXSW in Austin, Texas pleitte Rebecca Blum van Frog Design er dan ook voor dat techbedrijven de UX rondom het overlijden van gebruikers grondig verbeteren. Het blijkt verbazingwekkend ingewikkeld te zijn om een profiel van een naaste te laten wissen, volgers en verre digitale vrienden te informeren en herinneringen en waardevolle content op te slaan. Er is bij de meeste bedrijven – van Google tot Yahoo – niet of nauwelijks nagedacht over de UX rondom de dood. Het is nu enorm lastig de account van een overleden persoon op te ruimen, content te downloaden en, net als bij de fysieke nalatenschap, de digitale sporen tot op zekere hoogte uit te wissen.

De klantreis van je leven

Digitale ervaringen worden vooralsnog ontworpen met het leven als uitgangspunt. Het wordt daarom tijd dat we als digitale industrie ook gaan ontwerpen voor de zekerheid van de dood. Zie het als het ontwerpen van de ultieme klantreis, vanaf het leven tot na de dood. De focus moet daarbij liggen op designprincipes die rekening houden met het einde van het leven, zodat tech helpt ons voor te bereiden op de dood, een bijdrage kan leveren aan het rouwproces en ons eventueel helpt om digitaal door te blijven leven.

Persoonlijke ervaring

Toen mijn vader enkele jaren geleden plotseling overleed, heb ik deze situatie uit de eerste hand meegemaakt. Mijn vader was bijzonder actief op social media, zowel privé als zakelijk. Ik moest de moeilijke beslissing nemen of ik zijn Facebookpagina wel of niet liet opheffen. AOp zich voelde dat goed, maar tegelijkertijd wiste ik daarmee een stuk van zijn wereld; digitaal, maar net zo echt en waardevol als oude notitieboekjes waarin hij aantekeningen maakte. Ik besloot dan ook om de Facebook-account te laten bestaan en heb toen op zijn tijdlijn gepost dat hij was overleden.

Nu is zijn Facebookpagina een plek waar bekenden meer dan drie jaar na dato op zijn verjaardag en op zijn sterfdag herinneringen delen. Maar het is soms wel ongemakkelijk als verre kennissen hem feliciteren  met zijn verjaardag, waarop anderen vervolgens reageren door te zeggen dat hij overleden is. Facebook heeft inmiddels wat aanpassingen gemaakt waardoor je als gebruiker nu een legacy-contact kunt instellen die na je dood je account kan beheren. En dat is goed, want er overlijden elke dag 10.000 Facebookgebruikers.

Leven na de dood

Maar zoals Blum al zei, kan tech meer voor ons doen na onze dood, en ons zelfs helpen voort te leven. Het is dan ook de vraag of onze fysieke dood in de (nabije) toekomst ook het einde van onze digitale self zal zijn. Er zijn steeds meer startups die tech verkennen die ons in staat stelt met onze overleden naasten te chatten en te praten via onze smartphones. Digitale reïncarnatie door na je dood te blijven tweeten vanuit je digitale, AI-powered self, die geen einde kent.  Technisch gezien is het geen science-fiction. Alle digitale content die we tijdens ons leven maken (berichtjes, voice-memo’s, filmpjes, foto’s, likes, etc.) zijn precies de ingrediënten die een AI-powered systeem nodig heeft om ons te ‘leren kennen’ en binnen no time te kunnen nadoen. Google kan met enkele minuten spraak iemands stem al volledig nabootsen en diegene dus letterlijk napraten. De stap naar echte gesprekken is nog niet heel dichtbij, maar het is ook geen verre toekomstmuziek nu AI-powered conversaties in rap tempo verbeteren. Zo lijkt de Black Mirror-aflevering ‘Be right back’ uit 2013 anno 2018 heel dichtbij.

Deel dit bericht

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond